Η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ έδειξε από πολύ νωρίς πού οδηγεί και τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών ήταν εκρηκτικό και συνεχίζει να παραμένει το ίδιο, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί μέχρι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες διδακτικές ώρες στα σχολεία και των δύο βαθμίδων. Το εντελώς αντιεκπαιδευτικό και αντιπαιδαγωγικό ωράριο της διπλοβάρδιας συνέχισε να παραμένει καθεστώς για τα σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας, όπως συνέχισε να παραμένει ανύπαρκτη η σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για ανανέωση των αναχρονιστικών αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων στα σχολεία. Βέβαια και η τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε όλους τους τομείς της, από τα οικονομικά μέχρι και τα θεσμικά της προβλήματα, δέχτηκε την "περιποίηση" των εκσυγχρονιστών, αφού αυτό που προτείνουν στους φοιτητές και στους πανεπιστημιακούς είναι να γίνουν καλοί "μάνατζερ", να προσαρμοστούν στο νόμο της αγοράς, για να μπορέσουν να βγουν από το αδιέξοδο, που οι ίδιοι τους οδήγησαν.

Δε θα ήταν ψέμα, απλώς θα έδειχνε υπεραισιοδοξία και τελικά αυταπάτη, αν έλεγε κανείς ότι η κατάσταση στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση δεν μπορεί να χειροτερέψει. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ δεν κρύβουν τις διαθέσεις τους για το πώς θέλουν να μεταβάλουν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας. Πιο "ευέλικτο" και πιο "ανταγωνιστικό" το λένε, που απλά σημαίνει πιο ταξικό, που οι λίγοι θα μορφώνονται και θα καταλαμβάνουν τις υψηλότερες θέσεις στην ιεραρχία του σημερινού οικονομικο-πολιτικού συστήματος και οι πολλοί θα αποτελούν τα μισοαμόρφωτα - αναλώσιμα γρανάζια στο δικό τους σύστημα.

Δε χρειάζεται να είναι κανείς... φιλόσοφος για να καταλάβει ότι η πολιτική που ρίχνει στον Καιάδα όλα τα μέχρι σήμερα κεκτημένα του λαού μας, χωρίς, βεβαίως, να εξαιρεί και ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, πρέπει να ανατραπεί. Ο οικονομικός και θεσμικός στραγγαλισμός της παιδείας πλήττει από κοινού δασκάλους, καθηγητές, πανεπιστημιακούς και μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, άρα δεν μπορεί παρά και ο αγώνας τους ενάντια σ' αυτήν την πολιτική να είναι κοινός. Κοινός και ο αγώνας τους για την άμεση επίτευξη του αιτήματος για αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού, στόχος τόσο ρεαλιστικός, όσο και τα ίδια τα προβλήματα. Οι όποιες "συντεχνιακές" και τελικά "ελιτίστικες" στάσεις μέσα στο κίνημα της παιδείας, που υποκινούνται από τα κόμματα του αστερισμού του Μάαστριχτ, πρέπει άμεσα να αποκρούονται και να απομονώνονται από τη βάση των εκπαιδευτικών φορέων. Τα μπλόκα μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών ενάντια στους "εκσυγχρονιστές" που επιβουλεύονται το μέλλον τους είναι επιτακτική ανάγκη για τους ίδιους, να στηθούν. Μπλόκα αντίστασης, μπλόκα αντεπίθεσης, ενωτικά και μαζικά τόσο, που να συναντούν τα μπλόκα των εργαζομένων, των αγροτών και των υπολοίπων κοινωνικών στρωμάτων που δέχονται καθημερινά τα χτυπήματα των Βρυξελλών και του πολιτικού τους προσωπικού στο πετσί τους. Συγκροτημένα σε ένα ενιαίο Μέτωπο, που να μπορεί να αποκρούει την επίθεσητων Βρυξελλών, κυβέρνησης, βιομηχάνων, να αντεπιτίθεται και να φτάσει ακόμα παραπέρα...