"Οχι αναμονή, αλλά δράση τώρα, ξεκίνημα, προετοιμασία εδάφους για τη μεγάλη αντεπίθεση".

Το μήνυμα αυτό έστειλε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,αναπτύσσοντας χτες στη Λάρισα την πολιτική πρόταση του Κόμματος, ο άλλος δρόμος για το λαό, σε εκδήλωση αφιερωμένη στα 80χρονα του ΚΚΕ.

Προσδιορίζοντας τα μέτωπα πάλης και κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης, η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε: 1.Το πρόβλημα των ιδιωτικοποιήσεων και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων. 2.Τον αντιμονοπωλιακό αγώνα για παιδεία, υγεία, πολιτισμό και αθλητισμό, περιβάλλον, κοινωνική πολιτική γενικότερα. 3.Τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά δικαιώματα, κατά της "νέας τάξης" του ΝΑΤΟ. 4.Τη μάχη για τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, που απειλούνται δραματικά.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι "σήμερα δεν υπάρχει δυνατότητα να δημιουργηθεί το Μέτωπο με πολιτικές συμφωνίες κομμάτων, από τα πάνω" και "αυτό που είναι ρεαλιστικό, και ταυτόχρονα δημιουργεί δυναμική στην πορεία, είναι η συγκρότηση επιμέρους συσπειρώσεων και μετώπων δράσης, στις οποίες έχει θέση ο καθένας και η καθεμία ατομικά ή και ως συλλογικές ομάδες και συσπειρώσεις...".

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε τη σημασία των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, λέγοντας: "Η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών μπορεί να αποτελέσει ένα καλό πεδίο συσπείρωσης, με κύριο στόχο την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, την ανάδειξη δημοτικών και νομαρχιακών αρχών που θα αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις, στην άγρια φορολογία, στη μετατροπή των δήμων και νομαρχιών σε μηχανισμούς της κυβέρνησης και των ιδιωτών".

Στην αρχή της ομιλίας της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε:

"Δε φτάνει σήμερα να αγανακτούμε, να διεκδικούμε, δεν αρκεί να οραματιζόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, για τον τόπο. Χρειάζεται να διαλέξουμε ανάμεσα στους δύο, ορατούς πια, διαφορετικούς δρόμους που ανοίγονται μπροστά στη χώρα, στο λαό μας: Α. Ο δρόμος της προσαρμογής στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση - ευρωπαϊκή ενοποίηση. Β. Ο δρόμος της αντίστασης και της ρήξης, της οικοδόμησης του κοινωνικοπολιτικού Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Στη συνέχεια, απαντώντας στο ερώτημα "τι γίνεται με την αντιπολίτευση" τόνισε:

"Η ΝΔ απαντά στα σημερινά προβλήματα του λαού με τη θέση ότι μια διακυβέρνησή της θα εξασφαλίσει την υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων της Ελλάδας απέναντι στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, απέναντι δηλαδή στην ελληνική και διεθνή πλουτοκρατία, απέναντι στους ιμπεριαλιστές. Το μόνο πρόβλημά της είναι ότι πρέπει να αποδείξει πως θα τα καταφέρει καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ. Αυτή ή άμιλλα, αυτή η κούρσα μόνο δεινά και νέα βάσανα θα φέρει στο λαό, άλλωστε και οι δύο έχουν δοκιμαστεί στις πλάτες του.

