Αυτές οι εκλογές δεν κρίνουν το κυβερνητικό έργο, διατείνεται η κυβέρνηση. Κρίνουν όμως την πορεία της ΕΕ, της Ελλάδας σ' αυτήν, το αν θα ολοκληρωθεί αυτή η πορεία. Και όταν προπαγανδίζεται από τα κυβερνητικά επιτελεία ότι οι εκλογές αυτές κρίνουν την πορεία της ΕΕ, και τη θέση της Ελλάδας σ' αυτή την πορεία, εννοούν την πορεία για την ΟΝΕ, την ακόμη πιο βαθιά ενσωμάτωση της Ελλάδας και του λαού της σ' αυτήν, την εφαρμογή ακόμη πιο αντιδραστικής πολιτικής για την ένταση της εκμετάλλευσης του λαού, προκειμένου να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Βεβαίως κάθε εκλογική μάχη είναι μια πολιτική αναμέτρηση και μάλιστα σημαντική για την πορεία του τόπου, η οποία εξαρτάται από τις πολιτικές επιλογές που θα κάνει και με την ψήφο του ο λαός. Και είναι σίγουρο ότι ο ίδιος ο λαός πρέπει να κάνει τις δικές του πολιτικές επιλογές, να τις εκφράσει και με την ψήφο του στις 13 Ιούνη. Η πολιτική που εφαρμόζεται χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις, στο όνομα της λύσης των λαϊκών προβλημάτων, εφαρμόζεται. Μόνο που τα λαϊκά προβλήματα συσσωρεύονται, αυξάνονται, οξύνονται και η συνεχής χειροτέρευση της ζωής των απλών ανθρώπων οφείλεται στο ότι η πολιτική που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις μέχρι τώρα, κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Βεβαίως αυτές οι εκλογές δεν πρόκειται να αναδείξουν κυβέρνηση, ούτε πρόκειται ως άμεσο αποτέλεσμα ν' αλλάξουν την κυβέρνηση.

Τί κρίνεται λοιπόν σ' αυτές τις εκλογές; Μόνο η ανάδειξη των ευρωβουλευτών; Σ' αυτές τις εκλογές κρίνεται η ΕΕ, αλλά και η πολιτική της κυβέρνησης. Κρίνεται και η πολιτική της ΝΔ, που συμπλέει, ως αντιπολίτευση, με την πολιτική του κατεστημένου, των επιχειρηματιών, του κεφαλαίου. Κρίνονται όλα τα κόμματα, και το ΚΚΕ, και ο Συνασπισμός και το ΔΗΚΚΙ, όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Και κρίνονται με βάση την πολιτική που προωθούν, τη δράση τους μέσα και έξω από το ελληνικό και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και τα συμφέροντα που η πολιτική και η δράση κάθε κόμματος εξυπηρετεί. Κρίνεται η προοπτική της Ελλάδας των εργατών, των μικρομεσαίων αγροτών, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα της νεολαίας, όλων αυτών που η πολιτική επιλογή της ενσωμάτωσής της στην ΕΕ και η πορεία προς την ΟΝΕ κλέβει το μόχθο και τον ιδρώτα τους, για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλιακών επιχειρήσεων και της άρχουσας τάξης, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων. Και η πολιτική κάθε κόμματος κρίνεται ακριβώς από τη θέση που έχει πάνω σ' αυτό το κεντρικό πρόβλημα, αν προωθεί την ανάπτυξη της Ελλάδας των επιχειρηματιών ή αν προωθεί την αντίσταση και την πάλη, αν ανοίγει δρόμο στην πολιτική αντεπίθεση της Ελλάδας του λαού της. Είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα ως προς αυτό, η πολιτική των κομμάτων απέναντι στην ιμπεριαλιστική ΕΕ. Κρίνεται λοιπόν και το αντιδραστικό αυτό οικοδόμημα, η ΕΕ του πολέμου, που διεξάγουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, για να υποτάξουν το γιουγκοσλαβικό λαό σήμερα, ποιος ξέρει ποιον άλλο λαό αύριο, προκειμένου καταστρέφοντας την οικονομία της χώρας του, να εισβάλουν ως μοναδικοί σωτήρες, για να την ανοικοδομήσουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια και να βγάλουν κέρδη. Ναι, όλα αυτά κρίνονται σ' αυτές τις εκλογές. Από τον ελληνικό λαό όμως εξαρτάται, αν αυτές οι εκλογές θα αποτυπώσουν και με την ψήφο του, τους αγώνες του για τα δικά του συμφέροντα, κόντρα στην πολιτική ενίσχυσης των συμφερόντων και της εξουσίας των επιχειρηματιών, κόντρα στη λογική που επιδιώκει την υποταγή του στην εκμετάλλευση για να μεγαλώνουν τα κέρδη.

