Σε έναν απροσχημάτιστο διαγκωνισμό με τον Κ. Σημίτη, για το ποιος θα υποστηρίξει τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις επιθυμίες της πλουτοκρατίας, επιδίδεται ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας ταυτόχρονα, μέσω της δημαγωγίας και των γενικόλογων δήθεν φιλολαϊκών διακηρύξεων, να εξαπατήσει τους εργαζόμενους και να υφαρπάξει την ψήφο τους.

Με τη χτεσινή συνέντευξή του για την οικονομική πολιτική, ο πρόεδρος της ΝΔ ουσιαστικά καλλιέργησε το έδαφος και προέτρεψε τον πρωθυπουργό, ενόψει της ΔΕΘ να προχωρήσει "πιο θαρραλέα" στην εξαγγελία και υλοποίηση των πλέον σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών. Πρώτος, μάλιστα, έσπευσε να παρουσιάσει τις δικές του προτάσεις για την οικονομική πολιτική, η οποίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από προέκταση και επέκταση της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Με αυτό τον τρόπο ο Κ. Καραμανλής από τη μια επιχείρησε να βγει από το υπαρξιακό του αδιέξοδο και να κερδίσει μεγαλύτερες "συμπάθειες" στην οικονομική ολιγαρχία, ενώ από την άλλη παρέμεινε πιστός στο ρόλο του καλύτερου συμμάχου της κυβερνητικής πολιτικής. "Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προτάσεις αυτές θα είναι χρήσιμες για την κυβέρνηση και θα ληφθούν υπόψη στα όσα θα μας πει ο πρωθυπουργός σε λίγες μέρες" (!), τόνισε χαρακτηριστικά ο Κ. Καραμανλής. "Αισθανόμαστε ότι προσφέρουμε υπηρεσία στον Κ. Σημίτη" (!), είπε σε άλλο σημείο.

Η ουσία των όσων είπε χθες συνοψίζεται στο εξής: Συγκεκριμένος, σαφής, δεσμευτικός και γενναιόδωρος απέναντι στους στόχους της πλουτοκρατίας και ταυτόχρονα σκόπιμα γενικόλογος, δημαγωγικός, αλλά και ελάχιστα συγκαλυμμένα εχθρικός απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και αιτήματα. Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να χαρακτηρίσει τα όποια ψίχουλα θα δώσει μέσω των φοροελαφρύνσεων η κυβέρνηση στους εργαζόμενους ως "κακό για την οικονομία".

Μετά τα παραπάνω, δικαιολογημένα ο Κ. Καραμανλής διαπίστωσε ότι το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός του είναι "εξαιρετικά αποδεκτό από τους επιχειρηματίες", αλλά δεν παρέλειψε να εκφράσει το παράπονό του, γιατί υπάρχουν ελάχιστοι επιχειρηματίες που διατυπώνουν επιφυλάξεις για την προοπτική εξουσίας της ΝΔ!

Οι κατευθύνσεις και τα μέτρα που παρουσίασε χθες ο Κ. Καραμανλής σηματοδοτούν μια νέα φάση αντιλαϊκής επίθεσης, που θα ξετυλιχτεί το επόμενο διάστημα και προωθείται από κοινού με την κυβέρνηση Σημίτη. Ξεκινώντας από το αξίωμα ότι η ελεύθερη οικονομία μπορεί να δώσει τη λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας, ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε γενναία κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο σε όλους τους κλάδους της οικονομίας (από τη βιομηχανία μέχρι τον τουρισμό και τη ναυτιλία) για να ανταποκριθεί στην "κοινωνική αποστολή" του...

Οι συγκεκριμένες προτάσεις της ηγεσίας της ΝΔ κραυγάζουν για το σκληρό αντιλαϊκό χαρακτήρα τους. Ενδεικτικά, όπως τις παρουσίασε ο Κ. Καραμανλής. Απελευθέρωση της οικονομίας: Αποκρατικοποιήσεις στην "Ολυμπιακή", τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, την Εμπορική αλλά και την Εθνική Τράπεζα, απελευθέρωση της αγορών ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, μετοχοποίηση του ΟΣΕ. Ακόμα, ενίσχυση της "ευελιξίας της αγοράς", ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μέσω... "κοινωνικού διαλόγου". Στον τομέα της "φορολογικής μεταρρύθμισης" κυριαρχούν τα κίνητρα στους επιχειρηματίες (κατάργηση του 35% για τις προσωπικές εταιρίες, μείωση του φόρου εισοδήματος των Ανωνύμων Εταιρών, που δεν είναι στο Χρηματιστήριο, ώστε να εξομοιωθούν με αυτές που είναι, κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας, διεύρυνση των ορίων για χορηγίες και πολιτιστικούς σκοπούς, κ.ά.). Ταυτόχρονα, όμως, "πρόλαβε" τις κυβερνητικές εξαγγελίες - κοροϊδία για τις φοροελαφρύνσεις (αύξηση του αφορολόγητου στα 2 εκατ. δρχ., τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμάκων, κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων).

Κατ' εξοχήν δημαγωγικός ήταν για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και για τους αγρότες. Για τις πρώτες μίλησε γενικόλογα για ευελιξία στη χρηματοδότησή τους, για πρόσβαση στα κοινοτικά προγράμματα και για κίνητρα για συγχωνεύσεις, χωρίς φυσικά να πει πώς θα γίνουν όλα αυτά τα εύηχα. Ανάλογη ήταν η στάση του απέναντι στους αγρότες, όπου επανέλαβε το γνωστό πακέτο μέτρο για τη μείωση του κόστους παραγωγής και χρήματος, "αγνοώντας" ότι η κυρίαρχη πολιτική και της ΕΕ είναι το ξεκλήρισμά τους.

Στον τομέα της αναδιαργάνωσης της δημόσιας διοίκησης όλα τα μέτρα ήταν εστιασμένα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, με βασικότερο τη σύνδεση μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με κριτήρια απόδοσης!

Σε ό,τι αφορά την παιδεία δημαγώγησε ασύστολα ("πρωταρχική προτεραιότητα", μεγαλύτερο μερίδιο από το Γ ΚΠΣ), για την υγεία δεν είπε κουβέντα, ενώ η αντιμετώπιση της ανεργίας επαφίεται στον "πατριωτισμό" του κεφαλαίου.

Δεν παρέλειψε, τέλος, να "παίξει" με το Χρηματιστήριο υποσχόμενος άνθηση επί εξουσίας ΝΔ και χαρακτηρίζοντας την ανοδική πορεία του μετά τις ευρωεκλογές ως ψήφο εμπιστοσύνη στη ΝΔ (!), αλλά ταυτόχρονα διαπίστωσε ότι η ανάπτυξη του Χρηματιστηρίου δεν καθρεφτίζει πραγματική οικονομική υγεία!