Με τη συνεχή απειλή της έξωσης ζουν πάνω από 500 Πόντιοι στο Λαύριο. Το σοβαρό αυτό πρόβλημα βιώνουν τόσο οι Πόντιοι που επαναπατρίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του '60, όσο και εκείνοι που ήρθαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.Τα σπίτια, 40 - 50 τετραγωνικά το καθένα, που έδωσε η Πρόνοια στους Πόντιους, πριν 30 χρόνια, δε συνοδεύονται μέχρι σήμερα με παραχωρητήρια, με αποτέλεσμα ολόκληρες οικογένειες να πετιούνται κυριολεκτικά στο δρόμο όταν ο Δήμος θέλει να κάνει κάποιο έργο.

Την παραπάνω κατάσταση περιέγραψε στον βουλευτή του ΚΚΕ, Δ. Κουμπούρη, το προεδρείο του συλλόγου Ποντίων Λαυρίου, στη συνάντηση που είχαν το Σάββατο το πρωί και στα πλαίσια της διήμερης περιοδείας του βουλευτή στην πόλη. Να σημειωθεί ότι για την κατασκευή των σπιτιών είχε δώσει χρήματα και η πρώην ΕΣΣΔ, τα περισσότερα όμως από αυτά "χάθηκαν" κατά τη διάρκεια της χούντας. Οταν ο σύλλογος το 1989 απευθύνθηκε στη νομαρχία για να μάθει τι έγιναν τα λεφτά, η τελευταία τους έστειλε στο... Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης!

Συγχρόνως οι αιτήσεις τους για εργατική κατοικία απορρίπτονται, επειδή δεν έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα ένσημα. Η ανεργία στο Λαύριο δεν ξεχωρίζει τους Πόντιους.

Πρόβλημα όμως είναι και η γλώσσα, αφού στο Λαύριο σταμάτησαν τα επιδοτούμενα μαθήματα. Χαρακτηριστικό της ανέχειας όμως είναι η σύνταξη των επαναπατριζόμενων, η οποία είναι 15.000 δραχμές μηνιαίως, ενώ δεν τους δίνονται άδειες ούτε για λαϊκές αγορές.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι η συνεργασία του κόμματος με την Ομοσπονδία των Ποντίων είναι πολύ καλή και πρόσθεσε πως οι κομμουνιστές δεν ξεχωρίζουν τους ανθρώπους από τη θρησκεία ή την εθνικότητα, ενώ υποσχέθηκε ότι θα φέρει επερώτηση στη Βουλή στα πλαίσια μιας συνολικής παρέμβασης για τα προβλήματα των Ποντίων. "Οι Πόντιοι πρέπει να απαιτούν και όχι να επαιτούν", είπε ο Δ. Κουμπούρης, ενώ για τις εργατικές κατοικίες τόνισε ότι το κράτος ποτέ δεν είχε κοινωνική πολιτική και ότι το εργατικό κίνημα θα πρέπει να απαιτήσει την οικονομική συμμετοχή του κράτους στην κατασκευή τους.

Η περιοδεία που ακολούθησε στο εμπορικό κέντρο της πόλης ήταν αποκαλυπτική για τις συνέπειες της αποβιομηχάνισης με τα άδεια μαγαζιά και τους λιγοστούς πελάτες.

Χαρακτηριστική η περίπτωση του κυρ - Λευτέρη Φύτρα, που στα 62 του χρόνια έμεινε χωρίς σύνταξη, αφού τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν άνεργος όταν τον απέλυσε η Γαλλική Εταιρία των μεταλλείων. Ο Δ. Κουμπούρης τόνισε πως τα αντικειμενικά κριτήρια είναι στην ουσία κεφαλικός φόρος και πως μόνο με την πάλη μπορούν να υπάρξουν θετικές λύσεις.

Σε αυτά τα πλαίσια προωθείται από φορείς της πόλης η σύσταση παλλαυρεωτικής συντονιστικής επιτροπής αγώνα.