Την εφαρμογή Διακοινοτικών Δικτύων Συνεργασίας, που θα στηρίζονται στη συνεργασία των κοινοτήτων και τον από κοινού σχεδιασμό για την επίλυση των προβλημάτων τους, χωρίς να καταργείται η αυτονομία τους, πρότεινε προχτές ο αναπληρωτής καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Επ. Πανάς,στα πλαίσια της παρουσίασης της μελέτης του με θέμα "Αποτελεί η συνένωση μονόδρομο για τη βιώσιμη ανάπτυξη των κοινοτήτων;". Παράλληλα, όπως σημείωσε, σημαντική βοήθεια στην ορθολογική λειτουργία των Διακοινοτικών Δικτύων Συνεργασίας θα επιφέρει η εισαγωγή της σύγχρονης τεχνολογίας της πληροφορικής, με τη δημιουργία ενός δικτύου Πληροφορικής με τερματικά σε όλες τις κοινότητες και τη χρήση του στην εκπαίδευση, στην ιατρική περίθαλψη και στην πληροφόρηση των κοινοτήτων.

Σύμφωνα με τη μελέτη του καθηγητή για όσες συνενώσεις έχουν γίνει στο παρελθόν - που δημοσίευσε ο "Ρ" στις 5 Μάρτη - τα προβλήματα για τις κοινότητες που προχώρησαν σε εθελοντικές συνενώσεις παραμένουν, καθώς αυτές έγιναν χωρίς να υπάρξει ούτε καν καταγραφή, από τις κυβερνήσεις, των προβλημάτων τους. Η ερήμωση και η ανεργία εξακολουθούν να αποτελούν τα οξυμένα, όσο και συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα των κοινοτήτων, που όμως δε θα λυθούν από τη διοικητική συνένωση που προωθεί η κυβέρνηση. Αντίθετα, αυτό το διοικητικό μέτρο - σύμφωνα με τον καθηγητή - θα σημάνει για άσχημη πορεία για τους ΟΤΑ που θα προκύψουν.

Η φιλοσοφία της πρότασης, που έχει επεξεργαστεί ο Επ. Πανάς και η ερευνητική του ομάδα για τη βιώσιμη ανάπτυξη των κοινοτήτων, είναι η αναζήτηση λύσεων των διαφόρων προβλημάτων των κοινοτήτων, οι οποίες υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους. "Η συνεργασία αποτελεί σχέση επίλυσης των προβλημάτων των κοινοτήτων, οι οποίες, η μία ανεξάρτητα από την άλλη, δεν μπορούν αποδοτικά να επιλύσουν τα διάφορα προβλήματά τους. Οι ευκαιρίες για επίτευξη οικονομιών κλίμακος μέσω της συνεργασίας των κοινοτήτων είναι μεγαλύτερες απ' ό,τι εμφανίζονται ξεχωριστά στις κοινότητες", τονίζεται στη μελέτη. Παράλληλα, όπως τόνισε κατά την παρουσίαση της μελέτης του ο Επ. Πανάς, σημαντικό πλεονέκτημα της συνεργασίας είναι ότι φέρνει πιο κοντά τις κοινότητες, δημιουργώντας μια άλλη οργανωτική δομή, η οποία έχει έντονη κοινοτική διάσταση χωρίς να καταργεί τις κοινότητες.