Το νέο «ΙΔΙΩΝΥΜΟ» θυμίζει εκείνο το αλήστου μνήμης, που θέσπισε ο «Εθνάρχης» Ελ. Βενιζέλος, με βάση το οποίο απολύθηκαν από το δημόσιο στις αρχές του αιώνα που σε λίγο φεύγει, κομμουνιστές εργαζόμενοι - και όχι μόνο - και άνοιξαν οι φυλακές και τα ξερονήσια για τους ανυπότακτους της εποχής. Οι απειλές και οι συκοφαντίες ότι τις κινητοποιήσεις των μαθητών, και ιδιαίτερα τις καταλήψεις, τις υποκινεί το ΚΚΕ, πέρα από το ότι φανερώνει αδιέξοδο, πανικό και πολιτική λαθροχειρία, θυμίζει ακόμη και την κομμουνιστοφαγία, την οποία αποπνέει η περίφημη εγκύκλιος 1010 (11/3/1965), που εκτόξευσε στα σχολεία ο ...Γέρος της Δημοκρατίας Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός και υπουργός Παιδείας: «Ο κομμουνισμός είναι εχθρός του Εθνους και της Δημοκρατίας... Και αν συμβεί να υπάρξουν διδάσκαλοι όχι ανήκοντες, αλλά απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν, δεν έχουν θέσιν εις την εκπαίδευσιν». Ναι, έτσι «δεν... έχουν θέσιν εις την εκπαίδευσιν».(!)
***
Απειλεί με απουσίες και με απώλεια χρόνου τους μαθητές, με φυλακίσεις εξάμηνες όσους συμμετέχουν σε καταλήψεις και, ενεργοποιώντας το νέο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, απειλεί με διώξεις και με απολύσεις τους καθηγητές και τους διευθυντές εκείνους, που δε θα ανταλλάξουν την ιδιότητα του δασκάλου με την ιδιότητα του μπαμπούλα αστυνόμου. Πολύ περισσότερο αυτούς που θα αποτολμήσουν να σταθούν δίπλα στους μαθητές τους. Ταυτόχρονα, περιφρονεί το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών, την ΟΛΜΕ, αφού αρνείται πεισματικά να συζητήσει μαζί της για τα σοβαρότατα προβλήματα της Παιδείας, έστω και για τα μάτια του κόσμου.
Η κυβέρνηση, με την αντιδημοκρατική της υστερία, ουσιαστικά καταργεί τις μαθητικές κοινότητες, που η ίδια θεσμοθέτησε στο παρελθόν, όταν αρνείται στους μαθητές να συζητούν τα προβλήματά τους, να οργανώνουν τις συγκεντρώσεις τους, να παίρνουν μέσα από γενικές συνελεύσεις αποφάσεις, να τις προβάλλουν και να αγωνίζονται για την υλοποίησή τους. Το χειρότερο και ανεπίτρεπτο συνάμα είναι ότι θεωρεί το μαθητόκοσμο των Λυκείων ανώριμα και επιπόλαια άτομα, που παρασύρονται από κακές ιδέες και κακούς συμβουλάτορες (δες ΚΝΕ, Θεοδόση και Γαβρήλο!), που παίζουν το παιχνίδι των «τεμπέληδων» καθηγητών για τα δικά τους, ξένα δηλαδή, συμφέροντα.
***
***
Ενοχλούνται οι κάθε λογής «εκσυγχρονιστές» και «αναδιαρθρωτές» της ελληνικής κοινωνίας, που οι ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις της νεολαίας ξεσκεπάζουν την αντιλαϊκή εκπαιδευτική της πολιτική. Και είναι να μακαρίζει την τύχη του ο σημερινός δάσκαλος, που τα 'φερε έτσι η ζωή και ακολούθησε τη χιλιοσήμαντη δουλιά του εκπαιδευτικού. Που βλέπει τους σημερινούς νέους, γεμάτους δροσιά και χάρη, να μη σκύβουν το κεφάλι, αλλά, απεναντίας, να βγαίνουν στους δρόμους για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Να βλέπουν τους μαθητές τους να δίνουν μαθήματα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας, αψηφώντας τις απειλές και τις κραυγές διάφορων ξεμωραμένων γέρων, σαρακοφαγωμένων από τα λασπόνερα που κουβαλούν στην ψυχή και τη συνείδησή τους. Να στέκονται με τα αγνά τους ματάκια απορημένα μπροστά στην ένστολη βία των ΜΑΤ, των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής. Και να αντιστέκονται χορεύοντας και τραγουδώντας! Να σηκώνουν τον άκαρπο ακόμα καρπό τους ψηλά, με οργή, με αναγύριστη αποφασιστικότητα, κοιτώντας με περιφρόνηση, κατάματα, τη σιδεροφορεμένη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση». Και ανάμεσά τους, με ήρεμο, γλυκό πρόσωπο, με ευτυχισμένο χαμόγελο, να καμαρώνουν δικαιωμένοι οι πνευματικές διαμαντόπετρες του λαού μας: ο Α. Παπαδιαμάντης, ο Κ. Παλαμάς, ο Κ. Βάρναλης με τον Γ. Ρίτσο, ο Γ. και η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Δ. Γληνός, ο Γ. Κακριδής, η Δ. Σωτηρίου, με την Ελλη Αλεξίου και δίπλα τους ατέλειωτη σειρά από φωτισμένους δασκάλους. Τυχεροί που είναι!