Αντιγράφουμε από την "Ελευθεροτυπία" του Σαββάτου 1.2.97, από το άρθρο του Τ. Φωτόπουλου:

"Το αδιέξοδο των σοσιαλφιλελεύθερων της Κεντροαριστεράς είναι φανερό και γίνεται σαφέστερο από την αδυναμία των διανοουμένων υποστηρικτών της, όταν προσπαθούν να ορίσουν το περιεχόμενό της. Ετσι, άλλοι την ορίζουν ως τον "εξανθρωπισμό του καπιταλισμού με νέα μετακενσιανικά μέσα που δεν έχουμε βρει ακόμη" (sic), ενώ άλλοι την εντοπίζουν στην προσπάθεια για την αναζήτηση μιας νέας μορφής κράτους, (τη στιγμή που το κράτος - έθνος πνέει τα λοίσθια! ). Τέλος, στο σοσιαλιστικό χώρο δε λείπουν οι ρομαντικοί που, σε πιο προχωρημένη κατάσταση εθελοτυφλίας, ονειρεύονται ένα "μοντέρνο κράτος πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης" ή βαυκαλίζονται ακόμη με το όνειρο του σοσιαλισμού της αγοράς. Ομως η στροφή προς τα δεξιά των σοσιαλδημοκρατών στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, παρά τα φληναφήματα των συνοδοιπόρων διανοουμένων για κοινωνικές ευαισθησίες κλπ., συνοδεύεται από μια αναπόφευκτη στροφή προς τα δεξιά, αν όχι εκφασισμό της πολιτικής ζωής. Τα πρώτα συμπτώματα του εκφασισμού της ελληνικής Κεντροαριστεράς ήδη γίνονται φανερά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται σήμερα οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Τελικά, η κεντροαριστερά της δεκαετίας του '90 δεν αποκλείεται να φανεί αντάξια της Δεξιάς της δεκαετίας του '50... ".

Από μας ουδέν σχόλιον. Απλώς συμφωνούμε και προσυπογράφουμε.