Υποτίθεται πως η ελληνική κυβέρνηση αγωνίζεται νυχθημερόν, για την αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια. Υποτίθεται, πως παντού, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, οι εκπρόσωποί της υποστηρίζουν την ανάγκη πολιτικής λύσης του προβλήματος.

Ολοι ξέρουν, βέβαια, ότι όλ' αυτά είναι λόγια, ενώ οι πράξεις των Ελλήνων κυβερνώντων βρίσκονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Και στις πολεμόχαρες ΝΑΤΟικές αποφάσεις έχουν επανειλημμένα συμφωνήσει και υπογράψει και τη χώρα την έχουν καταστήσει ξέφραγο αμπέλι στις διαθέσεις των ΝΑΤΟικών γερακιών.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πράξης έδωσε προχτές και ο υπουργός Αμυνας, Ακης Τσοχατζόπουλος, όταν δημοσιοποίησε μια "εξειδίκευση" της πρωτοβουλίας Σημίτη, σχετικά με το Κοσσυφοπέδιο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η"εξειδίκευση" συνίσταται στην "ντε φάκτο" διχοτόμηση του Κοσσυφοπεδίου, σε βόρειο και νότιο, με το πρώτο να βρίσκεται στα όρια της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και το δεύτερο, να βρίσκεται υπό την κατοχή διεθνούς στρατιωτικής δύναμης.Και αναρωτιόμαστε: Δεν καταλαβαίνουν ο υπουργός Αμυνας και η κυβέρνηση συνολικά, ότι η πρόταση αυτή συνεπάγεται μια ακόμη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας; Δεν καταλαβαίνουν, ότι έτσι αλλάζουν τα σύνορα και οδηγείται η Βαλκανική - όπως, οι ίδιοι δηλώνουν - στον όλεθρο μιας παραπέρα κλιμάκωσης και γενίκευσης της κρίσης; Δεν καταλαβαίνουν, ούτε καν, πως η πρότασή τους έρχεται σε ευθεία σύγκρουση, με την ανάγκη - όπως οι ίδιοι, πάλι, διακηρύσσουν - διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας;

Δε νομίζουμε, ότι δεν τα καταλαβαίνουν. Απλώς, αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο.