Κόκκινοι σταυροί πάνω σε πόρτες και τοίχους. Σπίτια, που πρέπει να κατεδαφιστούν. "Μαραμένα" πρόσωπα στις αυλές και τα πεζοδρόμια. Κάποιοι κλαίνε τους κόπους τους και, δυστυχώς, κάποιοι άλλοι και τους δικούς τους ανθρώπους, που είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια. Ο κρατικός μηχανισμός - εκτός από τους ηρωικούς άνδρες των ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής που "παλεύουν" με τα χαλάσματα - ανεπαρκής. Κι όμως, 24 ώρες μετά, οι κάτοικοι του Μενιδίου συνέχιζαν να ζουν το δικό τους δράμα. Οι σκηνές που στήθηκαν δεν καλύπτουν τις ανάγκες. Είναι κι αυτός ο καιρός κακός σύμμαχος, βρέχει... Κι ο ουρανός "μουντός", σαν τις ψυχές των ανθρώπων. Η απόγνωση παλεύει με την ελπίδα...

Δίπλα στο υπό κατασκευή δημαρχείο των Αχαρνών, έχει δημιουργηθεί ο πρώτος καταυλισμός με σκηνές. Ανθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν ένα πιάτο φαϊ. Τα σπίτια τους είναι ακατάλληλα για να τα κατοικήσουν.

Η οδός Φιλαδελφείας έχει πλημμυρίσει από τα νερά που τρέχουν από σπασμένους σωλήνες. Στην οδό Αριστοτέλους οι καταστροφές είναι τεράστιες. Αριστοτέλους 242, 243 και 246, τριώροφες κατασκευές που έχουν υποστεί τρομερές ζημιές. Μια γυναίκα βγαίνει από μια αυλή και τρέχει κατά πάνω μας."Ελάτε στο σπίτι μου. Ελάτε να δείτε πώς κατάντησε ο ιδρώτας μας...", φωνάζει και συγχρόνως ξεσπάει σε λυγμούς. "Ο άντρας μου είναι ανάπηρος και το παιδί μου έχει μεσογειακή αναιμία. Δεν ήρθε κανένας να μας δει. Δεν ξέρω πού θα μείνω απόψε το βράδυ". Σχεδόν ουρλιάζει: "Απαιτώ τώρα, να μπω σ' ένα σπίτι! Να 'ρθουν να μας βοηθήσουν. Πώς να πάω στο νοίκι, με 150 χιλιάρικα σύνταξη του άντρα μου...".

Λίγα μέτρα πιο κει, μας πλησιάζει ένας άντρας γύρω στα σαράντα. "Μήπως έρχεστε από το δήμο για να καταγράψετε ζημιές;". Στην απάντηση ότι είμαστε δημοσιογράφοι, ξεφυσάει και αρχίζει να μιλάει. Ισως απλώς γιατί θέλει να πει δυο κουβέντες. "Μένω Πίνδου 11. Πάνω από το σούπερ μάρκετ "Γαλαξίας". Εχουν πάρει οι κολόνες της οικοδομής. Η αδιαφορία είναι μεγάλη, κανείς δεν έχει έρθει μέχρι τώρα. Δεν έχω και αμάξι, να βάλω τα παιδιά τουλάχιστον μέσα. Μήπως ξέρετε πότε θα 'ρθουν να μας πουν μια επίσημη κουβέντα!".

Σε κάθε στενό και δυο, τρία, τέσσερα σπίτια σε άθλια κατάσταση. Ανθρωποι περπατάνε και κλαίνε. Μιλάνε, ανταλλάσσουν δυο κουβέντες, για να πάρουν κουράγιο. Φτάνουμε στη διασταύρωση των δρόμων Αγίας Τριάδας και Μεγάλου Αλεξάνδρου.Η πενταώροφη πολυκατοικία, που έχει πέσει σαν "χάρτινος" πύργος, έχει μαζέψει όλους τους κατοίκους της περιοχής. Τραγικές φιγούρες οι συγγενείς των εγκλωβισμένων.

Δίπλα στην πολυκατοικία, πλακωμένο από μπάζα, το λεωφορείο της γραμμής του"Κόκκινου Μύλου". Στους γύρω δρόμους, όλα τα σπίτια έχουν υποστεί καταστροφές. Σπίτια κομμένα στα δυο, σπασμένες τζαμαρίες, αυτοκίνητα θαμμένα μέσα στα μπάζα, είναι οι εικόνες που συνθέτουν το τραγικό σκηνικό.Ενα ηλικιωμένο ζευγάρι κάθεται στο πεζοδρόμιο. Ο κόκκινος σταυρός, που δηλώνει ότι το σπίτι πρέπει να κατεδαφιστεί. "Ξενοδοχείο το πεζοδρόμιο. Γραφτήκαμε για να πάρουμε σκηνές από το πρωί, αλλά ακόμα δε μας έφεραν", μας λέει ο Π. Παλατιανός.

Λίγο πιο κάτω, στην οδό Παύλου Μελά,μια τριώροφη πολυκατοικία κυριολεκτικά έχει "αγκαλιάσει" τη γη.

Σε έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχει στήσει ο στρατός, σε κάθε σκηνή μένουν 12 - 15 άτομα. Πιο πάνω οι εργατικές πολυκατοικίες έχουν υποστεί και αυτές ζημιές.