Την αδιαφορία της κυβέρνησης, απέναντι στα δίκαια και χρονίζοντα προβλήματα των επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων, καταγγέλλει, με ανοιχτή επιστολή προς τον Τύπο, η Συντονιστική Επιτροπή των αντίστοιχων συλλόγων. Η επιστολή απευθύνεται στον υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Ν. Φαρμάκη, με ταυτόχρονη κοινοποίηση στα υπουργεία Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Δικαιοσύνης, και υπογράφεται από τους Γρηγόρη Φώτου,πρόεδρο της ΠΕΕΠΠ, Αθανάσιο Ζαφειρόπουλο,πρόεδρο της ΠΣΕΠΠ, Μιχάλη Παρούση,πρόεδρο της ΕΕΠΠΕ και Πέτρο Γαβριηλίδη,πρόεδρο της ΚΕΠΠΕ.

Ολόκληρη η επιστολή είναι η παρακάτω:

"Με την παρούσα επιστολή μας, θέλουμε να θέσουμε τα παρακάτω:

1. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την περιφρονητική για μας στάση σας με το ότι, όχι μόνο δε μας δέχεστε ως αντιπροσώπους των Συλλόγων των επαναπατρισθέντων πολιτικών προσφύγων, αλλά ούτε και απαντάτε στα υπομνήματά μας, που επανειλημμένα έχουμε φέρει στη Γραμματεία σας, με την υπόμνηση "με ραντεβού" και φεύγουμε με την υπόσχεση ότι θα ειδοποιηθούμε εν καιρώ και με την πρώτη ευκαιρία για επικείμενη συνάντηση. Από τότε πέρασε ένας χρόνος και δεν τύχαμε ως τώρα μιας απάντησής σας, ούτε ΝΑΙ ούτε ΟΧΙ.

2. Πιστεύουμε δε, κύριε υπουργέ, πως από τα υπομνήματά μας και από συναντήσεις που είχαμε μαζί σας στο παρελθόν (Μάης 1996 και Αύγουστος 1997) να έχετε υπόψη σας πως κάθε αργοπορία για τη λύση των προβλημάτων πληρώνεται με τη ζωή δεκάδων αγωνιστών επαναπατρισθέντων, καθώς και αυτών που αναγκαστικά παραμένουν στην προσφυγιά, στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Εχουμε επισημάνει αυτόν τον κίνδυνο επανειλημμένα και χρεώνουμε όλη την ευθύνη σε σας.

Και η ευθύνη του υπουργείου σας, καθώς και της κυβέρνησης που εκπροσωπείτε, βγαίνει απ' τον ίδιο το χειρισμό του προβλήματος, που από το 1985 και εντεύθεν δεν αλλάξατε τις θέσεις που εκφράστηκαν με το Ν. 1539/85 και τις σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις, ξέροντας πολύ καλά ότι όσο ο Ν. 1539/85 άλλο τόσο και οι σχετικές με το νόμο αυτόν Υπουργικές Αποφάσεις δουλέψανε σε βάρος των πολιτικών προσφύγων.

Εκτοτε οι διαμαρτυρίες μας για κάποιες βελτιώσεις, τροποποιήσεις ή προσθήκες παραγράφων ή εδαφίων, δεν εισακούστηκαν δυστυχώς και αυτά πληρώνονται καθημερινά με ζωές ανθρώπων, αγωνιστών για ένα καλύτερο μέλλον του τόπου μας. Και αυτό το ξέρετε πολύ καλά".

"Μας λέτε, κύριε υπουργέ, ότι τα χρήματα που δώσανε οι χώρες εκείνες ήταν λίγα. Αν ήτανε λίγα ή πολλά δεν έχουμε εμείς την ευθύνη γι' αυτό. Και ούτε ποτέ ρωτηθήκαμε για το χειρισμό του προβλήματος της επαναφοράς των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.

Μας λέτε, κύριε υπουργέ, ότι τα χρήματα τελείωσαν και όσοι ήρθαν στην προβλεπόμενη, απ' το Νόμο 1539/85 και τις Υπουργικές Αποφάσεις, προθεσμία και πρόλαβαν να υποβάλουν τα δικαιολογητικά τους αυτοί και δικαιούνται. Γι' αυτούς που ήρθαν αργότερα της προθεσμίας (από αντικειμενικές δυσκολίες, κυρίως, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μπαούλα που πρέπει να μετακινηθούν σε τακτές προθεσμίες), τους ονομάσατε εκπρόθεσμους και ξοφλήσατε.