Ο ΣΥΝ έχει δείξει πού ρίχνει το βάρος του, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω ότι αποτελεί πρωτοτυπία ένα κόμμα από τη μια να υψώνει τους τόνους εναντίον του κυβερνητικού κόμματος και από την άλλη να το καλεί σε διάλογο και συνεργασία. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για αντίφαση, αλλά για διεκδίκηση του ΣΥΝ να πάρει μέρος στη διαχείριση και θυμός για την αλαζονεία του ΠΑΣΟΚ που θέλει συνεργάτες - φτωχούς συγγενείς. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και τώρα που, λόγω διαφωνιών στην κατανομή των εδρών δήμων και νομαρχιών, τα δύο κόμματα δεν έχουν τόσο καλές σχέσεις, κι όμως δύο φορές ο πρόεδρος του ΣΥΝ έβαλε ως στόχο μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή με το ένα από τα δύο κόμματα που υπηρετούν επίσημα την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, ελληνικού και ξένου. Θέτουμε το ερώτημα: αυτή η στάση του ΣΥΝ - για να πάρουμε έναν τομέα, τον κρίσιμο τομέα των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών - βοηθάει τη λαϊκή αντίσταση και πάλη ή τη δυσκολεύει; Η απάντησή μας είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ το δεύτερο. Βεβαίως, το πρόβλημα ξεκινάει από το γνωστό γεγονός ότι ο ΣΥΝ έχει ψηφίσει όλο το αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο και όχι μόνο τον "Καποδίστρια", που δεν αποτελεί παρά μια επιμέρους έκφραση του γενικού. Το "λευκό" στο ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης (ο ΣΥΝ "λάμπει" πραγματικά σε θέματα παραπλανητικών ελιγμών και συμψηφισμών) βοηθάει στην κρίσιμη στιγμή στον αγώνα κατά των αντιλαϊκών επιλογών ή αμβλύνει και παραπλανά;

H εμφάνιση του ΔΗΚΚΙ πραγματικά γέννησε κάποιες ελπίδες. Δεν το κρύβουμε και σε εμάς, που πολλές φορές έχουμε υπογραμμίσει ότι ένα πρώτο βήμα για θετική διέξοδο είναι η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού όχι με σχήματα - δορυφόρους των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά με τη δημιουργία νέων και ανεξάρτητων πολιτικών δυνάμεων, που θα βάλουν το δικό τους πετραδάκι στην ενίσχυση του πόλου των δυνάμεων που παλεύουν κατά των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, κατά των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή. Πώς έχουν όμως τα πράγματα; Κατά τη γνώμη μας, κρίνοντας όχι τα λόγια και τους τόνους, αλλά την ουσία, το ΔΗΚΚΙ προς το παρόν ψαρεύει σε θολά νερά, με κύρια επιδίωξη να συσπειρώσει λαϊκές δυνάμεις που ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και θέλουν μια αλλαγή της ηγεσίας του, με την αυταπάτη ή τη συνειδητή επιλογή ότι η απάντηση στα προβλήματα σήμερα είναι η επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ 1981-89".

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έκανε εκτενή αναφορά στο Μέτωπο, υπογραμμίζοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και τα μέτωπα πάλης πάνω στα οποία μπορεί να αναπτυχθεί η κοινωκοπολιτική συσπείρωση. Μεταξύ άλλων, τόνισε:

"Σήμερα δεν υπάρχει δυνατότητα να δημιουργηθεί το Μέτωπο με πολιτικές συμφωνίες κομμάτων, από τα πάνω.Το Μέτωπο δε θα είναι ψευδώνυμο ή υποκατάστατο του ΚΚΕ, άρα το ΚΚΕ δεν είναι δυνατό να δημιουργήσει ένα δορυφορικό πολιτικό σχήμα. Ούτε βεβαίως θα στηρίξει προσπάθειες συσπείρωσης, που μόνο στόχο έχουν να φύγει το ΠΑΣΟΚ ή να μη έρθει η ΝΔ ή να συγκυβερνήσουμε με το ΠΑΣΟΚ και βλέπουμε... Αυτό που είναι ρεαλιστικό, και ταυτόχρονα δημιουργεί δυναμική στην πορεία, είναι η συγκρότηση επιμέρους συσπειρώσεων και μετώπων δράσης, στις οποίες έχει θέση ο καθένας και η καθεμία ατομικά ή και ως συλλογικές ομάδες και συσπειρώσεις - κινήσεις, άλλες μορφές συντονισμού και κοινής δράσης σε επίπεδο μαζικών κινημάτων, που απηχούν και εκφράζουν κοινωνικές συμμαχίες.Διεργασίες υπάρχουν, ανακατατάξεις και διαφοροποιήσεις γίνονται σε θετική κατεύθυνση, άρα αυτές πρέπει να εκφράζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ώστε να μη χάνεται η δυναμική, να μη χάνεται χρόνος για κοινή δράση εκεί που υπάρχει σύμπτωση απόψεων ή οι διαφορές δεν είναι απαγορευτικές. Με τα σημερινά δεδομένα είναι μια επιλογή ρεαλιστική, που θα αποτελέσει όχι μόνο την προετοιμασία της διαμόρφωσης του Μετώπου, αλλά και το καλύτερο έδαφος απάντησης, δοκιμασίας, απόκτησης πείρας".

