Ο Νίκος Καλούδης του Στεφανή γεννήθηκε στις 21 Μάη του 1917, στα Καρδάμυλα της Χίου. Ο πατέρας του ήταν ναυτεργάτης με προοδευτικές αντιλήψεις. Στο σχολείο πήγε έως την τετάρτη τάξη του εξαταξίου γυμνασίου. Λόγοι οικονομικοί ανάγκασαν την οικογένειά του να τον σταματήσει από το σχολείο και να τον στείλει στον Πειραιά για δουλιά, στο τέλος του 1933. Εκεί δούλεψε στην αρχή ως εμποροϋπάλληλος και σε συνέχεια ως μανάβης γυρολόγος και ως εργάτης στην κατασκευή καραβιών. Μπαρκάρισε στο τέλος του 1935 με φορτηγό καράβι ως βοηθός καμαρότου και από τότε συνέχισε το ναυτεργατικό επάγγελμα ως ναύτης, έως το 1945 με διακοπή δύο περίπου χρόνων που υπηρέτησε την κανονική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό. Στο Πολεμικό Ναυτικό κατατάχτηκε το Σεπτέμβρη του 1938 και απολύθηκε το Μάη του 1940. Τον ίδιο μήνα μπαρκάρισε με φορτηγό για ταξίδι στο εξωτερικό. Σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου ταξίδευε με φορτηγά και μεταγωγικά καράβια ελληνικής, παναμαϊκής και αμερικανικής σημαίας. Πήρε μέρος στην απόβαση που έγινε από συμμαχικά στρατεύματα στο Αντζιο της Ιταλίας.

Επαφή με το προοδευτικό κίνημα των ναυτεργατών έπιασε στο πρώτο καράβι που ναυτολογήθηκε. Τότε έγινε μέλος της "Ναυτεργατικής Ενωσης", που είχε την έδρα της στη Μασσαλία, αφού είχε κηρυχτεί εκτός νόμου. Επαιρνε δραστήριο μέρος στη συνδικαλιστική κίνηση και στους αγώνες που αναπτύσσονταν στα καράβια. Υπήρξε αντιπρόσωπος της ΟΕΝΟ σε καράβια και λιμάνια του εξωτερικού. Εκλέχτηκε Γραμματέας του τμήματος της ΟΕΝΟ στη Νέα Υόρκη και Γενικός Γραμματέας της ΟΕΝΟ, όταν πιάστηκε ο Α. Αμπατιέλος και κηρύξανε την οργάνωση εκτός νόμου. Από το 1946 έως το 1952 έμενε στη Ν. Υόρκη, γραμματέας του εκεί τμήματος της ΟΕΝΟ. Εκεί έκανε στη φυλακή και στο νησί που κρατούσαν τους ξένους περίπου δύο χρόνια με διαλείμματα. Από τις ΗΠΑ απελάθηκε το 1952 στη ΛΔ Πολωνίας, η οποία του έδωσε πολιτικό άσυλο. Είχε γίνει μέλος του ΚΚ Αμερικής το 1941 στη Νέα Υόρκη, αφού δεν υπήρχε οργάνωση του ΚΚΕ εκεί. Με το φτιάξιμο χωριστής οργάνωσης του ΚΚΕ μετά την απελευθέρωση, πέρασε στο ΚΚΕ. Δούλεψε ως υπεύθυνος της κομματικής ομάδας του σωματείου και για μια περίοδο γραμματέας της ΚΟΒ των ναυτεργατών της Ν. Υόρκης. Ενα από τα καθήκοντα την περίοδο 1946 - 1948 ήταν η στρατολογία και η αποστολή μαχητών από τους ναυτεργάτες στο ΔΣΕ. Με απόφαση του ΓΣ του ΔΣΕ ονομάστηκε πολιτικός επίτροπος στο βαθμό του λοχαγού. Μετά την απέλασή του στην Πολωνία πήγε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου ανέλαβε υπεύθυνος της Συνδικαλιστικής και Εργατικής Επιτροπής της ΚΕ του Κόμματος.

Πήρε μέρος στο 8ο Συνέδριο, από το οποίο εκλέχτηκε ταχτικό μέλος της ΚΕ. Στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ το 1968 εκλέχτηκε μέλος του Πολιτικού Γραφείου και στάλθηκε για οργανωτική δουλιά στη Δυτ. Ευρώπη. Αργότερα στάλθηκε στην Ελλάδα επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΕ. Πιάστηκε το Μάη του 1970 μαζί με άλλους συντρόφους του κλιμακίου. Τον Ιούλη δικάστηκε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε ισόβια. Εκανε στις Φυλακές Κορυδαλλού, Επταπυργίου και Κέρκυρας. Το Φλεβάρη του 1973 με δικαστική απόφαση διακόπηκε για 6 μήνες η έκτιση της ποινής λόγω ανηκέστου βλάβης. Ηρθε σε επαφή με τα άλλα μέλη του κλιμακίου της ΚΕ. Με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου πέρασε στην πιο βαθιά παρανομία. Πιάστηκε το Φλεβάρη του 1974 με τους Α. Αμπατιέλο, Δ. Γόντικα, Μίνα Γιάννου και άλλους συντρόφους, και αφού τους κράτησαν στην Ασφάλεια μετά τους μετέφεραν στο Μπογιάτι. Στο Μπογιάτι έμεινε 10 μέρες στις γνωστές συνθήκες και τα βασανιστήρια. Τη δέκατη μέρα τον μετέφεραν στο νοσοκομείο σε κακή κατάσταση, κι από το νοσοκομείο στην Ασφάλεια, στον επίτροπο και στις Φυλακές Κορυδαλλού μαζί με τους άλλους συντρόφους, από όπου βγήκαν με τη μεταπολίτευση.

Ο Νίκος Καλούδης είχε εκλεγεί μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο 9ο, το 10ο, το 11ο και το 12ο Συνέδριο. Ολα τα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση δούλευε σε διάφορους τομείς δουλιάς. Για πολλά χρόνια υπήρξε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος στη Βουλή. Μέχρι την τελευταία του ώρα βοηθούσε με όλες του τις δυνάμεις το Κόμμα του στο οποίο αφιέρωσε ολάκερη τη ζωή του.