Συντρίμμια, άνθρωποι στο δρόμο, πυροσβέστες, αστυνομικοί, φαντάροι, άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα χαλάσματα, αλλά και στις ζοφερές σκέψεις για την επόμενη μέρα. Την επομένη του σεισμού στην Κάτω Κηφισιά. Μια "περίεργη" μέρα, όπου το μυαλό "σκοτεινιάζει" από τη συνειδητοποίηση της καταστροφής και παράλληλα πρέπει να ξεκινήσει τον απολογισμό της. Εναν απολογισμό που - σαν πρώτη εκτίμηση - θέλει τις κατοικίες να καταρρέουν από την ένταση του σεισμού και τα εργοστάσια από τις κακοτεχνίες και την προσπάθεια κάποιων να τα "κονομήσουν", κλέβοντας στα υλικά και όπου αλλού τους ήταν εύκολο.

Μια μικρή βόλτα του "Ρ" στην περιοχή ήταν αρκετή για να αποτυπωθεί η απόγνωση των ανθρώπων και η ανάγκη να στηριχτούν με κάθε μέσο για να αντιμετωπίσουν τα χειρότερα που περιμένουν.

Το εργοστάσιο της φαρμακοβιομηχανίας "ΦΑΡΑΝ ΑΒΕΕ" έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Και από τις πρώτες εκτιμήσεις φαίνεται ότι οι πληγές του δεν οφείλονται στην "κακιά στιγμή". Από το οικοδόμημα κατέρρευσε η πτέρυγα που στέγαζε το ζυμωτήριο και τα τμήματα στείρου, αλοιφών και συσκευασίας εγκλωβίζοντας εργάτριες. Το υπόγειο, το ισόγειο και ο πρώτος όροφος οικοδομήθηκαν το '63. Τέσσερα χρόνια αργότερα, οικοδομήθηκε ο δεύτερος και ο τρίτος όροφος.

Γείτονες φωνάζουν πως αυτό έγινε παράνομα, επί χούντας. Πάντως οικοδόμοι, που ήρθαν από τις πρώτες ώρες στο εργοστάσιο για να βοηθήσουν στις προσπάθειες απεγκλωβισμού, έδειχναν με νόημα τις πλάκες των οροφών, όπου μόλις που διακρινόταν ένα πολύ ψιλό πλέγμα από σιδερόβεργες. Στα μέρη που οι πλάκες και οι κολόνες είχαν σπάσει, το καφετί χρώμα του εσωτερικού τους έδειχνε πως στο μπετόν είχαν αναμειχθεί και άλλα ευτελή συστατικά, προφανώς για να μειωθεί το κόστος της παραγωγής.

Εξάλλου, από προχτές εργαζόμενοι, όπως το μέλος του ΔΣ του συλλόγου τους Β. Οψιμος,κατήγγειλαν πως έξοδος κινδύνου στην πτέρυγα που κατέρρευσε δεν υπήρχε.Πως στο σεισμό που ταρακούνησε τη χώρα, την προηγούμενη βδομάδα, το κτίριο "κουνήθηκε" επικίνδυνα, ενώ στο σεισμό του '81 είχαν καταρρεύσει εξωτερικά και εσωτερικά στοιχεία, χωρίς να γίνουν ακολούθως οι αναγκαίες εργασίες αντισεισμικής θωράκισης του οικοδομήματος.

Στο εργοστάσιο του "Παπουτσάνη",όπου στο σεισμό σκοτώθηκε ο εργάτης Γ. Χονδράκης,χτες βασίλευε η σιωπή. Το εργοστάσιο έμεινε "νεκρό". Οι εργάτες δεν πήγαν για δουλιά. Οι εγκαταστάσεις ήταν κλειστές και μόνο από μακριά μπορούσε κανείς να δει το σαπουνοποιείο, όπου εργαζόταν ο άτυχος εργάτης με άλλους 13 συναδέλφους του. Το σαπουνοποιείο, όπως και το τμήμα καλλυντικών του "Παπουτσάνη", κατασκευάστηκαν το '74 και αποτελούν επεκτάσεις των παλαιότερων εγκαταστάσεων. Αυτά τα τμήματα παραγωγής του εργοστασίου έχει αποφασιστεί να μετεγκατασταθούν στα Νεόφυτα Αττικής και τώρα αναμένεται η μετεγκατάσταση να επισπευστεί.

