Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ το ύστατο "χαίρε" απηύθυνε στον σ. Νίκο Καλούδη ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας τα παρακάτω: Ενα ακόμα από τα στελέχη της παλιάς φρουράς του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, ο σύντροφός μας Νίκος Καλούδης, "μπαρκάρισε" για το στερνό ταξίδι. Εφυγε αφήνοντας ένα μεγάλο κενό. Το κενό που άφησαν, τελευταία, πολλοί από κείνη τη γενιά, που όργωσαν τα πέλαγα του αγώνα, τις θάλασσες και τα λιμάνια του κόσμου.

Δεν έφυγε, όμως, από κοντά μας. Θα συντροφεύει την πάλη των νέων αγωνιστών, στην καθημερινή πορεία τους, στη δράση για ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, για να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στην πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι έτσι ξαφνικά έφυγε ο σ. Νίκος. Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε στο νοσοκομείο και λέγαμε πως πολύ γρήγορα θα είμαστε πάλι μαζί, να συνεχίσουμε την κουβέντα που αφήσαμε στη μέση.

O σύντροφος Νίκος Καλούδης, που αποχαιρετά σήμερα η ΚΕ και όλο το Κόμμα, εντάχθηκε στο λαϊκό κίνημα σε νεαρή ηλικία και ανάλωσε τη ζωή του στα λιμάνια του κόσμου και σ' άλλα μετερίζια της ταξικής πάλης, για τα δίκια και τη νίκη της εργατικής τάξης, για το λαό και τον τόπο.

Ακούραστος αγωνιστής, γλυκομίλητος, με απέραντη αισιοδοξία, την οποία αντλούσε από την εμπιστοσύνη του στην εργατική τάξη και το λαό, πάλεψε με συνέπεια για τη δημοκρατία, την ειρήνη και το σοσιαλισμό.

Γεννήθηκε πριν από από 81 χρόνια στο νησί των ναυτικών και των καπεταναίων, στα Καρδάμυλα της Χίου. Εγινε ναύτης στο επάγγελμα, αλλά καπετάνιος στη ζωή και τον αγώνα.

Μπαρκάρισε για πρώτη φορά πριν από 65 χρόνια. Στο βιογραφικό του σημείωμα, αναφέρει: "Επαφή με το προοδευτικό κίνημα των ναυτεργατών έπιασα στο πρώτο καράβι που ναυτολογήθηκα. Τότε κι έγινα μέλος της Ναυτεργατικής Ενωσης, που είχε την έδρα της στη Μασσαλία, γιατί είχε κηρυχτεί εκτός νόμου".

Ο σ. Νίκος έμεινε πιστός στην τάξη του, στους ναυτεργάτες, στις γραμμές των οποίων μπήκε από 15 χρόνων, ακολουθώντας το δρόμο του ναυτεργάτη πατέρα του. Σ' αυτή την πορεία αφομοίωσε τη θεωρία της ταξικής πάλης, πίστεψε στη δύναμη των εργατών, στη δύναμη του λαού.

Εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής το 1941, στη Νέα Υόρκη, γιατί τότε δεν υπήρχε Οργάνωση του ΚΚΕ στις ΗΠΑ. Μετά την απελευθέρωση, φτιάχτηκε Οργάνωση του ΚΚΕ, στην οποία πέρασε ο σ. Νίκος. Κράτησε επάξια τον τίτλο του μέλους του Κόμματος για 57 ολάκερα χρόνια.

"Εκανα - σημειώνει στο βιογραφικό του - αντιπρόσωπος της ΟΕΝΟ σε καράβια και λιμάνια του εξωτερικού. Εκλέχτηκα γραμματέας του Τμήματος της ΟΕΝΟ, στη Νέα Υόρκη και γενικός γραμματέας της ΟΕΝΟ, όταν πιάστηκε ο Αντ. Αμπατιέλος το 1946 και κηρύξανε την οργάνωση εκτός νόμου. Από το 1946 έως το 1952 έμενα στη Νέα Υόρκη, γραμματέας του εκεί τμήματος της ΟΕΝΟ". Εκεί έμεινε στη φυλακή περίπου δύο χρόνια, στο νησί που κρατούσαν τους ξένους. Απελάθηκε από τις ΗΠΑ στη ΛΔ της Πολωνίας το 1952, όπου του δόθηκε πολιτικό άσυλο.

Αγωνίστηκε στην Εθνική Αντίσταση. Υπηρέτησε πιστά το σύνθημα τηςΟΕΝΟ "Ολα τα καράβια εν κινήσει". Τότε βασικό καθήκον, πέρα από τα οικονομικά αιτήματα, ήταν η δουλιά για να κινούνται τα καράβια και να εξυπηρετούνται οι μεταφορές.

Πήρε μέρος στην απόβαση των συμμαχικών στρατευμάτων στο Αντζιο της Ιταλίας.

Στις γραμμές του Κόμματος, ο σ. Νίκος έδωσε και πήρε πολλά. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή, για την ανάπτυξη του Κόμματος, την πρόοδο του εργατικού κινήματος.

