Στην πόλη των εμπορεύσιμων ονείρων, στων θηρίων τον κόσμο, η ΚΝΕ ορθώνει τη δική της πρόταση που βρίσκει πολλούς συνταξιδιώτες. "Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ" - μας είπε ο Μίλτος Πασχαλίδης, ερμηνεύοντας το λόγο που βρίσκεται κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ μας, από το 1990 - "εξελίσσεται σε ένα από τα κεντρικά πολιτιστικά γεγονότα του Σεπτέμβρη. Τα τελευταία 2 - 3 χρόνια, μάλιστα, έχει μια εξαιρετικά μεγάλη άνθηση, μετά από κάποιες δύσκολες εποχές που προηγήθηκαν και ο κόσμος είχε αρχίσει να πιστεύει ότι τα φεστιβάλ τελείωσαν. Η ΚΝΕ απέδειξε ότι το μόνο φεστιβάλ που δε γινόταν για λόγους μόδας ήταν το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Είναι η μοναδική πολιτική νεολαία, που εξακολουθεί να συγκινεί τους νέους και σε περιόδους εκτός των εκλογών. Γιατί σε περίοδο εκλογών όλες οι νεολαίες δραστηριοποιούνται. Ενώ την ΚΝΕ τη βλέπω παρούσα σε όλες τις περιόδους, κι αυτό είναι ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο". Μαζί με τον Μίλτο Πασχαλίδη ήταν οι μουσικοί: Δημήτρης Αρχοντάκης, Χρήστος Αρμένης, Μάκης Μπουκάλης, Μαρία Καναβάκη, Αλέκος Κτιστάκης.

Για δεύτερη χρονιά φέτος, η μελωδική φωνή της Αφροδίτης Μάνου ήρθε στη συντροφιά μας. Με "τραγούδια της φωτιάς, της φωτιάς, της πυρκαγιάς", μέσα από "μια γλυκιά μουσική", έσμιξαν οι φωνές μας και τραγουδήσαμε "για ποια Ελλάδα", συντροφιά με το "αριστερά στην Εδέμ με τους αγγέλους στα FM", γιατί "στη χώρα των ηρώων γεννήθηκα κι εγώ, βαριά η κληρονομιά μου".Ολοι μαζί τραγουδήσαμε το "τίποτε δεν πάει χαμένο".

Πριν αρχίσει η συναυλία της, την Παρασκευή στις 10 το βράδυ, η Αφροδίτη Μάνου μας είπε για τη συμμετοχή της: "Πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που πήρα μέρος στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και, μάλιστα, όχι με μια δική μου παρουσία, αλλά συμμετείχα στο αφιέρωμα για τον Μάνο Λοϊζο. Είχα πάρα πολύ καιρό να συμμετάσχω σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και αυτό που μου έμεινε από πέρυσι και πιστεύω ότι θα γίνει και φέτος και τα επόμενα χρόνια, γιατί το χρειάζεται η τέχνη, ο πολιτισμός μας, είναι να υπάρχει αυτή η επικοινωνία του καλλιτέχνη με τον κόσμο. Είναι υπέροχο, το κοινό που είναι τα παιδιά και άλλοι άνθρωποι που είναι σήμερα εδώ, να μεταδίδουν τα συναισθήματά τους, τις αντιδράσεις τους, σε σχέση με αυτό που κάνουμε εμείς. Χρειαζόμαστε αυτή τη στήριξη. Είναι δύσκολη η εποχή μας. Μας χρειαζόσαστε και σας χρειαζόμαστε".

"Τι άλλο να πεις πιο απλά", για τους "πρίγκιπες της δυτικής όχθης",τους"Πυξ - Λαξ" (Γ. Γιαννόπουλος,Β. Δημόπουλος,Δ. Καραμπεροπούλου,Μιχάλης Νικολαϊδης,Γ. Νικολετόπουλος,Μ. Ξυδούς,Α. Παπαδόπουλος,Φ. Πλιάτσικας,Κ. Σαρδέλης,Μπ. Στόκας), όταν "ο ήλιος του χειμώνα σε μελαγχολεί"; Οι παιδικές μνήμες της παρέας, που μεγάλωσε στα σοκάκια της Δυτικής Αθήνας, είναι φορτωμένες από τη στέρηση των ανθρώπων της γειτονιάς τους και, παράλληλα, φορτισμένες από την ανατρεπτική θέρμη των ίδιων ανθρώπων. Εχουν βαθιά συνειδητοποιήσει ότι οι αντιστάσεις, τα τελικά οχυρά κατά του εκφυλιστικού μονόδρομου είναι ο αγώνας από κάθε μετερίζι. Και το δικό τους μουσικό μετερίζι το αποδεικνύει, γι' αυτό, άλλωστε, και η νεολαία τους αγαπάει τόσο. Γι' αυτό και προχτές το βράδυ ένωσαν τις φωνές του και μίλησαν για τα όνειρα και "τα μάτια της ελπίδας". Μέσα από τα μουσικά τους μονοπάτια, τους φλογερούς ήχους και τους ανήσυχους στίχους, βρήκαμε "τι είναι αυτό που μας ενώνει".

Το μέλος του συγκροτήματος των "Πυξ - Λαξ" Μάνος Ξυδούς, αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας, δήλωσε στο "Ρ": "Ηρθαμε και φέτος στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπως είχαμε έρθει και παλιότερα. Ομως, η διαφορά εκείνης της εποχής με σήμερα είναι ότι έχουν σταματήσει τα πολλά λόγια από τους ανθρώπους και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σήμερα βλέπεις αυτά τα παιδιά να είναι πολύ ενεργητικά. Βλέπεις αυτούς τους νέους να είναι δραστήριοι και δυναμικοί. Ο νέος άνθρωπος σήμερα δεν περιορίζεται στις λέξεις και τα λόγια, προχωράει στις πράξεις".