Στην οδό Αργολίδος 20,η διώροφη κατοικία του Γρ. Γούσιου γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος. Οι δύο διπλανές (τριώροφες) υπέστησαν σημαντικές φθορές. Η Αβάθμια Επιτροπή Μηχανικών του ΥΠΕΧΩΔΕ, που περιόδευσε στην περιοχή, έκρινε και τις τρεις "κόκκινες". Απαγόρευσε δηλαδή την είσοδο σε όλους, προειδοποιώντας ότι τα κτίρια ή τμήματά τους μπορεί να καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή.

Ο Γ. Μούτος,ιδιοκτήτης της μιας νεόκτιστης κατοικίας, δεν πιστεύει ότι η καταστροφή που αντιμετώπισε οφείλεται σε κακοτεχνίες της κατασκευής. Τονίζει την ανάγκη για ικανοποιητικές αποζημιώσεις από την κεντρική διοίκηση, προκειμένου οι σεισμόπληκτοι να ξανακτίσουν τις ζωές τους. Ο τρίτος ιδιοκτήτης Δ. Αγόρης υπογραμμίζει ότι χάθηκαν εκατομμύρια μέσα σε μερικές στιγμές. Επαναλαμβάνει την ανάγκη για επαρκείς αποζημιώσεις.

Στη συμβολή των οδών Αχαϊας και Μεγαλουπόλεως,η τριώροφη νεόκτιστη κατοικία του Κ. Αντωνίου έχει γείρει προς την πλευρά της οδού Μεγαλουπόλεως, με τον κίνδυνο της κατάρρευσης να απειλεί περαστικούς και περιοίκους κάθε στιγμή. Οπως είναι φυσικό, η Αβάθμια Επιτροπή χαρακτήρισε το σπίτι "κόκκινο" (προς κατεδάφιση).

"Να έρθουν τα συνεργεία το συντομότερο δυνατό. Να το κατεδαφίσουν, να ξεθολώσει το μυαλό μου". Ο ιδιοκτήτης έχει "στεγάσει" τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του σε ένα τροχόσπιτο. "Να "ανοίξει" ο χώρος, να βάλω το τροχόσπιτο στο οικόπεδο και μετά να δω τι θα κάνω". Και αυτός επισημαίνει την ανάγκη για ικανοποιητικές αποζημιώσεις: "Τριάντα χρόνια δουλιά "έβαλα" στο σπίτι. Ξέρεις πόσους φόρους έχω πληρώσει; Πόσα έχει πάρει - μόνο από μένα - η κεντρική διοίκηση; Μόνο για τη γονική παροχή του οικοπέδου έδωσα, πριν ενάμιση χρόνο, σχεδόν 2,5 εκατομμύρια δραχμές".

Το οδοιπορικό συνεχίζεται ανάμεσα σε πυλωτές με μισοκατεστραμμένες κολόνες και ταλαιπωρημένους από το ξενύχτι ανθρώπους. Να "βολεύονται" σε πλαστικές καρέκλες έξω από τα σπίτια τους. Ανάμεσα στους μετασεισμούς και κάτω από το ψιλόβροχο να αναλογίζονται το κόστος της ζημιάς, σε ανθρώπινες ζωές και χρήμα. Κάτω από τον γκρίζο ουρανό να βαριανασαίνουν από τη στενοχώρια και την κουφόβραση. Ενώ τα παιδιά - όπως πάντα - τρέχουν στους λασπωμένους δρόμους και πηδάνε πάνω από τις λιμνούλες που σχηματίζει το πρωτοβρόχι του Τρυγητή.

Λίγα τετράγωνα μακρύτερα, στη συμβολή των οδών Ανοίξεως και Μεγαλουπόλεως, έχει καταρρεύσει διώροφη κατοικία, εγκλωβίζοντας στα χαλάσματα ένα αντρόγυνο ηλικιωμένων. Οπως αναφέρουν οι συγγενείς τους, το κτίσμα στο σεισμό του '81 δεν υπέστη καμία φθορά. Δεν αποδίδουν την καταστροφή σε κακοτεχνίες και μιλούν για την ένταση του σεισμού και την εγγύτητα του επικέντρου του.