Πήρε από το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα υψηλές αξίες. Τη συλλογικότητα, την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη, την υπεράσπιση των αδικημένων, την αισιοδοξία για τη νίκη των σοσιαλιστικών ιδανικών.

Πριν από τη δικτατορία δούλεψε ακούραστα στο ναυτεργατικό κίνημα.

Στο 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ αναδείχνεται στο ΠΓ, θέση στην οποία παραμένει μέχρι το 13ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1991.

Στην περίοδο της 12ης Ολομέλειας, όταν η ιδεολογική αντιπαράθεση με τις αναθεωρητικές δυνάμεις, που υπονόμευαν το κομμουνιστικό κίνημα, έπαιρνε σκληρές μορφές, έδωσες και συ τη συμβολή σου για την επικράτηση των μαρξιστικών - λενινιστικών χαρακτηριστικών.

Στη διάρκεια της δικτατορίας, το 1970, ήρθε παράνομα στην Ελλάδα, ως επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΕ. Πιάστηκε το Μάη του ίδιου χρόνου μαζί με άλλους συντρόφους του κλιμακίου. Καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε ισόβια. Εμεινε στις φυλακές Κορυδαλλού, Επταπυργίου και Κέρκυρας. Το Φλεβάρη του 1973 με δικαστική απόφαση διακόπηκε για 6 μήνες η έκτιση της ποινής του λόγω ανηκέστου βλάβης. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου πέρασε στην παρανομία και έπιασε επαφή με το κλιμάκιο.

Νέα σύλληψη το Φλεβάρη του '74. Κρατήθηκε στην Ασφάλεια και σε διάφορες φυλακές. Αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση.

Στη μεταβατική περίοδο, που πέρασε το Κόμμα από την παρανομία στις συνθήκες της αστικής νομιμότητας, έδωσες πολλά, όπως πολλοί παλιοί αγωνιστές, έμπειροι από τις σκληρές ταξικές μάχες για δεκάδες χρόνια.

Στις δυσκολίες του επαναστατικού κινήματος μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, δεν ταλαντεύτηκε. Γιατί είχε πυξίδα. Πυξίδα του ήταν η μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη και η πίστη του στην πάλη της εργατικής τάξης μέχρι την τελική νίκη.

Πάλεψε αποφασιστικά, ενάντια σ' αυτούς που εγκατέλειψαν τον αγώνα, όταν, μετά τις ανατροπές είδαν ότι "το καράβι έμπαζε νερά". Κι έμπαζε νερά από τις τρύπες που είχαν φροντίσει κι αυτοί οι ίδιοι να ανοίξουν.

Μιλούσες για την αξία που έχει η αρμονική σύνδεση της νεανικής φλόγας, με την εμπειρία των παλιότερων κομμουνιστών, εκείνων που είχαν περάσει διά πυρός και σιδήρου στο δίκαιο αγώνα της εργατικής τάξης.

Θα θυμούμαστε πάντα την ευγενική σου φυσιογνωμία, τη νηφαλιότητά σου, αλλά και την αποφασιστική, κομμουνιστική σου στάση στη νομιμότητα και στην παρανομία, στα καράβια και στην πολιτική προσφυγιά, στη δράση στο λιμάνι και στις γειτονιές του Πειραιά, στη Βουλή, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και στην κομματική δουλιά.

Στα 57 χρόνια, που πέρασες στις γραμμές του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος, συμφέρον σου πάντα ήταν το συμφέρον της εργατικής τάξης και του Κόμματος.

Ταξίδεψε ήσυχα, σύντροφέ μας, στο τελευταίο σου μπάρκο. Θα σε περιμένουν σε τούτο το μπάρκο σου, σύντροφε Νίκο, παλιοί ναυτεργάτες, που έφυγαν πριν από σένα. Θα 'ναι ο Αντώνης, ο Τατάκης, o Νικηφόρος, ο Μανώλης και άλλα στελέχη του ναυτεργατικού κινήματος.

Να 'σαι σίγουρος ότι τη θέση σου θα πάρουν χιλιάδες νέοι μαχητές στον αγώνα για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, ώσπου να μπορέσει η εργατική τάξη, μαζί με τους συμμάχους της, να καταχτήσει την πολιτική εξουσία.

Ωσπου να δικαιωθούν οι σκληροί αλλά ωραίοι αγώνες χιλιάδων λαϊκών αγωνιστών και αγωνιστριών, μελών, στελεχών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Σύντροφέ μας Νίκο, θα σε θυμούμαστε πάντα. Θα είσαι παρών στους αγώνες του σήμερα και στις αυριανές νίκες του επαναστατικού κινήματος, για το οποίο αγωνίστηκες σε όλη σου τη ζωή.

Στη συντρόφισσά σου Αθηνά, στα παιδιά σου Ειρήνη και Μιχάλη, έχουμε να πούμε: Κρατάμε άσβεστη τη μνήμη του πατέρα τους, του συντρόφου, του κομμουνιστή.

Ηρεμες θάλασσες στο τελευταίο σου μπάρκο, σύντροφε Νίκο.