Είναι το κλασικό επιχείρημα όλων των νεοφιλελεύθερων, ανεξάρτητα από κομματική ή άλλη απόχρωση. Πρώτα πρέπει να αυξηθεί η "πίτα" του εθνικού προϊόντος και μετά να δούμε πώς θα τη μοιράσουμε στους "κοινωνικούς εταίρους". Ας δούμε όμως ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα από την αμερικάνικη οικονομία, όπως τα αναφέρει το έγκυρο όργανο της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας, η "Γουόλ Στριτ Τζόρναλ". Σύμφωνα, λοιπόν, με την εφημερίδα, η αύξηση της παραγωγικότητας στη βιομηχανία των ΗΠΑ ανήλθε το 1996, περίπου στο 4%. Είναι γνωστό και δε χρειάζεται να αναφερθεί εδώ πώς πέτυχαν αυτό τον ρυθμό αύξησης στην παραγωγικότητα οι Αμερικανοί βιομήχανοι. Ποιο είναι το "μερίδιο" των εργαζομένων από αυτή την αύξηση της παραγωγικότητας; Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρει η εφημερίδα, η πραγματική αύξηση των ωριαίων αποδοχών - έτσι πλέον μετράνε την αξία της εργατικής δύναμης, με την ώρα - ήταν σχεδόν μηδενική!

Αυτό το "θαύμα" έχουν σαν όραμά τους οι ντόπιοι "εκσυγχρονιστές"!