Αραγε έχουν απομείνει ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι η μεταρρύθμιση πλήττει την παραπαιδεία, όταν βλέπουν νέα ιδιωτικά σχολεία να ιδρύονται και μάλιστα σε περιοχές όπου δεν υπήρχαν, και τους μαθητές να καταφεύγουν μαζικά στα φροντιστήρια και τα "ιδιαίτερα"; Τέτοια στοιχεία βλέπουν συχνά το φως της δημοσιότητας, όχι βέβαια με στόχο να στηλιτεύσουν τη "μεταρρύθμιση", αλλά για να διαφημίσουν την ιδιωτική παιδεία και να δυσφημίσουν τους μαθητικούς αγώνες στους οποίους - προς το παρόν - χρεώνουν την έκρηξη της παραπαιδείας. Η πραγματικότητα βέβαια έρχεται να διαψεύσει το τελευταίο, καθώς τα στοιχεία έκαναν λόγο για σχολεία που δεν έκαναν καταλήψεις και η αποτυχία ήταν μεγάλη και αντίστροφα.

Η ιδιωτική παραπαιδεία αποτελεί σήμερα ένα είδος καθρέφτη της μεταρρύθμισης, καθώς κάθε μέτρο έχει αντίκρισμα σε αυτή και έμμεσα ή άμεσα έρχεται να πριμοδοτήσει τους μεγαλοφροντιστές και τους σχολάρχες: Οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Β Λυκείου και η αύξηση των εξεταζόμενων πανελλαδικά μαθημάτων στη Γ Λυκείου, η στενότερη ακόμα σύνδεση του Λυκείου με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργούν συνθήκες έντονου ανταγωνισμού μέσα στο σχολείο, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απροκάλυπτα πια η ιδιωτική παιδεία πριμοδοτείται, όπως η προνομιακή μεταχείριση που επιφυλάσσεται στα παιδιά των οικογενειών που μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία και να αποκτήσουν το "διεθνές απολυτήριο", χωρίς να υποστούν τις εξεταστικές δοκιμασίες που επιβάλλονται στο δημόσιο σχολείο. Παράλληλα, από τα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια ο δρόμος που χάραξε το υπουργείο με το νόμο 2640 οδηγεί ακριβώς στην είσοδο των ΙΕΚ.

Σαν αντίβαρο στους φραγμούς, τους οποίους για να ξεπεράσει ο μαθητής καταφεύγει στην ιδιωτική παιδεία, το υπουργείο Παιδείας προβάλλει την "ενισχυτική διδασκαλία", που μοιάζει με "ασπιρίνη" μπροστά στον "καρκίνο" της μεταρρύθμισης. Αλλωστε, ενισχυτική διδασκαλία υποτίθεται ότι λειτουργούσε και πέρσι για τους μαθητές της Α Λυκείου, που σήμερα βρέθηκαν να μην προάγονται. Οι εξαγγελίες περί ενίσχυσης των "αδύνατων" μαθητών έρχονται σήμερα να παίξουν το ρόλο που έπαιξαν και όταν καθιερώθηκαν οι γενικές εξετάσεις, πράγμα που κάνει και τον πιο καλοθελητή να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κάθε επιλεκτικό εξεταστικό μέτρο που επιβαρύνει επιπλέον τον μαθητή, συνοδεύεται και από μία τέτοια εξαγγελία.

Ο λαός δεν πρέπει να απομονώσει το πρόβλημα της εκπαίδευσης από τη γενικότερη πολιτική στην παιδεία και την κοινωνία. Πέρα από την ουσιαστική σύνδεσή τους ως προς τους στόχους τους, οι επιλογές που επιχειρούνται στην παιδεία και στην κοινωνία γενικότερα έχουν ένα κοινό: Παρουσιάζονται σαν ο "μονόδρομος" στην κατεύθυνση της "προόδου". Το πρώτο βήμα για όλους τους φορείς της εκπαίδευσης και όχι μόνο, είναι να κατανοήσουν ότι η αντιδραστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση δεν είναι νομοτέλεια. Η "μεταρρύθμιση" μπορεί να ανατραπεί στην πράξη και να αντικατασταθεί από μία παιδεία προς όφελος του λαού και της νεολαίας, για πραγματική πρόοδο. Να γίνει και πάλι δικαίωμα και όχι εμπόρευμα, να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και να παρέχει εφόδια για μία ζωή με δικαιώματα. Οι μαθητές ήδη οργανώνουν την απάντησή τους. Ο Σεπτέμβρης που πλησιάζει θα δώσει την ευκαιρία μέσα από νέους αγώνες οι ανάγκες του λαού για ουσιαστική ολόπλευρη μόρφωση να γίνουν αιτήματα που θα αγκαλιάσουν ακόμα περισσότερους και θα γίνουν τελικά κατακτήσεις.