Στο πλαίσιο αυτό, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:

"Οχι αναμονή, αλλά δράση τώρα, ξεκίνημα, προετοιμασία εδάφους για τη μεγάλη αντεπίθεση. Μέτωπα πάλης και κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης μπορεί να είναι:

1. Το πρόβλημα των ιδιωτικοποιήσεων και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων.Ορισμένοι μας ρωτούν γιατί δίνουμε τέτοια μάχη για να μην πουληθούν στους ιδιώτες - στους πολυεθνικούς ομίλους - οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ και διάφοροι οργανισμοί, από τη στιγμή που το κράτος λειτουργεί τις επιχειρήσεις αυτές προς όφελος των ιδιωτών ή δεν τις λειτουργεί για το κοινωνικό όφελος, αντίθετα φορτώνει στο λαό τα σπασμένα της δικής διαχείρισης. Μας λένε ότι τι σημασία έχει αν ο εργοδότης είναι Ελληνας ή ξένος, εργοδότης είναι έτσι και αλλιώς. Είναι αλήθεια ότι το καπιταλιστικό κράτος σαν εργοδότης δεν είναι καλύτερο από τον ιδιώτη καπιταλιστή. Ως τώρα πρόσφερε μια θέση εργασίας σταθερή, αλλά τώρα με τη γενική λαίλαπα είναι γνωστό πως η άρση μονιμότητας, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η μερική απασχόληση έχουν την τάση να αποτελέσουν κυρίαρχο καθεστώς. Ο Ελληνας εργοδότης - καπιταλιστής δεν είναι πιο φιλάνθρωπος από τον ξένο. Τις ίδιες άγριες μεθόδους εκμετάλλευσης εφαρμόζουν. Κι όμως υπάρχει ένα ζήτημα που δεν πρέπει να μένει απαρατήρητο. Οι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα, μπορούν να δεχτούν κάποια επίδραση από ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα.Υπογραμμίζουμε ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα, υπογραμμίζουμε τη σημασία της όξυνσης της λαϊκής πάλης, ώστε να υπάρχουν θετικές επιδράσεις και αντίκτυπος.*****Το κυριότερο όμως είναι άλλο, ότι όταν αυτές πουληθούν στις πολυεθνικές, όταν πουληθούν στους Ελληνες καπιταλιστές, που είναι τμήμα του διεθνούς κεφαλαίου, ένας μοχλός παρέμβασης, που σε άλλες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος του λαού, θα χαθεί. 2. Τον αντιμονοπωλιακό αγώνα για ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ.

3. Τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, τα κυριαρχικά δικαιώματα, κατά της "νέας τάξης" του ΝΑΤΟ, κατά των πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων, που έχουν στόχο την ασφάλεια της Ευρώπης και της περιοχής από τα λαϊκά κινήματα και τις διεκδικήσεις τους,δηλαδή έχουν στόχο την ασφάλεια και τη θωράκιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Τον αγώνα για τη συμμετοχή της ανεξάρτητης Ελλάδας σε διεθνείς διαδικασίες και συσπειρώσεις, που δυναμώνουν το μέτωπο των λαών, και όποιων κρατών θέλουν, κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, των σχέσεων κυριαρχίας και υποταγής.

4. Τη μάχη για τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού μας, που απειλούνται δραματικά με τη στροφή στον αυταρχισμό και τη διαμόρφωση ενός νέου σύγχρονου συστήματος αστυνόμευσης και διώξεων".

Καταλήγοντας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

"Η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών μπορεί να αποτελέσει ένα καλό πεδίο συσπείρωσης, με κύριο στόχο την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, την ανάδειξη δημοτικών και νομαρχιακών αρχών που θα αντιστέκονται στις ιδιωτικοποιήσεις, στην άγρια φορολογία, στη μετατροπή των δήμων και νομαρχιών σε μηχανισμούς της κυβέρνησης και των ιδιωτών".