Ολες αυτές τις μέρες, το θέμα που κυριάρχησε, ήταν «η νίκη της Ελλάδας» (!) στο Ελσίνκι!!! Ηταν ο «ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της Τουρκίας, η Χάγη, το Κυπριακό. Τίποτε άλλο...

1 Η κυβέρνηση που, όπως ψευδώς ισχυρίζεται, δε συμμετείχε στη σφαγή του λαού της Γιουγκοσλαβίας, αν και όλοι γνωρίζουν το αντίθετο, στο Ελσίνκι συμφώνησε να παρθούν επιπλέον μέτρα που στρέφονται κατά της Ν. Γιουγκοσλαβίας, του λαού της, της ακεραιότητάς της!

Στο Ελσίνκι οι 15 κυβερνήσεις της ΕΕ αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, που θ' ανατρέψει την κυβέρνηση της χώρας αυτής και θα τη διαμελίσει παραπέρα. Να τι λέγεται στο σχετικό κείμενο του Ελσίνκι: « 60. Η Ενωση επιθυμεί να συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας ως μέρος των προσπαθειών της για αποκατάσταση της σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Θα εντείνει το διάλογο με τις σερβικές δημοκρατικές δυνάμεις, καθώς και με τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Μαυροβουνίου. Η Ενωση θα αναζητήσει και άλλους τρόπους για να υποστηριχτεί το πρόγραμμα πολιτικής και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μαυροβουνίου»!

Αν το παραπάνω συνδυαστεί με τη δήλωση που έκανε στην Αθήνα ο ΝΑΤΟικός ναύαρχος Βεντουρόνι, ότι «το ΝΑΤΟ παρακολουθεί με ανησυχία και από κοντά τις εξελίξεις στο Μαυροβούνιο». Αν συνδυαστεί με τις προσπάθειες της κυβέρνησης του Μαυροβουνίου να «χτίζει» μεθοδικά τους όρους απόσχισής του απ' τη Ν. Γιουγκοσλαβία. Αν συνδυαστεί και με τις δηλώσεις του Κλίντον στην Ελλάδα, ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν τα «ελεύθερα» συνδικάτα και ΜΜΕ. Αν συνδυαστεί με τη φράση «δημοκρατικές δυνάμεις», όπως ονομάζουν την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μιλόσεβιτς, που την πληρώνουν για να την ανατρέψει, τότε είναι πολύ σαφές το νόημα του άρθρου 60 της συμφωνίας του Ελσίνκι.

Αυτό το επαίσχυντο άρθρο, μαζί με τα άλλα εξίσου επαίσχυντα, το υπέγραψε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Αλλά, σαν τον κλέφτη, σιωπά. Και θριαμβολογεί...

2 Στο Ελσίνκι οι «15» αποφάσισαν τη δημιουργία νέου στρατιωτικού σώματος 50.000-60.000 ατόμων. Στο σχετικό κείμενο διαβάζουμε: «27. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει τη βούλησή του να αναπτύξει αυτόνομη ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις, καθώς και να αρχίζει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ, προς αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων, σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ δε συμμετέχει σε αυτές ως σύνολο. Με τη διαδικασία αυτή αποφεύγονται οι περιττές επικαλύψεις και δεν απαιτείται η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού».

Τι σημαίνει αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων; Σημαίνει να δημιουργεί (το ΝΑΤΟ, η ΕΕ) αποσχιστικά και άλλα κινήματα (βλέπε ΟΥΤΣΕΚΑ) και σε συνέχεια να στέλνει στρατό για «να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα», δηλαδή για να σφάζει λαούς και να διαμελίζει χώρες...

Αυτός ο στρατός θα αντικαθιστά το συνολικό ΝΑΤΟ. Δηλαδή, όπου οι Αμερικανοί δε θα θέλουν να πάνε οι ίδιοι (το Βιετνάμ είναι νωπό), θα πηγαίνουν οι Ευρωπαίοι...

Δεν έχει καμιά σημασία για τους λαούς, το γεγονός ότι αυτός ο στρατός θα είναι τμήμα του ΝΑΤΟ. Και να μην ήταν, ίδιο χαρακτήρα θα είχε. Είτε αμερικανοΝΑΤΟικός, είτε σκέτα ευρωπαϊκός, είναι ιμπεριαλιστικός.

3 Στο σημείο 61 της απόφασης του Ελσίνκι διαβάζουμε: « Η Ενωση έχει δεσμευτεί σχετικά με την αποκατάσταση και την ανασυγκρότηση του Κοσσυφοπεδίου. Εκφράζει την ικανοποίησή της για το Πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάκαμψης του Κοσσυφοπεδίου...»!

Ποια είναι η ανάκαμψη και η ανασυγκρότηση που βιώνει το Κοσσυφοπέδιο; Είναι ο ΝΑΤΟικός στρατός κατοχής, η εγκληματική και μαφιόζικη στάση και δράση του ΟΥΤΣΕΚΑ, οι λεηλασίες, δολοφονίες και κλοπές περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και μοναστηριών, οι εμπρησμοί, η εκδίωξη των Σέρβων κατοίκων του. Είναι, σε τελευταία ανάλυση, η προωθούμενη (και ντε γιούρε) απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου. Αυτή την κατάσταση η ΕΕ, μαζί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ονοματίζουν «ανασυγκρότηση και ανάκαμψη»!... Και αποφάσισαν να την ενισχύσουν και οικονομικά...

4 Στο Ελσίνκι συζητήθηκε η αλλαγή στον τρόπο λήψης των αποφάσεων, που περιλαβαίνει και την κατάργηση του «βέτο». Λόγω των έντονων αντιθέσεων δεν κατέληξαν σε αποφάσεις, όρισαν όμως ως επίσημη έναρξη της Διακυβερνητικής το Φλεβάρη του 2000 και ως χρόνο ολοκλήρωσης των σχετικών συζητήσεων το Δεκέμβρη του 2000. Αυτή η εξέλιξη είναι μεγάλης πολιτικής σημασίας, γιατί θα αυξήσει κατά πολύ την εκμετάλλευση των λαών από ακόμη λιγότερες δυνάμεις, καθώς και την καταπίεσή τους απ' τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός πιο στενού «πυρήνα» εκείνων που αποφασίζουν, θα αυξήσει τους εκβιασμούς και τις πιέσεις σε μικρότερες χώρες.