Η πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οδήγησε τα τελευταία χρόνια στην υποβάθμιση των δημόσιων παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών ιδιαίτερα με το πέρασμά τους στους δήμους. Αυτή η πολιτική έχει χτυπήσει πρώτα και κύρια τις αμιγείς εργατικές και λαϊκές περιοχές, όπως το Μενίδι και τα Ανω Λιόσια. Μπορεί, λοιπόν, σε αυτές τις περιοχές ο πληθυσμός να έχει αυξηθεί εκρηκτικά τα τελευταία χρόνια και κυρίως από φτωχό εργατόκοσμο (Ελληνες, παλιννοστούντες και μετανάστες) και να συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς, οι ανάγκες όμως των εργατικών οικογενειών των δύο περιοχών μένουν ακάλυπτες.

Ετσι το Μενίδι των περίπου 130.000 κατοίκων διαθέτει μόλις 8 παιδικούς σταθμούς και κανέναν βρεφονηπιακό, ενώ στα Ανω Λιόσια των 35.000 κατοίκων λειτουργούν 3 παιδικοί σταθμοί και 2 βρεφονηπιακοί! Είναι ενδεικτική όμως η κατάσταση και στους υπάρχοντες σταθμούς, με τους δήμους να έχουν επιβάλει τροφεία από 20 έως 50 ευρώ, ελλιπές και τριών ταχυτήτων προσωπικό (μόνιμοι, αορίστου, δίμηνες συμβάσεις), στέγαση σε ακατάλληλα κτίρια όπως στα Ανω Λιόσια κ.ά.

Γίνεται αντιληπτό ότι ακριβώς σε αυτές τις περιοχές είναι που θα ενταθούν ακόμα περισσότερο οι ταξικοί φραγμοί όσο προχωρά η πολιτική της «αποκέντρωσης» με το πέρασμα νηπιαγωγείων και σχολείων στους δήμους, κάτι που θα επιταχυνθεί με τον «Καποδίστρια 2». Είναι εκεί που θα εκφραστεί πιο έντονα η πολιτική που λέει «αν θέλεις εκπαίδευση πλήρωσε»...