Και οι πύλες άνοιξαν από την αρχή της εβδομάδας, για να δεχτούν το «καλό» παιδί που συμμορφώθηκε στις εντολές και εκπλήρωσε τα κριτήρια - κατά ένα μέρος εικονικά και κατά το άλλο πραγματικά- για να εισέλθει δόξη και τιμή, στο Ευρωκοινοβούλιο της οικονομικής και νομισματικής ολοκλήρωσης. Και μάλιστα με την επιδίωξη ένταξης στο σκληρό πυρήνα των πρώτων ταχυτήτων και του κλιμακούμενου βέτο.

Ποιος πλήρωσε και συνεχίζει το βαρύτατο τίμημα για να εκπληρωθούν τα κριτήρια και τα επιτίμια που τα συνοδεύουν; Τελείωσαν λοιπόν τώρα πια, τα βάσανά μας; Πιστεύει κανένας ότι από εδώ και πέρα η αγορά και οι εργαζόμενοι που ήταν κατεψυγμένοι, οδηγούνται στην απόψυξη, ενώ καλλιεργείται η φαντασιακή εικόνα της ανάπτυξης;

Δεν έχει,(γι' αυτούς πλοίο, δεν έχει οδό), εκτός από τους αγώνες τους.

Εκείνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση, εκτός από την προβολή ενός φανταστικού ειδώλου ανάπτυξης, είναι η κατεπείγουσα θύελλα 17,-(επι του παρόντος),- ιδιωτικοποιήσεων μεγάλων δημόσιων φορέων. Με την πρόσθετη «καταγγελία» του επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργού ότι πιέζεται, κατά τη διαδικασία του «πάρε - δώσε», από τα διαπλεκόμενα και μη κατονομαζόμενα συμφέροντα.