Ενας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την 7η Σεπτέμβρη 1999, όταν τα 5,9 Ρίχτερ, λίγο πριν από τις 3 μ.μ., συγκλόνιζαν το Λεκανοπέδιο. Μέσα σε δευτερόλεπτα δεκάδες κτίρια κατέρρευσαν, χιλιάδες άλλα κρίθηκαν κατεδαφιστέα, ενώ 143 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο κάτω από τόνους τσιμέντου, στα ερείπια των κτιρίων που δεν πληρούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις.

Μενίδι, Μεταμόρφωση, Ανω Λιόσια, Κάτω Κηφισιά, Ερυθραία, Περιστέρι, Νέα Φιλαδέλφεια, Πετρούπολη, Θρακομακεδόνες, Ελευσίνα ήταν οι περιοχές που χτυπήθηκαν περισσότερο, αφού το επίκεντρο του σεισμού ήταν σε ρήγμα της Πάρνηθας. Ο Νομός Αττικής τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας βρίσκονταν σε επιφυλακή και 36 σημεία στο νομό καταγράφτηκαν ως πληγείσες περιοχές που χρειάζονταν άμεση βοήθεια.

Ο σεισμός της 7ης Σεπτέμβρη 1999 δεν ήταν από τους μεγαλύτερους που σημειώθηκαν στην Ελλάδα, μια χώρα που όπως λένε οι σεισμολόγοι πρέπει να μάθει να ζει με τους σεισμούς. Ωστόσο, το μέγεθος της καταστροφής ήταν κατά κοινή ομολογία δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την ένταση του σεισμού. Ως ένα βαθμό αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σεισμού (βάθος και επιτάχυνση). Οι ειδικοί όμως εξ αρχής τονίζουν ότι οι περισσότερες και μεγαλύτερες καταστροφές οφείλονται σε σημαντικές παραλείψεις που αφορούν στον τρόπο κατασκευής των κτιρίων, τα υλικά της κατασκευής και την έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων εκ μέρους της διοίκησης. Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι λίγες μέρες μετά το σεισμό, μετά την αναζήτηση των φακέλων των κτιρίων που κατέρρευσαν, αποκαλύπτεται ότι «εξαφανίστηκαν» οι 27 από τους 30 φακέλους των επίμαχων κτιρίων.

Βεβαίως οι σκηνές που ακολουθούν το σεισμό μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας και ιδιαίτερα εκείνες στα ερείπια των κτιρίων που κατέρρευσαν και όπου τα σωστικά συνεργεία με υπεράνθρωπες προσπάθειες αναζητούσαν ζωντανούς κάτω από τα ερείπια. Ωστόσο, αν και έγινε προσπάθεια να κρυφτούν οι κραυγαλέες αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού πίσω από τις ηρωικές προσπάθειες των ανδρών της ΕΜΑΚ, δεν άργησαν να φανούν οι δυσλειτουργίες του κυβερνητικού μηχανισμού. Ενα χρόνο μετά αναδεικνύονται σε όλο το μέγεθός τους οι ευθύνες της κυβέρνησης απέναντι στους σεισμοπαθείς.