- Τι σηματοδοτεί η κατάθεση του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τις αστικές συγκοινωνίες στη Βουλή και ποια ζητήματα ανακύπτουν από δω και πέρα;

- Κατ' αρχήν, σηματοδοτεί την απαρχή της ιδιωτικοποίησης του συνόλου των αστικών συγκοινωνιών και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Το ζήτημα πλέον δεν είναι ποια τακτική θα ακολουθήσει η κυβέρνηση για την εφαρμογή των επιλογών της, αλλά ο τρόπος, οι μορφές, τα μέτωπα και, προπάντων, οι άμεσοι ή έμμεσοι στόχοι αντίδρασης των εργαζομένων και όχι μόνο των αστικών συγκοινωνιών, για να μη γίνουν πράξη τα σχέδια της κυβέρνησης. Θυμηθείτε ότι η απόπειρα ιδιωτικοποίησης των συγκοινωνιών, το 1992 από τη ΝΔ, σκόνταψε πάνω στο δυναμικό κίνημα του κλάδου, αλλά, κύρια, σκόνταψε σ' ένα γενικό μέτωπο συμπαράστασης και αλληλεγγύης όλων των άλλων εργαζομένων. Υπό το βάρος αυτό, άλλωστε, υποχρεώθηκε το ΠΑΣΟΚ να επαναφέρει τις συγκοινωνίες στο Δημόσιο. Για μας, είναι ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε ήθελε ούτε θέλει τις συγκοινωνίες στο Δημόσιο. Και αυτό το έχουμε εκφράσει κατ' επανάληψη και μέσα στη Βουλή και μέσα στα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια και μέσα στις γενικές συνελεύσεις.

- Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, ποια είναι η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος του χώρου;

- Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στο χώρο των συγκοινωνιών είναι του "χεριού της κυβέρνησης", παρά τις όποιες φραστικές τους αντιπαραθέσεις. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βάζουν πλάτη να περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι και μ' αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες στο πλευρό της, η κυβέρνηση μανουβράρει εδώ και τέσσερα χρόνια την εφαρμογή των σχεδίων της, μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή: Ελάχιστο πολιτικό κόστος, χωρίς αγωνιστικές αντιδράσεις. Βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά, ότι αντιμέτωπο έχει έναν κλάδο, αγωνιστικά καλά παιδευμένο, στον οποίο δρουν δυνάμεις, που μπορούν να τον συσπειρώσουν σε αγωνιστική κατεύθυνση. Γνωρίζει, ακόμα, ότι απλοί και τίμιοι άνθρωποι, ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που μάτωσαν στον αγώνα για δημόσιες συγκοινωνίες, δε θα ξεπουλήσουν τη συνείδησή τους σε ψευτοεκσυγχρονιστικά οράματα.

- Τι προτείνει και πώς θα δράσει η "Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία" για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης;

- Για μας, είναι μονόδρομος η συγκρότηση ενιαίου και δυναμικού μετώπου δράσης, που θα βάλει στη γωνία όσες συνδικαλιστικές ηγεσίες καμώνονται στα λόγια ότι κόπτονται για τα προβλήματα των εργαζομένων, ενώ στην πράξη προωθούν τη διάσπαση, στρέφοντας τον έναν κλάδο κόντρα στον άλλον. Κυρίαρχο αίτημα - στόχος αυτού του μετώπου να είναι ο ενιαίος και δημόσιος συγκοινωνιακός φορέας, με γνώμονα τον επιβάτη και με διασφαλισμένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Οι κομμουνιστές θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, για να μην παραμείνει ο κλάδος άλλο όμηρος στα διλήμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για το ποιος κάνει τις καλές και ποιος τις κακές ιδιωτικοποιήσεις. Ο μοναδικός δρόμος για τους εργαζόμενους δεν είναι άλλος, παρά ο δρόμος του αγώνα με όλες τις μορφές και τους τρόπους, με την ενεργό συμπαράσταση του επιβατικού κοινού, για δημόσιες αστικές συγκοινωνίες, στην υπηρεσία των επιβατών και των εργαζομένων.

Ν. Κ.