Αυτές τις μέρες και όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, η Διεθνής Εκθεση της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεσμός που εξυπηρετεί τις παραγωγικές και τις εμπορικές σχέσεις των λαών σε ειρηνική κατεύθυνση άμιλλας, φιλίας και συνεργασίας. Αλλωστε, από την αρχαιότητα, ο κερδώος Ερμής, εκτός από γραμματοκομιστής των ερωτικών ραβασακίων, ανάμεσα στο δωδεκάθεο εμφανιζόταν και ως ειρηνοποιός. Αναθηματικές μάλιστα, στήλες, σε διάφορα σημεία, οι "Ερμίες", υπενθύμιζαν αυτήν την ιδιότητα.

Εκτός, όμως, από τη στυγνή και άγρια αυτή κατάσταση, η ίδια η Εκθεση, κατά την έναρξή της, όπως θα γίνει και αυτό το Σαββατοκύριακο, χρησιμοποιείται από χρόνια, ως βήμα κυβερνητικών μελλοντικών και αναιρουμένων υποσχέσεων και κομματικών αντιπαραθέσεων. Ιδιαίτερα φέτος, η προοπτική των εκλογών και ο ρόλος που επιφυλάχτηκε από την κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη, ως θύρας διέλευσης των δυνάμεων επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας και ιδιότυπης κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, φορτίζει ιδιαίτερα το κλίμα.

Ο πρωθυπουργός θα χρησιμοποιήσει και πάλι μεθαύριο, τον εκθεσιακό θεσμό, ως βήμα, για να επαναλάβει μονότονα τις υποσχέσεις εφτά σημείων, αριθμό σιβυλλικό και συνδεόμενο και "κατά τους πυθαγορείους" με πράγματα και"θάματα". Και θα απαντήσει με τον ίδιο μονότονο τρόπο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο ελληνικός λαός, όμως, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης που αντιτάχθηκαν στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις διέλευσης και εισβολής, διεκδικεί μια εντελώς διαφορετική πολιτική, που θα αναδεικνύει τη χώρα και την περιοχή σε πύλη ειρήνης προς την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, και θα καταδικάζει την υποτέλεια και τις"διευκολύνσεις". Ικανή να εκφράσει την αντίθεση προς τη νέα τάξη και όσα τη συνοδεύουν και να στηρίξει τους αγώνες για τη δημιουργία, την ανάπτυξη και τη συνεργασία των λαών.