Οταν οι ναυτεργάτες, πριν μερικές μέρες, απεργούσαν διεκδικώντας την ικανοποίηση μιας σειράς δίκαιων αιτημάτων, η συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μιλούσε για τους "δύστυχους" φορτηγατζήδες, που δεν μπορούν να παραδώσουν τα φορτία τους. Για τους "ταλαίπωρους" επιβάτες των πλοίων. Για τις αγορές, στις οποίες εγκυμονούσε "κίνδυνος" να μείνουν κενές προϊόντων.

Και ξαφνικά είδαμε ένα κουφάρι στα κύματα. Ενα πλωτό φέρετρο να γεμίζει τις οθόνες. Δύτες να ανασύρουν από τα σπλάχνα του αδικοχαμένες ψυχές. Και τα ΜΜΕ θυμήθηκαν τους εργάτες της θάλασσας. Αυτούς που ταλαιπωρούσαν την "κοινωνική ειρήνη" πριν μερικές μέρες. Εθεσαν "αμείλικτα" ερωτήματα. Ξεκίνησαν και δημοσιογραφικές "έρευνες" για το "τραγικό συμβάν".

Τους έπιασε, ξαφνικά, ο πόνος για όσους δίνουν και τη ζωή τους, προκειμένου με τα σαπιοκάραβα των εφοπλιστάδων να συνεχίζει την πορεία του το ελληνικό "ναυτιλιακό θαύμα"; Ο πόνος γι' αυτούς που έφτυναν, λίγες μέρες πρωτύτερα; Η απλά βρήκαν θέαμα για να γεμίσουν το πρόγραμμά τους, αυτές τις κενές από ειδησεογραφία "άγιες μέρες"; Τόση υποκρισία; Τόσος φαρισαϊσμός;