Τώρα, οι εμπειρίες του λαού μας, μπορούν να γίνουν δύναμη συνείδησης για να κατευθύνουν την ψήφο του. Η ψήφος είναι πράξη προσωπικής ευθύνης. Γιατί θα επηρεάσει και θα επιδράσει στις πολιτικές εξελίξεις. Και μπορούν και πρέπει να υπάρξουν εξελίξεις, που να εμποδίζουν την πορεία που χαράζουν η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της στην Ελλάδα. Μπορεί ο λαός, όταν αποφασίσει - και πρέπει να αποφασίσει και με την ψήφο - να τους χαλάσει τα σχέδια. Καθένας μπορεί να θυμηθεί, να γενικεύσει την πείρα του και να σταθμίσει πολιτικά με ποιον θα πάει και ποιον θ' αφήσει. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ υποστήριζαν και επιμένουν, ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, φέρνουν την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια των λαών. Οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ μιλούν για αδυναμία της ΕΕ να αντιδράσει στους υπερατλαντικούς της συμμάχους, γιατί δεν προχώρησε στην Πολιτική Ενωση και στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας (ΚΕΠΠΑ) και αυτό προτείνουν ως διέξοδο για τη μετατροπή της ιμπεριαλιστικής Ενωσης σε φιλολαϊκή. Το ΚΚΕ ύψωσε τη φωνή του κόντρα στο ρεύμα, λέγοντας πως το ΝΑΤΟ φέρνει πόλεμο, καταστροφή για τους λαούς, πως η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων που υπηρετεί με τα όπλα είναι απειλή για την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή μετατροπής της ΕΟΚ σε ΕΕ, αποκάλυψε τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα, είπε ότι είναι δύναμη πολέμου, αυτή πρώτη επέβαλε το διαμελισμό στη Γιουγκοσλαβία, το 1991, αποκάλυψε ότι είναι Ενωση των επιχειρηματιών για την ακόμη πιο στυγνή εκμετάλλευση των λαών. Σήμερα ομόφωνα και από κοινού ΕΕ και ΗΠΑ, με μοχλό το ΝΑΤΟ, βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία. Ομόφωνα και από κοινού υπέγραψαν το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ σαν διεθνή στρατιωτικοπολιτικό συνασπισμό ενάντια στα λαϊκά κινήματα.

Τώρα μπορεί πιο αποφασιστικά κάθε απλός άνθρωπος του μόχθου να πάρει θέση απέναντι στο δίλημμα: με τους μονόδρομους της υποταγής ή με την αντίσταση στους πολεμοκάπηλους και τους εκμεταλλευτές. Ναι, αυτές οι εκλογές μπορούν να συμβάλουν στο δυνάμωμα της λαϊκής πάλης, στην ένταση των διεργασιών για τη δημιουργία της κοινωνικοπολιτικής συσπείρωσης και του μετώπου πάλης ενάντια στην ολιγαρχία. Μπορούν ακόμη και οι εργαζόμενοι που πίστεψαν στον παράδεισο της ΕΕ, αλλά βλέπουν την κόλαση του πολέμου, να συμπαραταχτούν για τη συγκρότηση του μεγάλου λαϊκού ανατρεπτικού ρεύματος, για να 'ρθουν καλύτερες μέρες. Δεν αρκεί μόνο να καταψηφιστούν τα κόμματα του κατεστημένου και όσα αυτό ανέχεται, αλλά χρειάζεται και η αποφασιστική ενίσχυση στο πλατύ ενωτικό ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, στην πορεία της αντεπίθεσης.