Με ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε την εκπομπή του συναδέλφου Μ. Γιομπαζολιά της 29ης Μάρτη 1999 στο SEVEN - X, με τη συμμετοχή των κ.κ. Χ. Λαζαρίδη και Αν. Παπαγιαννίδη. Το ενδιαφέρον μας δε διαψεύστηκε, αντίθετα, μάλιστα, ανέβηκε απότομα, όταν ακούσαμε τον τελευταίο να μας κάνει μια περιγραφή των τελευταίων ημερών. Ετσι, λοιπόν, μάθαμε ότι:

"Πριν λίγες ημέρες, είδαμε στην τηλεόραση μερικούς ταλαίπωρους να βάφουν με κόκκινη μπογιά τα ΝΑΤΟικά άρματα που διέσχιζαν τη Β. Ελλάδα. Ηταν οι ταλαίπωροι του ΚΚΕ. Πόσοι ήταν; 2%; 3%; Ούτε όλος ο κόσμος του ΚΚΕ δεν ήταν".

Σε συνέχεια και αφού είδαμε πόσο εύκολο και πόσο απλό είναι να βάφει κανείς με κόκκινη (ή και άλλου χρώματος) μπογιά τα τεθωρακισμένα της πιο ισχυρής στρατιωτικής συμμαχίας της οικουμένης, μάθαμε ότι, σήμερα, λίγες ημέρες μετά από αυτό, όλοι οι πολιτικοί παράγοντες της χώρας μας κάνουν δηλώσεις σχετικά με το ΝΑΤΟ, το ρόλο του, τη στάση του, τη θέση της Ελλάδας σ' αυτό κλπ.

Πέραν του ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί αυτό είναι παράξενο και αιφνιδιαστικό (σαν να μην ήταν, όχι απλώς δικαίωμα, αλλά απαρέγκλιτο καθήκον των παραγόντων αυτών η σκέψη για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της χώρας), θα σταθούμε στους γραφικούς χαρακτηρισμούς.

Πράγματι, ήταν μερικοί ταλαίπωροι. Μερικοί ταλαίπωροι, που δεν υποτάχθηκαν στις θεωρίες περί "παγκοσμιοποίησης". Μερικοί ταλαίπωροι, που έκλεισαν το δρόμο, "τους απανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες". Μερικοί ταλαίπωροι, που εκτόξευσαν το πορφυρό μήνυμα ότι "του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει". Μερικοί ταλαίπωροι, που ταλαίπωρα επιμένουν ότι η ελληνική γη και οι ελληνικές θάλασσες δεν υπάρχουν για να γίνονται εφαλτήρες για την κατάπνιξη της ελευθερίας των άλλων λαών. Μερικοί ταλαίπωροι, που, αν τους έβλεπε ο Νικηταράς, ασφαλώς θα επαναλάμβανε το αμίμητο: "Ε, ορέ Τερτσέτη, μου επήρες ούλη τη δόξαν όπου έλαβα εις το Δερβενάκι!".

Απανταχού ταλαίπωροι, στις θέσεις σας!