Με πανηγυρισμούς υποδέχτηκαν οι θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» την απόφαση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για τη μείωση των επιτοκίων. Πώς εξηγείται, άραγε, το γεγονός να σημειώνεται νέα άνοδος του πληθωρισμού και ταυτόχρονα να πανηγυρίζεται ένα μέτρο που, αν μη τι άλλο, αυξάνει τη ρευστότητα και προκαλεί πληθωριστικές πιέσεις;

Η κλασική μέθοδος της καπιταλιστικής ρύθμισης υπαγορεύει στις περιόδους αύξησης του πληθωρισμού, τα επιτόκια να παγώνουν, ή να αυξάνονται. Αν, λοιπόν, η Τράπεζα της Ελλάδος και κατ' επέκταση η κυβέρνηση ήθελαν να αντιμετωπίσουν τον αυξημένο πληθωρισμό του Αυγούστου (2,9%- 3%) θα έπρεπε τουλάχιστον να κρατήσουν σταθερά τα επιτόκια, ή να τα αυξήσουν. Αυτό κάνει η διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα νέα αύξηση του «ευρωεπιτοκίου», για να αντισταθμίσει την άνοδο του πληθωρισμού στη «ζώνη του ΕΥΡΩ».

Ενώ, όμως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αυξάνει τα επιτόκιά της, για τον ίδιο ακριβώς λόγο απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση τη μείωση των επιτοκίων για την εναρμόνισή τους με τα κοινοτικά. Είναι μια ακόμη απόδειξη για το τι σημαίνει η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, για την οποία τόσος λόγος έγινε και από τον πρωθυπουργό στη Θεσσαλονίκη.

Η υποχρέωση της κυβέρνησης να εκπληρώσει όλα τα σχετικά κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ (μεταξύ αυτών και η εναρμόνιση των επιτοκίων) τίθεται υπεράνω των όποιων προβλημάτων δημιουργεί αυτή η πολιτική. «Υπεράνω όλων η ΟΝΕ» είναι το δόγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Οσο για τους πανηγυρισμούς, αυτοί οφείλονται στο ότι η μείωση των επιτοκίων θεωρήθηκε η αιτία για την άνοδο του δείκτη του Χρηματιστηρίου. Για ένα νέο γύρο αυταπατών και ψευδαισθήσεων περί εύκολου και γρήγορου πλουτισμού στη Σοφοκλέους, με προδιαγεγραμμένο το τέλος του, τη νέα αφαίμαξη των μικρομεσαίων επενδυτών.

Τώρα για το πώς η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τις νέες πληθωριστικές πιέσεις δε χρειάζεται πολλή σκέψη. Θα καταφύγει στη γνώριμη πολιτική της, αυτή που εφαρμόζει τόσα χρόνια. Θα μειώσει την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, είτε μέσω της εισοδηματικής πολιτικής (λιτότητα χωρίς ημερομηνία λήξης, είτε μέσω των άλλων πολιτικών που συμπιέζουν το εργατικό εισόδημα. Ετσι, ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και τα κριτήρια θα εκπληρωθούν και το Χρηματιστήριο θα αναθερμανθεί και τα επιτόκια θα μειώνονται. Ενας λογαριασμός όμως που αγνοεί το ότι οι εργαζόμενοι έχουν φθάσει στο μη περαιτέρω.