Η ανάγκη για μια ουσιαστική πολιτική δασοπροστασίας και αντιπλημμυρικής προστασίας σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα σήμερα που ο φυσικός πλούτος - γη, νερά, δάση, οικοσυστήματα - έχουν παραδοθεί βορά στο πιάτο του κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών του, αναδείχτηκε μέσα από την ημερίδα της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ για τη δασοπροστασία, που έγινε χτες το βράδυ, στην αίθουσα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου.

Με τις εισηγήσεις τους οι ειδικοί επιστήμονες ανέδειξαν τις ευεργετικές δράσεις του φυσικού πλούτου και την ανάγκη προστασίας και ανάπτυξής του κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του δημοσίου. Παράλληλα φώτισαν και τις επιπτώσεις της αντιδασικής πολιτικής που υλοποιείται. Ειδικά στάθηκαν στην περίπτωση του Περιαστικού Δάσους της Θεσσαλονίκης, του Σέιχ Σου, που αποτελεί τον πνεύμονα, βασικό στοιχείο επιβίωσης της πόλης και το πολυτιμότερο αγαθό για τους κατοίκους, δηλαδή τον εργαζόμενο λαό της. Και παρουσίασαν τις δραματικές συνέπειες που προέκυψαν μετά την πυρκαγιά του 1997, όπου κάηκαν 16.000 από 30.000 στρέμματα του τεχνητού δάσους, που χρειάστηκε τουλάχιστον 60 χρόνια για να δημιουργηθεί.

Ο Παναγιώτης Στεφανίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Δασολογίας του ΑΠΘ, αναφέρθηκε στα δασοπολιτικά και διαχειριστικά μέτρα που υλοποιήθηκαν από το 1997 μέχρι και το 1999 (υλοτομία και απομάκρυνση του κατεστραμμένου δάσους, αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα, αναδασώσεις περιοχών και ανάπλαση των υπολοίπων), σημειώνοντας ότι είναι ανεπαρκή για τη διασφάλιση της αντιπλημμυρικής προστασίας της Θεσσαλονίκης. Και σημείωσε πως πρέπει να συνταχθεί Ειδική Μελέτη Διευθέτησης για κάθε χείμαρρο χωριστά, που θα καθορίζει το είδος και τον αριθμό των φραγμάτων που θα πρέπει να κατασκευαστούν για την πλήρη αντιπλημμυρική προστασία. Και φυσικά τόνισε πως όλα τα έργα θα πρέπει να κατασκευαστούν προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής.

Η καθυστέρηση στη μέχρι τώρα υλοποίηση των προβλεπόμενων και αναγκαίων έργων στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης, σχετίζεται κυρίως με την υποχρηματοδότηση από τις κυβερνήσεις αλλά και με την παράδοση της υλοποίησης στους ιδιώτες. Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Βρεττάκης, πτυχιούχος Δασολόγος, στα δασαρχεία από το '91 έχει εγκαταλειφθεί η αυτεπιστασία στα πλαίσια του λιγότερου κράτους και της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αρα τα δασαρχεία το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι η εκπόνηση μελετών και ο έλεγχος της υλοποίησής τους, όπου είναι δυνατόν λόγω ελλείψεων προσωπικού. Το κομμάτι της υλοποίησης έχει περάσει εξ ολοκλήρου στον ιδιωτικό τομέα, στους μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι είναι και οι τελικοί αποδέκτες των χρημάτων και κονταροχτυπιούνται ποιος θα βάλει στο χέρι το χρήμα παίρνοντας τα έργα.

Στον κίνδυνο να αποχαρακτηριστούν χιλιάδες στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων αναφέρθηκε ο Γιώργος Βούρτσας, Δασολόγος. Σήμερα στο Σέιχ Σου, υπάρχουν 2.600 αναγνωρισμένες ιδιοκτησίες και υπάρχουν τουλάχιστον 14.000 στρέμματα διεκδικούμενες εκτάσεις. Οπως είπε, η προστασία και η αναβάθμιση του δάσους είναι επιτακτικό καθήκον. Για να γίνει αυτό πρέπει να λυθούν τα χρόνια ιδιοκτησιακά προβλήματα. Να μη γίνει άρση της αναδάσωσής του, να διατηρηθούν ή να αυξηθούν τα σημερινά του όρια και να γίνει απαλλοτρίωση από την πολιτεία όλων των ιδιοκτησιών, ή ανταλλαγή με άλλες δημόσιες εκτάσεις.