Τρίτη 20 Μάη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Ο ψευδεπίγραφος "διάλογος"

Αυτός ο διάλογος είναι σαφώς ψευδεπίγραφος, έτσι που αποκαλείται "κοινωνικός". Βέβαια, με αυτό το όνομα τον πλάσαρε προσφάτως η κυβέρνηση, αλλά είναι φανερό ότι πρόκειται για το ..."χαϊδευτικό" του και όχι για το κανονικό. Το πραγματικό όνομα του διαλόγου ήταν - λέει - τόσο απωθητικό, ώστε φοβήθηκαν και οι ίδιοι οι γεννήτορές του να το κρατήσουν. "Δε γίνεται - είπαν - να το παρουσιάσουμε στον κόσμο με την αληθινή του ονομασία. Κάτι πρέπει να κάνουμε...". Και άμ' έπος, άμ' έργον. Κάθισαν και του έκοψαν την πρόθεση "αντί", που υπήρχε στην αρχή του ονόματος, και έτσι από αντικοινωνικό, μας τον παρουσίασαν ως "κοινωνικό"!

Τι τα θέλετε, όμως; Οπως στα βιβλία του Ληξιαρχείου η Παρασκευή γράφεται Παρασκευή και ποτέ Βούλα, έτσι και στη συνείδηση του λαού ο διάλογος είναι καταχωρημένος με το αληθινό όνομά του και όχι με το υποκοριστικό, που του έδωσαν οι πονηροί κυβερνήτες. Αν, όμως, οι κυβερνώντες επιμένουν να έχει ένα χαϊδευτικό το άθλιο κατασκεύασμά τους, ε, δε θα τους χαλάσουμε το χατίρι. Θα υποχωρήσουμε και, κατά τα συνήθη υποκοριστικά "Λούλα", "Κούλα" κλπ., θα φωνάξουμε κι εμείς το διάλογό τους ..."Ζούλα"!

Αυτός ο διάλογος είναι σαφώς ψευδεπίγραφος, έτσι που αποκαλείται "κοινωνικός". Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτή την ονομασία, ως γνήσια και ως αποδίδουσα την πραγματικότητα, μόνον αν η κυβέρνηση μάς την παρέδιδε με άλλη ορθογραφία. Αν δηλαδή ο Σημίτης και οι περί αυτόν έβαζαν το "ύψιλον" στη θέση του "όμικρον γιώτα" και το "όμικρον" στη θέση του "ωμέγα", οπότε ο διάλογός τους, αντί για "κοινωνικός", θα γραφόταν ..."κυν-ονικός" Ετσι, ναι, η προσωνυμία της νέας φάμπρικάς τους θα ήταν σωστή, θα απέδιδε, με άλλα λόγια, τα στοιχεία και τους σκοπούς του διαλόγου. Το πρώτο συνθετικό της λέξης θα παρουσίαζε την ωμότητα των κυβερνώντων και τη λυσσαλέα αρπακτικότητα των μεγαλοκεφαλαιούχων, που κρύβονται πίσω από τα μελετώμενα νέα "μέτρα". Και το δεύτερο συνθετικό της λέξης θα μαρτυρούσε ότι η επερχόμενη λαίλαπα θα έχει ως στόχο πάλι το λαό, το μόνιμο υποζύγιο της "ενοποίησης" και της"σύγκλισης". Σ' αυτόν όλα τα βάρη της "Ενωμένης" από το '85 και μετά και απ' αυτόν μονίμως το "ξεψάχνισμα", για να επιτευχθούν οι στόχοι του Μάαστριχτ. Εχασε το ένα, έχασε το άλλο και μόνον κάτι ελάχιστα κεκτημένα, ένα ξερό κόκαλο, του έχει απομείνει. Αλλά κι αυτό το "κόκαλο" το ορέχθηκαν οι άπληστοι "κύνες" της άλλης πλευράς και προσπαθούν, με το κόλπο του "διαλόγου", να του το αρπάξουν. Αυτά τα κεκτημένα, όμως, είναι τα τελευταία που έμειναν απ' όσα είχε κερδίσει η εργατική τάξη, με αγώνες. Αυτά τα εναπομείναντα κεκτημένα είναι καθαγιασμένα με θυσίες, και είναι βέβαιο ότι ο λαός "δε θα παραδώσει τα άγια τοις κυσί"!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