Γράφουν οι εφημερίδες, διαλαλούν οι τηλεοράσεις: Το φθινόπωρο έρχεται νέο κύμα ακρίβειας. Ολα θα πάρουν τη μεγάλη ανηφόρα των ανατιμήσεων. Τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, τσιγάρα, ποτά, ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, δίδακτρα, καύσιμα, εισιτήρια, νοίκια, τόκοι. Τα πάντα. Τ' ακούνε τα «άσχημα μαντάτα» οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι μισθωτοί, οι φτωχοί αγρότες, οι πάμφτωχοι συνταξιούχοι και, καλοκαιριάτικα, τους πιάνει σύγκρυο, απελπισία, πανικός. Πώς ν' αντέξουν τη νέα, σφοδρή οικονομική επίθεση στις, ήδη, «τρύπιες» τσέπες τους; Τι άλλο από τα αναγκαία να «κόψουν», όταν εδώ και καιρό «έκοψαν» ό,τι μπορούσε να «κοπεί» κι άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν;

Η φτωχολογιά δεν έχει καμιά «αβάντα» που θα τη βοηθήσει ν' αντεπεξέλθει στις νέες δυσκολίες. Ο Αλογοσκούφης το ξεκαθάρισε: Η εισοδηματική πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους δεν αλλάζει, οπότε να μην περιμένουμε αυξήσεις στα μεροκάματα, στους μισθούς και στις συντάξεις. Οι άνεργοι δε θα βρουν δουλιά, καθώς η πολιτική που «παράγει» την ανεργία και την υποαπασχόληση, θα συνεχιστεί. Οι φτωχοί αγρότες δε θα βρουν από κάπου να πιαστούν για να κρατήσουν τα χωράφια τους και να μείνουν στα χωριά τους, αφού η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παρεκκλίνει από την πολιτική ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και συγκέντρωσης της γης στα χέρια λίγων αγροτοκαπιταλιστών.

Η νέα επίθεση της ακρίβειας, σε συνδυασμό με την πολιτική λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, θ' απλώσει και θα βαθύνει τη φτώχεια και θα οδηγήσει τα κοινωνικά στρώματα που βρίσκονται στο κατώτερο οικονομικό επίπεδο στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης και του κοινωνικού παραμερισμού. Θα διευρυνθούν κι άλλο οι ταξικές και οι κοινωνικές ανισότητες, καθώς το χρήμα που αφαιρείται από την εργαζόμενη φτωχολογιά, συγκεντρώνεται στις τσέπες της πλουτοκρατίας, η οποία όχι μόνο δεν πλήττεται από την ακρίβεια και δεν την ακουμπάει η λιτότητα, αλλά βλέπει τον πλούτο της ν' αυξάνεται συνεχώς και ζει σε προκλητική χλιδή.

Διέξοδος υπάρχει για την πλειοψηφία του λαού. Βρίσκεται στην οργάνωση και την ανάπτυξη της δικής του κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, του μετώπου πάλης για την ανατροπή της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής, που αυξάνει τη φτώχεια για τους πολλούς και τον πλούτο για τους λίγους, και για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία θα εφαρμόσει μια άλλη, φιλολαϊκή πολιτική. Οι δυσκολίες πολλές και τα εμπόδια μεγάλα. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, με ευθύνη της πλειοψηφίας στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι συμβιβασμένες και υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική. Ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων δε βοηθάει, καθώς τα κόμματα του δικομματισμού και οι, ένθεν κακείθεν, «παραφυάδες» τους διατηρούν μεγάλη δύναμη.

Ομως, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, υπάρχουν οι δυνατότητες λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης. Η ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων του συνδικαλισμού και η ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για να γίνουν οι δυνατότητες πραγματικότητα. Και οι επικείμενες τοπικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία στα λαϊκά στρώματα για ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση με την αποφασιστική ενίσχυση των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στηρίζει το Κόμμα και οι συνεργαζόμενες μ' αυτό ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις.