Χτες, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι της Πάτρας. Σήμερα, οι εργαζόμενοι της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων. Κάθε μέρα οι μαθητές σ' όλη τη χώρα... Σε πλήρη εξέλιξη, ένα συνεχές σφυροκόπημα μιας πολιτικής βαθιά αντεργατικής και αντιλαϊκής. Μιας πολιτικής, που όσο βάλλεται στους δρόμους του αγώνα, όσο χρεοκοπεί στις συνειδήσεις του κόσμου, όσο πιο βαθιά βυθίζεται στην υποτέλεια, τόσο και πιο πολύ αναζητά «δικαίωση», «επιβεβαίωση» και «αναβάθμιση» στα γκάλοπ... Τόσο και πιο πολύ προσφεύγει στα «στημένα» παντός είδους. Στις στημένες μετρήσεις, στους στημένους πανηγυρισμούς, στις στημένες συναινέσεις... Χωρίς, ωστόσο, να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να απαντήσει στο απλούστατο ερώτημα: Αφού είναι τόσο στα «πάνω» της, αφού χαίρει τόσης εμπιστοσύνης και καταξίωσης, αφού στην πολιτική της αντιδρούν μόνο «μικρές και υποκινούμενες μειοψηφίες», γιατί τέτοια στροφή στον αυταρχισμό και τη βία; Από πότε μια κυβέρνηση, με τόση αποδοχή, χρειάζεται να κινείται σε κάθε βήμα της «αγκαλιά» με τους εισαγγελείς, τα ΜΑΤ, τα ιδιώνυμα, τις επιδρομές κατά των 15χρονων, τις συλλήψεις μαθητών και καθηγητών, την άθλια αντικομμουνιστική πραπαγάνδα; Από πότε χρειάζεται τόσους τόνους αποπροσανατολιστικού κουρνιαχτού, που σηκώνει σε αγαστή συνεργασία με τα μεγάλα αφεντικά της... ενημέρωσης;

Οκαθένας, λοιπόν, με τα όπλα του. Αυτοί στην επίθεση και το λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα. Σε μια μεγάλη αναμέτρηση με τη σκοταδιστική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στο δημόσιο σχολείο, τους μαθητές και ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Σε μια πανστρατιά ενάντια στη βία και τον αυταρχισμό, που μας οδηγεί πίσω σε εποχές βάρβαρες, επικίνδυνες και καταδικασμένες. Ενάντια στην ψήφιση ενός βαθιά αντιλαϊκού προϋπολογισμού, που δεν αποτελεί στιγμιαίο αδίκημα, αλλά έναν εφιάλτη διαρκείας, όπως και η πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, της φοροεπιδρομής, της διογκούμενης ανεργίας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.

Τη διαρκή αντίδραση και αντίσταση σ' αυτή την πολιτική έως την ανατροπή της, διαδηλώνουν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους διάφορα τμήματα του μαζικού λαϊκού κινήματος. Σήμερα, οι εργαζόμενοι της Αθήνας καλούνται να δώσουν μαχητικό «παρών» σ' αυτό το προσκλητήριο, με τη μαζική παρουσία τους στο συλλαλητήριο που οργανώνει η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και στηρίζει το ΠΑΜΕ. Ανάλογες κινητοποιήσεις οργανώθηκαν ή οργανώνονται τις επόμενες μέρες σε πολλές πόλεις της χώρας. Μπροστάρης, οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, που αρνούνται να μπουν στο «σακί» της συναίνεσης ή ακόμα και της ανοιχτής στήριξης, που παρέχουν στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης οι υποταγμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Αυτοί, λοιπόν, με την ευφορία των γκάλοπ και μεις στους δρόμους, στους δρόμους του αγώνα. Με τους χιλιάδες εργαζόμενους, που βιώνουν την γκρίζα πραγματικότητα της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της πιο σκληρής εκμετάλλευσης, του ωρομισθίου, της λιτότητας, της εργοδοτικής ασυδοσίας. Με τους άνεργους που πολλαπλασιάζονται, μαζί με την εξάπλωση της φτώχειας. Με τους συνταξιούχους, που δεν αντέχουν άλλο. Με τους αγρότες, που σύρονται στα «αγροτοδικεία», σε μια απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης και των μηχανισμών της να «συνετιστούν». Με τους μικρούς μαθητές, που δίνουν τις μέρες αυτές μεγάλα μαθήματα αγωνιστικής αξιοπρέπειας και αντοχής σε ολόκληρη την κοινωνία. Με όλα τα αγωνιστικά «ρυάκια», που θα φτάσουν πιο σίγουρα στο στόχο τους, όσο νωρίτερα μπορέσουν και ενωθούν σ' ένα μεγάλο ορμητικό ποτάμι που θα σαρώσει στο διάβα του εκείνες τις πολιτικές και εκείνες τις δυνάμεις που φράζουν το δρόμο στο αύριο.