Το θέμα Γιαννόπουλου υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της όποιας γελοιογραφικής εκδοχής του αντιδραστικού προσώπου της εξουσίας. Το γεγονός, φυσικά, ότι η περίπτωση ενδείκνυται για "πλάκα", λόγω της καταβαράθρωσης της έννοιας της σοβαρότητας που αντιπροσωπεύει, γίνεται για κάποιους άλλοθι. Αναφερόμαστε σε όλους εκείνους, που είτε αποδίδουν στα καμώματα του ατόμου "ιδιορρυθμία", είτε σε αυτούς που έχουν βάλει στόχο της ζωής τους να κατοχυρωθούν σαν διαφημιστές μιας απρεπούς φιγούρας, λανσάροντάς τη, μάλιστα, και σαν "Νεστώρεια" φωνή της πολιτικής! Γνωρίζουμε όλοι για ποιους πρόκειται. Αρκεί κανείς να υποστεί την παρακολούθηση των δελτίων ειδήσεων, των τηλε-παραθύρων και των ενημερωτικών εκπομπών στα ιδιωτικά και κρατικά κανάλια. Εκεί γίνεται φανερό ότι απέναντι σε ορισμένους "ταγούς", ακολουθείται πιστά η συνταγή "ελάτε να κάνουμε "φίρμα" το "νούμερο""!

Εν προκειμένω, έχουμε μια μεθοδευμένη προσπάθεια, διά της αντιστροφής των εννοιών, να γίνουν αποδεκτά τρία πράγματα: Πρώτον, να "καταπιεί" μια ολόκληρη κοινωνία την απέχθειά της απέναντι στην αυθάδεια και τη χυδαιότητα, στο όνομα του ότι εκπορεύεται από τον "τρελό του χωριού". Δεύτερον, να πλασαριστούν τα τερτίπια και τα αποφθέγματα του "τρελού" σαν αλήθειες, αφού "από μικρό και από τρελό...". Τρίτον και σημαντικότερο, να εθιστεί η κοινή γνώμη σε μια προπαγάνδα που διατείνεται ότι όλες αυτές οι επιδόσεις, τελικά, όχι μόνο δε συνιστούν παράπτωμα, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται για υπόδειγμα "ορθού" λόγου και "ορθής" πολιτικής πρακτικής! Συνεπώς, με πολιορκητικό κριό τον Γιαννόπουλο, η λασπολογία εμφανίζεται σαν"πολιτική αντιπαράθεση"! Ο αυταρχισμός σαν "άσκηση της νόμιμης εξουσίας"! Ο αντιλαϊκός παροξυσμός σαν "ρηξικέλευθη πολιτική"!

Η περίπτωση Γιαννόπουλου δεν αφορά το πρόσωπο. Γιατί; Γιατί μιλάμε για την περίπτωση κάποιου που ζητά, δημοσίως, από τους αγρότες να κάνουν δήλωση μετανοίας! Που απειλεί τους κομμουνιστές με ιδιώνυμα και νόμους 509! Που καλεί εισαγγελείς να επέμβουν κατά δημοσιογράφων, επειδή τάσσονται υπέρ των λαϊκών κινητοποιήσεων! Που επιθυμεί την επαναφορά του Μεταξικού νόμου και των διατάξεων περί περιύβρισης Αρχής! Που έχει συνδέσει το "έργο" του με επιχορηγήσεις "σκυλάδικων" από τα λεφτά της Εργατικής Εστίας! Που εκτοξεύει κατά όσων διαφωνούν μαζί του "χαριτολογήματα" τύπου Τρούμπας! Που όσοι αντιδρούν στη φασιστική συμπεριφορά του υφίστανται τη λάσπη του "χουντοπροσκυνημένου"! Που κλειδώνει και ξεκλειδώνει ένα δημόσιο κτίριο, ένα υπουργείο, λες και είναι τσιφλίκι του! Που φτάνει να ομολογεί ότι έχει μηχανισμό παρακολούθησης των τηλεφώνων στο υπουργείο Δικαιοσύνης! Που..., που..., που...

Ολα αυτά δεν είναι προσωπικό θέμα του "δράστη". Είναι υπόθεση που αφορά εκείνους, οι οποίοι δηλώνουν, διά του Δ. Ρέππα, ότι "δε θα κρίνουμε τον κ. Γιαννόπουλο, ο κάθε υπουργός χειρίζεται τα θέματα του υπουργείου του όπως εκείνος νομίζει"! Με άλλα λόγια, όλα αυτά είναι "καθρέφτης" των προϊσταμένων του Ε. Γιαννόπουλου. Ο Ε. Γιαννόπουλος είναι το "alter ego" εκείνων, που, με καθηγητικό στιλ, δηλώνουν ότι "κυβερνούν όπως θέλουν", όπως προχτές ο κ. Σημίτης. Είναι η άλλη φωνή εκείνων, που υμνολογούν το "κοινωνικό φραγγέλιο". Ο Ε. Γιαννόπουλος, η συμπεριφορά και η πρακτική του είναι ένα ακόμα "στιλ" που χρησιμοποιούν οι θεωρητικοί του "κοινωνικού αυτοματισμού". Επομένως, όταν λέμε Γιαννόπουλος, εννοούμε Σημίτης. Οταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καλείται να σχολιάσει τα "επιτεύγματα" του Ε. Γιαννόπουλου και λέει ότι αποδεικνύουν πως "το ύφος και ήθος της κυβέρνησης βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα", τότε δεν υπάρχει αμφιβολία: Οταν λέμε Γιαννόπουλος, εννοούμε Σημίτης. Και κάτι περισσότερο: Εννοούμε, κατά προέκταση, το ύφος και ήθος του αστικού πολιτικού συστήματος, που, λειτουργώντας πάνω στα θεμέλια της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας, καθίσταται το κατάλληλο "θηριοτροφείο" και "εκτροφείο" Γιαννόπουλων.