Το αίτημα περιορισμού των διαδηλώσεων δεν έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια. Από την εποχή της μεταπολίτευσης καταβάλλονταν άοκνες προσπάθειες για τη φαλκίδευση του «συνέρχεσθαι». Οσον αφορά τα τελευταία χρόνια, το 1994 άρχισαν να εφαρμόζονται εκτεταμένα αστυνομικά μέτρα στενού «μαρκαρίσματος» των συλλαλητηρίων, με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, όπως και η τοποθέτηση οχημάτων της ΕΛ.ΑΣ. που απέκλειαν την προσέγγιση διαδηλωτών στη Βουλή και το μέγαρο Μαξίμου.

Το 1995 ο δήμαρχος Αθηναίων Δ. Αβραμόπουλος ζητούσε να μπει φρένο στις πορείες, ενώ ο Θ. Πάγκαλος υπερθεμάτιζε, κάνοντας λόγο για «ιδιάζουσα κοινωνική θρασύτητα». Το 1997 ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης είχε συγκαλέσει σύσκεψη ζητώντας την κατάρτιση κώδικα συμπεριφοράς διαδηλωτών. Παράλληλα με το επιχείρημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών εκατοντάδες αγρότες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια επειδή διαδήλωναν κατά της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το 1999 ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Β. Παπαδάκης γνωμάτευε πως οι αστυνομικές αρχές θα μπορούν να απαγορεύουν ακόμα και προληπτικά δημόσιες συναθροίσεις για λόγους δημόσιας τάξης και ασφάλειας, αλλά και για λόγους διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Γνωμάτευσε δε υπέρ της απαγόρευσης διαδηλώσεων έξω από πρεσβείες ή κατοικίες μελών της κυβέρνησης. Την ίδια χρονιά απαγορεύτηκε η αντιαμερικανική πορεία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στη χώρα μας.

Το 2000 ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη, Δ. Ρέππας, έκανε λόγο για θεσμοθέτηση απαγόρευσης των ολιγομελών διαδηλώσεων, χωρίς να διευκρινίζει ποιος θα κρίνει αν μια συγκέντρωση είναι ολιγομελής.

Το 2001 ο «Ρ» αποκάλυψε νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με το οποίο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε έτοιμο σχέδιο νόμου για τις διαδηλώσεις, στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»... Το νομοσχέδιο προέβλεπε τη χρήση όπλων «δι' εκφοβιστικών βολών στον αέρα». Εκανε συχνά μνεία της έννοιας της προστασίας της δημόσιας ασφάλειας και χρησιμοποιούσε πολλές αόριστες έννοιες, όπως «σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής». Επέβαλλε την παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. «ελευθέρως στις συγκεντρώσεις για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων τάξης, ασφάλειας και τροχαίας, ανεξάρτητα αν αυτές γίνονται στο ύπαιθρο ή σε κλειστό χώρο». Καθιέρωνε το θεσμό του... υπεύθυνου συγκέντρωσης, που θα ήταν υπόλογος απέναντι στις αρχές, αλλά και τη δυνατότητα των αρχών να απαγορεύουν πορείες ή συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικά, όπως και τη δυνατότητα παρέμβασης της ΕΛ.ΑΣ. ακόμα και χωρίς την παρουσία εισαγγελέα.

Το 2002 η κυβέρνηση βρισκόταν στο στάδιο των «προβληματισμών», ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όπως δήλωνε ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Πρωτόπαππας. Δημοσιεύματα του Τύπου ανέφεραν ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε στείλει επιστολή στους υπουργούς Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη, Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικο και Εσωτερικών Κ. Σκανδαλίδη, όπου ζητούσε να ρυθμίσουν τα θέματα διαχείρισης κινητοποιήσεων διότι προκαλούν... κυκλοφοριακό χάος. Απαιτούσε τη σύσταση επιτροπής για τη ρύθμιση του θέματος σύμφωνα με σχετικές μελέτες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, οι οποίες ήταν στο «κλίμα» των ρυθμίσεων που σχεδίαζε η κυβέρνηση και είχε αποκαλύψει ο «Ρ» το 2001. Ακολούθησαν αιτήματα του «Αθήνα 2004» για απαγόρευση διαδηλώσεων σε περιοχές των ολυμπιακών πόλεων. Εξάλλου στην τριήμερη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στην Αθήνα το 2003, εφαρμόστηκε το μέτρο της απαγόρευσης των συλλαλητηρίων σε σημαντικό τμήμα της πόλης.

Τον Ιούλη του 2006 ο υποστηριζόμενος από τη ΝΔ υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, δήλωνε την ανάγκη για λήψη μέτρων, ώστε οι διαδηλώσεις στην Αθήνα να μη δημιουργούν προβλήματα. Τον ίδιο μήνα δημοσιεύματα ανέφεραν πως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης θα περιορίσει με μέτρα τις διαδηλώσεις που διεξάγονται, σε... τμήμα του οδοστρώματος των κεντρικών δρόμων της πρωτεύουσας.