Οι χώρες εκείνες, που δώσανε τα χρήματα αυτά που δώσανε, δεν είπαν για όσους έρθουν στις καθορισμένες απ' το νόμο προθεσμίες σ' αυτούς να δώσετε, γιατί αυτό θα ήταν επέμβαση σε μια ευθύνη που αναλάμβανε η ελληνική κυβέρνηση. Ενα αυτό και δεύτερο και πιο βασικό, εάν υποθέσουμε ότι θα επαναπατρίζονταν όλοι οι πολιτικοί πρόσφυγες μέσα στις τακτές, απ' το νόμο 1539/85 και τις Υπουργικές Αποφάσεις, προθεσμίες δε θα συνταξιοδοτούνταν όσοι δικαιούνταν και θα εντάσσονταν στο ΙΚΑ όσοι αποκτούσαν το δικαίωμα θεμελίωσης συνταξιοδότησής τους; Θα τους λέγατε δηλαδή ότι όλοι δεν μπορείτε να ενταχθείτε στο Ν. 1539/85 γιατί είναι λίγα τα χρήματα; Και πώς θα κάνατε αυτή την επιλογή - ποιος δικαιούται και ποιος όχι;".

"Σας ζητήσαμε και προτείναμε τροποποιήσεις όσον αφορά τα άτομα προχωρημένης ηλικίας (άνδρες πάνω από 50 και γυναίκες πάνω από 45), τα οποία με τον ερχομό τους ήταν δύσκολο να βρούνε δουλιά και λόγω ηλικίας και λόγω υγείας, επαγγέλματος, αλλά και λόγω ανεργίας. Ωστόσο, κάτι δούλεψαν, κάλυψαν ίσως αρκετά ένσημα. Προτείναμε να ληφθούν υπόψη τα 1.500 ένσημα που δικαιούνται συν αυτά που δούλεψαν συν υπόλοιπα που θα συμπληρώνονταν απ' τα χρόνια που εργάστηκαν στην προσφυγιά ή θα επωφελούνταν απ' το Ν. 1902, τον οποίο αρνείστε. Ετσι θα έκλεινε και αυτή η πληγή. Εμείς το είπαμε, εμείς το ακούσαμε. Η απάντησή σας κάθε φορά ήταν: "Δεν υπάρχουν χρήματα".

Σας κάναμε την πρόταση να 'ρθετε σε διαπραγματεύσεις εκ νέου με τις χώρες απ' όπου προήλθαμε, κάναμε μάλιστα και το πρώτο βήμα, οι ίδιοι, εμείς, και πήγαμε στην Τασκένδη. Εσείς όμως, κύριε υπουργέ, απαξιώσατε να μας δεχτείτε για να σας πούμε ποια ήταν η απάντηση του εκεί υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία ήταν θετική".

"Η όλη μεταχείριση των προβλημάτων μας, κύριε υπουργέ, δε χωράει πουθενά στο πνεύμα των δημοκρατικών θεσμών, είναι σκέτη ανισονομία, σκέτη παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη που πηγάζουν απ' το Σύνταγμα της χώρας μας, σκέτη παραβίαση των πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του ανθρώπου, που αναφέρονται στις αποφάσεις διεθνών οργανισμών, για τα δικαιώματα του ανθρώπου, και φυσικά είναι έξω απ' τα πλαίσια των πανανθρώπινων αξιών και του πολιτισμού, τα οποία θέλουμε να τονίζουμε, ως χώρα, σε κάθε ευκαιρία.

Κύριε υπουργέ,

Ποιος θα μπορούσε να μας απαντήσει σε όλα τα παραπάνω αν όχι πρώτα εσείς; Εσείς όμως επί έναν χρόνο δε μας δέχεστε γι' αυτό και καταλήξαμε να σας στείλουμε ανοιχτή επιστολή μέσω του Τύπου.

Δεν το επιθυμούσαμε γι' αυτό άλλωστε περιμέναμε έναν χρόνο. Εσείς το επιδιώξατε. Παρ' όλα αυτά, επιμένουμε για μια συνάντηση μαζί σας και πιστεύουμε ότι θα γίνουμε δεκτοί. Επιθυμούμε να σας ευχαριστήσουμε προκαταβολικά".