Διακόσια εβδομήντα οχτώ στρέμματα δάσους, του μοναδικού στην περιοχή της Γλυφάδας, ζήτησε να τσιμεντοποιήσει η ιδιωτική εταιρία των Δασκαλόπουλου, Αλαμανή, Χιώνη ("ΕΣΤΡΕΛΙΑ"), 278 στρέμματα δάσους χαρακτήρισε ως μη δασική έκταση το Δασαρχείο Πειραιά, με μια χαρακτηριστική, για το ποιανού είναι αυτό το κράτος, απόφασή του. Μια απόφαση, που δε βαρύνει μόνο τον δασάρχη Πειραιά, καθώς πριν από αυτόν η ίδια η κυβέρνηση φρόντισε - με μία φωτογραφική διάταξη που πέρασε στο νόμο 2664/98 (Εθνικό Κτηματολόγιο και άλλες διατάξεις) - να ανοίξει το δρόμο για μαζικής έκτασης τσιμεντοποιήσεις δασών, αρκεί - όποιος ενδιαφέρεται - να αποδείξει ότι τα πεύκα που είναι εκεί δεν είναι δάσος, αλλά "τεχνητές δασικές φυτείες".

Στον αντίποδα διοικητικών πράξεων και νομικών κειμένων που καθρεφτίζουν την ανά χρονική περίοδο ικανότητα του μαζικού λαϊκού κινήματος να επιβάλει φιλολαϊκές νομικές ρυθμίσεις, η υπόθεση "Αστέρια Γλυφάδας" προσφέρεται σε όσους από τους φοιτητές της Νομικής Σχολής επιθυμούν να μελετήσουν το πώς χτίζεται μια νομική πραγματικότητα, όταν το πάνω χέρι το έχει απόλυτα η αστική τάξη και στην κυβέρνηση βρίσκονται τόσο χοντρόπετσοι υπάλληλοί της, που σε μια νύχτα ανατρέπουν όσα άλλοι ομογάλακτοί τους έχουν πριν νομοθετήσει, κάτω από το βάρος ενός κινήματος που είχε τα κότσια να επιβάλει φιλολαϊκές λύσεις.

Μια και μόνο βόλτα στο δασάκι - που έχουμε μάθει να ονομάζουμε "Αστέρια Γλυφάδας" από το ομώνυμο ξενοδοχειακό συγκρότημα που λειτουργεί σε μέρος του δάσους - αρκεί για να αποκαλύψει στον οποιονδήποτε ένα πραγματικό δάσος, με σημεία μάλιστα που είναι και απροσπέλαστα από την πυκνότητα της βλάστησης. Επιπρόσθετα και μόνο ακολουθώντας το βασικό μονοπάτι που διασχίζει το δάσος προς την πλευρά του ΠΙΚΠΑ, ο επισκέπτης θα πέσει πάνω σε αρχαιολογικές ανασκαφές, που, αν μη τι άλλο, υποψιάζουν πως και κάτι άλλο συμβαίνει εδώ. Ο μόνος τρόπος για να πιστέψει ο οποιοσδήποτε πως στην περιοχή δεν υπάρχει δάσος, ούτε αρχαιολογικός τόπος, είναι να μην έχει πάει ποτέ εκεί και να έχει αποκτήσει γνώση για την περιοχή μόνο διαβάζοντας τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα.

