Ετσι ονόμασαν προκλητικά οι βιομήχανοι ετοίμου ενδύματος όσα δικαιώματα έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενες - μητέρες του κλάδου. Αναφέρθηκαν δε ειδικά στις άδειες τοκετού και θηλασμού, στα σχετικά επιδόματα, αλλά και στις τριετίες και στο ωράριο, που πρέπει να γίνει ελαστικό!

Επειδή, ισχυρίστηκαν, ο κλάδος είναι κατ' εξοχήν γυναικείος, τα "βάρη" αυτά επιδρούν αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα και πρέπει να καταργηθούν. Πρότειναν δε, στα χνάρια της "Λευκής Βίβλου" και των θεωριών περί "κοινωνικής αλληλεγγύης", να δημιουργηθεί κοινωνικός φορέας για να επωμιστεί αυτά τα "βάρη". Δεν τους φτάνουν τα υπέρογκα κέρδη που αποκτούν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, θέλουν ακόμη περισσότερα.

Η θρασύτητά τους έχει και συνέχεια, καθώς απαίτησαν η κατάργηση αυτών των δικαιωμάτων να περάσει μέσα από την κλαδική σύμβαση εργασίας, που θα υπογραφεί για το '97. Η επίθεση στο θεσμό των συμβάσεων είναι διμέτωπη. Από τη μια τα ευρωεισαγόμενα "τοπικά σύμφωνα απασχόλησης", από την άλλη κλαδικές συμβάσεις - θανατικές καταδίκες των εργαζομένων.