Σε εσκεμμένη και ωμή διαστρέβλωση όχι μόνο της πραγματικότητας, αλλά και των όσων είπαν στο 8ο Δημοσιογραφικό Συνέδριο οι Ελληνες δημοσιογράφοι που κάλυψαν τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, έφτασαν κάποιοι, επειδή, παρ' όλη την οργανωμένη προσπάθειά τους, δεν πέτυχαν να επιβάλουν κλίμα καταδίκης της "μονομέρειας των ανταποκρίσεων", της "λογοκρισίας" και της "κατευθυνόμενης φιλοσερβικής προπαγάνδας". Το Σάββατο 3 Ιούλη, τελευταία ημέρα του συνεδρίου που έγινε στη Σαμοθράκη, ένα ρεπορτάζ της "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ" προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στην πλειοψηφία των συνέδρων, καθώς, ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίαζε "μεγάλη μερίδα" των δημοσιογράφων να "υποστηρίζουν ότι υπήρξε μονομέρεια και κοινωνική επιρροή του φιλοσερβισμού" (1η παραποίηση), αλλά και τους πολεμικούς ανταποκριτές να ομολογούν την ύπαρξη λογοκρισίας από το καθεστώς του Βελιγραδίου (2η παραποίηση).

Αφορμή για την πρώτη παραποίηση ήταν οι τοποθετήσεις μιας ολιγάριθμης ομάδας - πλην όμως οργανωμένης και δυναμικής. Ηταν οι ίδιοι που ανέλαβαν από την πρώτη στιγμή του πολέμου να σηκώσουν το μεγάλο βάρος της προσπάθειας αντιστροφής του αντιπολεμικού αντινατοϊκού κλίματος που σάρωσε τη χώρα και ξεσήκωσε τους πάντες. Στη συζήτηση του θέματος "Βαλκανική κρίση και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης", που έγινε την Παρασκευή, επανέλαβαν τα όσα κατά καιρούς έχουν πει και έχουν γράψει, υποστηρίζοντας τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Αυτή η παρέα - έχοντας με ευθύνη των διοργανωτών του συνεδρίου, την πλειοψηφία των ομιλητών και απεριόριστο ουσιαστικά χρόνο, για να αναπτύξει τις απόψεις της - νόμισε πως βρήκε την ευκαιρία για να στήσει στον τοίχο τους πολεμικούς ανταποκριτές. Αυτούς, δηλαδή, που πήγαν στο Βελιγράδι ή στην Πρίστινα για να καλύψουν, με κίνδυνο της ζωής τους, τον πόλεμο και που με τις ανταποκρίσεις τους κάθε άλλο παρά ευνοούσαν τη ΝΑΤΟική προπαγάνδα. Ο ένας συμπλήρωνε με καταπληκτική ακρίβεια τα λεγόμενα του άλλου, έχοντας προφανώς καταμερίσει τους ρόλους τους.

Επιχείρησαν, με άλλα λόγια, να στήσουν ένα πραγματικό δικαστήριο, τύπου ιεράς εξέτασης, όπου "έλειπε μόνο το γυάλινο κλουβί του Οτσαλάν", όπως σχολίασε εύστοχα και καυστικά μια δημοσιογράφος. Κι όμως, η επιχείρηση - αν και ήταν πολύ καλά οργανωμένη - απέτυχε. Αποδείχτηκε τόσο από τις τοποθετήσεις των περισσότερων από αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να παρέμβουν στη συζήτηση, αλλά και από τις αντιδράσεις των συνέδρων.

Οσο για τη λογοκρισία; Στην παρέμβασή της η Ελένη Καλογεροπούλου,επισήμανε ότι αφορούσε μόνο τηλεοπτικές εικόνες και για να το αποδείξει είπε ότι στις 43 μέρες που ήταν στο Βελιγράδι "κόπηκαν" μόλις δύο πλάνα: Το πρώτο έδειχνε ένα ποταμόπλοιο στο οποίο είχαν τοποθετηθεί αντιαεπορικά πυροβόλα και το δεύτερο, κάποια επεισόδια που έγιναν σε συνεδρίαση του αντιπολιτευόμενου "Δημοκρατικού Κόμματος" της Γιουγκοσλαβίας. Διευκρινίζοντας όμως η ίδια - και μάλιστα με έμφαση - ότι η είδηση για τα επεισόδια μεταδόθηκε ελεύθερα από την ίδια και τους άλλους συναδέλφους της στα ελληνικά ΜΜΕ και αναμεταδόθηκε από αυτά!

Από την πλευρά τους οι Λ. Αγρολάμπος,Κ. Γιαννακίδης κ.ά. επανέλαβαν ότι στα όσα μετέδιδαν δεν υπήρχε καμία λογοκρισία και ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι είχαν πρόσβαση παντού, ενώ ακόμη και αυτή η απεσταλμένη της "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ", Β. Σιούτη,τόνισε πως δεν έγινε ποτέ καμία προσπάθεια για λογοκρισία στα κείμενα των εφημερίδων.

Κι όμως! Για την Γ. Δάμα, που υπέγραφε το ρεπορτάζ της "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ":

""Υπήρξε μονομέρεια και κοινωνική επιρροή του φιλοσερβισμού" υποστήριξε μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων στο 8ο Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο. "Ναι, υπήρξε λογοκρισία από το καθεστώς του Βελιγραδίου" απάντησαν οι παρευρισκόμενοι απεσταλμένοι στη Γιουγκοσλαβία"... Ετσι ξεκινούσε το ρεπορτάζ που συμπληρωνόταν με επιλεκτικές αναφορές μόνο σε ομιλίες της "ομάδας των εκπροσώπων του ΝΑΤΟ", όπως λέχτηκε χαρακτηριστικά από πολλούς, στο περιθώριο του Συνεδρίου.

Πάντως, το πραγματικό πρόβλημα του Τύπου, αν και δεν τέθηκε ευθέως, εντούτοις αναδείχτηκε με απόλυτη σαφήνεια στο συνέδριο. Είναι το πρόβλημα της στάσης που πρέπει να κρατήσουν δημοσιογράφοι και Μέσα μπρος στην επιβολή της Νέας Αμερικανονατοϊκής Τάξης πραγμάτων, μπρος στη βαρβαρότητα του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού. Εδώ είναι που κρίνεται - και θα συνεχίσει να κρίνεται και στο μέλλον - η θέληση του κάθε δημοσιογράφου να μείνει ελεύθερος, να υπηρετεί την αλήθεια, να ενημερώνει και να διαφωτίζει το λαό. Παλιά ο Βάρναλης υπέγραφε τα γραπτά του με τα αρχικά Δ. Α. που σήμαινε "Δούλος Αμερικάνων". Είναι λοιπόν λιγότερο κακό να υπογράφει κανείς ως δούλος Αμερικάνων παρά ως πολίτης της Νέας Αυτοκρατορίας. Η συζήτηση που έγινε στη Σαμοθράκη δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό.