«...Ο ανωτέρω κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί με άλλο τρόπο, λόγω της διασποράς των εξαγγελθεισών εκδηλώσεων σε πολλούς τόπους και της αναμενόμενης έντασης των διαδηλώσεων». Με αυτό το επιχείρημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1999 είχε αποφασίσει να απαγορεύσει «κάθε δημόσια εν υπαίθρω συγκέντρωση ή πορεία οργανωμένων ομάδων» στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον.

Ακολούθησε το χτύπημα ειρηνικής διαδήλωσης χιλιάδων ανθρώπων, αφού η αστυνομική διάταξη πρόβλεπε ότι «η πραγματοποίηση ή απόπειρα πραγματοποίησης συγκέντρωσης ή πορείας στον ανωτέρω τόπο και χρόνο θα αντιμετωπίζεται με κάθε νόμιμο μέσο», όπως τα δακρυγόνα και τα ρόπαλα. Ανάλογα μέτρα είχαν παρθεί το 2003 κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή η πολιτική αντιμετώπισης του δικαιώματος της δημόσιας διαμαρτυρίας συνεχίζεται σήμερα επάξια από την κυβέρνηση της ΝΔ. Αποκορύφωμα ήταν τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των πρόσφατων εκπαιδευτικών συλλαλητηρίων από τους ...πραίτορες του υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρα. Ο τελευταίος χτες, υποκριτικά, εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των Αθηναίων, ισχυριζόμενος ότι οι διαδηλώσεις παρεμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση και κυκλοφορία τους. Ο υπουργός διαγράφει με αυτόν τον τρόπο 50 χρόνια χαοτικής οικιστικής «ανάπτυξης» του Λεκανοπεδίου, αλλά και τη σταθερή κρατική πολιτική πριμοδότησης των ΙΧ αυτοκινήτων. Γι' αυτά δεν κάνει καμία αναφορά στη χτεσινή επιστολή του που απέστειλε στα κόμματα, στους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και μαζικούς φορείς, με αίτημα, στην ουσία, τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Η κυβερνητική αυτή θέση αντιμετωπίζει το θέμα των διαδηλώσεων με τη λογική της ...παρακώλυσης συγκοινωνιών.

Με πρόσχημα τις μικρές διαδηλώσεις, όπως τις αποκαλεί ο ίδιος, καλεί σε σύσκεψη όλους τους ενδιαφερόμενους τον Σεπτέμβρη. Οι «ολιγάριθμες» διαδηλώσεις χρησιμοποιούνται σαν πρόσχημα για να δικαιολογηθεί μια πολύ ευρύτερη φαλκίδευση του κατοχυρωμένου δικαιώματος των εργαζομένων να διαμαρτύρονται δημόσια και να διαδηλώνουν ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου. Αυτός είναι και ο στόχος του λεγόμενου διαλόγου.

Στην επιστολή, βέβαια, δε γίνεται καμία αναφορά στις αιτίες που οδηγούν τους εργαζόμενους να βγαίνουν στους δρόμους. Πρόκειται για άνεργους, εργάτες που διεκδικούν καλύτερο μεροκάματο και συνθήκες δουλιάς, νεολαίους που αγωνίζονται για καλύτερη Παιδεία. Αυτοί, κατά την κυβέρνηση, ταλαιπωρούν, όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες τους. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, στην επιστολή του, ζητά «οι μικρές διαδηλώσεις και πορείες να πραγματοποιούνται σε μια λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς να κλείνει όλος ο δρόμος και χωρίς να διακόπτεται η κυκλοφορία». Δεν αναφέρει ότι το τελευταίο συμβαίνει τις περισσότερες φορές από τους ίδιους τους εργαζόμενους που διαδηλώνουν. Παράλληλα, η ΕΛ.ΑΣ. πάντα παίρνει τα ...ενδεικνυόμενα μέτρα περιορισμού των διαδηλωτών με τις διμοιρίες των ΜΑΤ.

Είναι δε μεγάλη η βιασύνη της κυβέρνησης της ΝΔ για τη λήψη μέτρων, αφού ο Β. Πολύδωρας αναφέρει πως «η κατάσταση βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη». Προσθέτει δε πως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δεν μπορεί να παραμένει απλός παρατηρητής. «Εχει υποχρέωση να μεριμνά». Και πράγματι ...μεριμνά με τα μέτρα καταστολής που παίρνει για να αντιμετωπίζει τις λαϊκές κινητοποιήσεις.