Ετσι, διαβάζοντας την πράξη χαρακτηρισμού με αριθμό πρωτοκόλλου 6187/20.11.98 του Δασαρχείου Πειραιά που αναφέρει ως "ανέκαθεν μέχρι και σήμερα μη δασική έκταση" την περιοχή, ο καθείς δικαιούται να φανταστεί μια έκταση 278 στρεμμάτων όπου βόσκουν πρόβατα, καθώς το ίδιο έγγραφο τη συνοδεύει με το χαρακτηρισμό "χορτολιβαδική έκταση που δεν εμπίπτει στις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας". Η ψευδής εικόνα συμπληρώνεται με την από 27.2.98 ΑΡΧ/Α1/Φ2/0291/585 απόφαση του ΥΠΠΟ, που ανατρέπει την προηγούμενη απόφασή του την ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/ΦΟ2/28002/1681/15.7.97 που χαρακτήριζε την περιοχή ως "αρχαιολογικής αξίας", που χρήζει απολύτως προστασίας.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση "Αστέρια" δεν αφορά μόνο τα "Αστέρια", καθώς εκεί εκφράζεται μόνο ένα αποτέλεσμα μιας φωτογραφικής διάταξης. Με βάση το νόμο για το κτηματολόγιο που υπογράφηκε στις 27.11.98 και δημοσιεύτηκε στις 3.12.98 στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (αρ. φύλλου 275), η κυβέρνηση ορίζει με το άρθρο 27 ότι για την κατάρτιση των δασικών χαρτών που ορίζει ο νόμος 998/79, τα στοιχεία πρέπει να παρθούν από μια σειρά αεροφωτογραφίες, "εξαιρουμένων των τεχνητών δασικών φυτειών". Το Δασαρχείο Πειραιά, λοιπόν, με την απόφασή του, δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να ορίζει ως τεχνητή δασική φυτεία το δάσος στα "Αστέρια", έτσι ώστε την ώρα της σύγκρισης των αεροφωτογραφιών η συγκεκριμένη περιοχή να βρίσκεται εκτός σύγκρισης! Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε όποια άλλη περιοχή...

Το σχέδιο μοιάζει σατανικό. Δεν είναι. Είναι απλά ένα δείγμα για τις προϋποθέσεις που απαιτούνται, ώστε στη συνέχεια διάφοροι να προβληθούν ως "αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες", που πέτυχαν εκεί όπου απέτυχε το δημόσιο.

Και με αυτήν την επισήμανση ερχόμαστε ξανά στο επίμαχο:

Οι νέοι ενοικιαστές της περιοχής (ήταν κρατική που ανήκε στην Εθνική Τράπεζα και ειδικά στη θυγατρική της ΑΞΕ ΑΣΤΗΡ) σχεδιάζουν την εντατική τουριστική εκμετάλλευση του χώρου. Στα σχέδιά τους προβλέπουν τη δόμηση κτισμάτων 35.000 τ.μ., αλλά και την πλήρη τσιμεντοποίηση του χώρου με διάφορες επιπλέον κατασκευές. Οπως αποκάλυψε η "Επιτροπή για τη σωτηρία της παραλίας", στα σχέδια προβλέπονται: Νέα ξενοδοχειακή μονάδα 20.000 τ.μ. και 850 κλινών κυρίως πάνω στην κορυφή του λόφου που πιθανολογείται η ύπαρξη πρωτοελλαδικού οικισμού. Αποψίλωση όλης της έκτασης ανάμεσα στη λεωφόρο Ποσειδώνος και τη θάλασσα (180 στρέμματα) και διαμόρφωση μιας "Πόλης διασκέδασης". Η ανάλυση της επένδυσης δείχνει: Δύο διώροφα 6.500 τ.μ., εμπορικό κέντρο 3.600 τ.μ., υδροψυχαγωγικό πάρκο 30 στρεμμάτων με πισίνα 10 στρεμμάτων, δυο εστιατόρια 3.652 τ.μ., Ιατρικό Κέντρο 1.548 τ.μ., αμφιθέατρο (ίσως όχι τυχαία το σκυλάδικο, που λειτουργεί ήδη εκεί, ονομάζεται "Αμφιθέατρο") και επιπλέον 10.000 τ.μ. ημιυπαίθριοι στεγασμένοι χώροι. Επιπλέον 50 στρέμματα για 1.500 αυτοκίνητα. Η "Πόλη διασκέδασης" θα δέχεται στην αιχμή 30.000 πελάτες και 7.500 αυτοκίνητα ημερησίως.

Τα σχόλια περιττεύουν για τον εφιάλτη που συνεπάγεται ένα τέτοιο σχέδιο. Βέβαια, γίνεται φανερό πως αυτό που είναι εφιάλτης για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής, θα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση για τους ιδιοκτήτες της. Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα, όταν τα πάντα υποτάσσονται στη λογική του μέγιστου κέρδους με όποιο κόστος.