Ζούσα στην πανεπιστημιούπολη Λουντ και με τα χρόνια οι διαφορές ανάμεσα στη δική μου πατρίδα, τις ΗΠΑ απ' όπου είχα φύγει, και τη Σουηδία γίνονταν όλο και πιο πολύ έντονες.

Συνειδητοποιούσα άλλες μορφές διαβίωσης, κοινωνικών παραδοχών, πολιτικών διαδικασιών. Διερευνούσα μια αλλιώτικη ζωή που είχε άλλους ρυθμούς και άλλη κουλτούρα. Πρακτικά, αγνοούσα τις σχέσεις εργασίας (ατυχώς εκεί δεν εργάστηκα καθόλου), τη συμπεριφορά εργοδότη και εργαζόμενου, συναδέλφων, ανώτερων και κατώτερων.

Οι γνώσεις μου, οι πληροφορίες μου ήταν θεωρητικές. Εντελώς μειονεκτικό για κάποιον που επιχειρεί μια κριτική ματιά πάνω στη ζωή κι προσπαθεί να τη σχολιάζει.

Οι ρωγμές που έκανα ήταν με τις ερωτήσεις που υπέβαλα.

Δεν έχω πάντα όλες τις ερωτήσεις.

Τον περασμένο Απρίλη που ξαναβρέθηκα στην ίδια πανεπιστημιούπολη, τη Λουντ, η απάντηση που πήρα σε σχέση μ' εκείνο το ταχυδρομείο, που δε βρισκόταν πια εκεί που ήξερα, ήταν μεγάλη και πολύπλοκη...

Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία της Σουηδίας, που τώρα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ υπόσχεται θέσεις εργασίας, αγόρασε ένα διαχωριστικό μηχάνημα αξίας 2,5 δισ. κορονών. Η κορόνα άξιζε εκείνες τις ημέρες 36 δραχμές.

- Τόσα πολλά λεφτά; απόρησα.

- Δε ρωτάς για τους εργαζόμενους; ρώτησε ο συνομιλητής μου.

Πολιτικά διαφέραμε και η ερώτησή του μου προξένησε μια αλλιώτικη αφύπνιση. Μέχρι τότε ήμουν σίγουρη ότι η σουηδική κυβέρνηση φρόντιζε ιδιαίτερα το λαό της και τους πολίτες της, έστω και άλλων προελεύσεων.

Θα είχα ξεχάσει τους ανέργους των σουηδικών ταχυδρομείων, αν κάποια μέρα στην Οδό Σίνα δεν πλησίαζα σ' ένα περίπτερο ν' αγοράσω εφημερίδα.

Ο περιπτεράς με τον ταχυδρόμο της γειτονιάς, αναγνωρίσιμος από την κρεμασμένη τσάντα και τα γράμματα στο χέρι, είχε μια συζήτηση σ' έντονο ύφος για την ανεργία...

- Ισως τα ποσοστά αλλάξουν και στα ΕΛΤΑ, είπα και τους διηγήθηκα αυτό που είχε συμβεί στους ταχυδρομικούς στη Σουηδία.

- Κι εδώ είναι αναμενόμενο, είπε ο ταχυδρόμος.

Δεν είμαι καθόλου κατά της τεχνολογίας, εννοείται της ειρηνικής κι εκείνης που απαλλάσσει τον άνθρωπο από την κατάθεση μεγάλης σωματικής προσπάθειας και πόνου. Είμαι όμως παθιασμένα κατά της ανεργίας.

Είναι μια ανθρώπινη, μια πολιτική διεκδίκηση. Το δικαίωμα στην εργασία.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