Δικαιότερη κατανομή του πλούτου, στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της λειτουργίας της αγοράς, ζήτησε ο Καρ. Παπούλιας, στο όνομα της διατήρησης της «κοινωνικής συνοχής» και της μακροημέρευσης του σημερινού συστήματος.

Παρεμβαίνοντας ενόψει του «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε σε γενικόλογες διαπιστώσεις και εξίσου αόριστες προτροπές, που σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο τη νέα αντιλαϊκή επίθεση που έχει στο στόχαστρο τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η «υπερταξική» παρέμβαση του Προέδρου εξαντλείται στη λήψη κάποιων «διορθωτικών» μέτρων για τους πλέον εξαθλιωμένους, περισσότερο για να εξουδετερωθεί η απειλή μιας ρήξης του «κοινωνικού ιστού».

«Ο πλούτος αυξάνεται και, συνεπώς, πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα ενίσχυσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων», τόνισε κηρύσσοντας χτες τις εργασίες της Ευρωμεσογειακής Συνόδου Κορυφής των ΟΚΕ και συμπλήρωσε: «Η δυνατότητα δικαιότερης κατανομής, ώστε να ικανοποιηθεί το εύλογο αίτημα για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους».

Παράλληλα, κινούμενος μέσα στη λογική των «κοινωνικών εταίρων», παρουσίασε ως μεγάλο εχθρό ...τα κοινωνικά προβλήματα: «Η ανεργία και ειδικά η ανεργία των νέων ανθρώπων είναι ο κοινός μας εχθρός. Η φτώχεια και η περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων είναι ο κοινός μας κίνδυνος», υποστήριξε, για να καταλήξει ότι «καμία κοινωνία δεν μπορεί να ευημερήσει πραγματικά όταν υπάρχουν εκρηκτικές οικονομικές ανισότητες που δυναμιτίζουν την κοινωνική συνοχή».

Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι «οι πολίτες της Ευρώπης και της Μεσογείου αγωνιούν για το μέλλον της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης και αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη», εκτίμησε ότι «καμία στρατηγική ανάπτυξης δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα εάν δεν είναι ανθρωποκεντρική». Αν δηλαδή, όπως διευκρίνισε, «δεν ξεκινά από την αρχή της προστασίας των αδυνάτων και από την παραδοχή ότι η λειτουργία της αγοράς δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός ρυθμιστικός παράγοντας».

Στο πλαίσιο αυτό εναπέθεσε τις ελπίδες στην ...«κοινωνική ευθύνη» των επιχειρήσεων που θα προσδιοριστεί στο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου»: «Στο επίκεντρο αυτού του διαλόγου οφείλει να βρεθεί η εταιρική κοινωνική ευθύνη που θα πρέπει να αποτελέσει στοιχείο ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων», αποφάνθηκε.