Η Τουρκία κατάφερε αυτά τα χρόνια να μετατρέψει το Κυπριακό από ζήτημα εισβολής και κατοχής σε μοχλό αναβάθμισης των σχέσεών της με την ΕΕ. Την 6/3/1995, ασφαλής στην πεποίθηση ότι το Κυπριακό τελεί υπό τουρκική ομηρία, εξανάγκασε σε άρση του δεκάχρονου ελληνικού «βέτο» εντός της ΕΕ, επιτρέποντας να κινηθεί η Κύπρος σε ενταξιακή τροχιά παράλληλα με την εντυπωσιακή αναβάθμιση των σχέσεων ΕΕ/ Τουρκίας. Στο Ελσίνκι, με δόλωμα πάλι το Κυπριακό και τη συμπαιγνία της Νέας Υόρκης, η Τουρκία αναβαθμίζεται σε υποψήφιο κράτος όπως, ακριβώς, η Κύπρος. Ολα αυτά τα χρόνια η Τουρκία αναβάθμισε πλήρως τις σχέσεις της με την ΕΕ, πουλώντας ψεύτικες ελπίδες για επίλυση του Κυπριακού, και κερδίζοντας σταθερά «πόντους» στη διεθνή «σκακιέρα» τόσο έναντι της Αθήνας, όσο και της Λευκωσίας. Μετά το Ελσίνκι έγινε πλέον φανερό ότι Τουρκία και Κύπρος ανήκουν σε «ενιαίο πλαίσιο ένταξης», που σημαίνει ότι το Κυπριακό δεν αφορά τόσο την ένταξη της Κύπρου, όσο την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Η Αγκυρα θα μπορούσε ακόμη και να «πουλήσει» τον γηραιό Ντενκτάς, αφού το Κυπριακό εξελίσσεται γι' αυτήν σε «κότα που κάνει χρυσά αυγά», αλλά το Κυπριακό δεν πρόκειται να λυθεί μέχρις ότου η Τουρκία αποστραγγίσει και την τελευταία ευκαιρία εκμετάλλευσης, δηλαδή μέχρις ότου γίνει πλήρες «ευρωπαϊκό» κράτος. Γιατί η ατιμωρησία της εισβολής στην Κύπρο το 1974, ή στα Ιμια το 1996 με την αναβάθμιση στο Ελσίνκι των σχέσεων με την ΕΕ «θα προκαλέσει ενδιαφέρον σ' όλη την περιοχή», όπως δήλωσε με έμφαση ο Μπ. Ετσεβίτ.