Πληθαίνουν οι ζυμώσεις για διεργασίες στους κόλπους του αστικού πολιτικού συστήματος στην κατεύθυνση «ανασύστασής» του, έτσι ώστε να επανακτήσει την ικανότητα άμβλυνσης των λαϊκών αντιστάσεων που ολοένα αναπτύσσονται, εγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων που ριζοσπαστικοποιούνται στην πολιτική του «ευρωμονόδρομου» και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Επιφανή στελέχη όλων των κομμάτων, μηδέ εξαιρουμένου του ΣΥΝ, δημοσιολόγοι κ.λπ. προτείνουν «διεξόδους» διαφυγής του από την κρίση που αντιμετωπίζει και παγίδευσης των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Πριν παραθέσουμε τα ομολογουμένως αποκαλυπτικά αποσπάσματα δημοσιευμάτων του κυριακάτικου κυρίως Τύπου, αξίζει να επαναφέρουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία που είχε κάνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στη Βουλή τον περασμένο Δεκέμβρη για τον προϋπολογισμό: «Ανεξάρτητα από τον εκλογικό νόμο, με τον οποίο είμαστε αντίθετοι και είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής, ανεξάρτητα από το ότι τα δύο κόμματα θέλουν και προτιμούν ακόμη μονοκομματικές κυβερνήσεις, σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης και των κομμάτων προετοιμάζει κυβέρνηση συνεργασίας. Και υπάρχουν τρία ζεύγη: Νέα Δημοκρατία - ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία - ΛΑ.Ο.Σ., ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμός. Διαλέχτε και πάρτε, θα πούνε στο λαό».

Ενώ μόλις πριν λίγες μέρες το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του σημείωνε: «Το νοσηρό κλίμα που επικρατεί, με αφορμή την "υπόθεση Ζαχόπουλου", είναι αποτέλεσμα της σκληρής οικονομικής και πολιτικής πάλης που διεξάγεται ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και κέντρα εξουσίας, με στόχο το μοίρασμα του πλούτου και τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων σε βάρος του λαού, ενδεχομένως την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού (...). Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση, δικομματισμός, γενικά τα κόμματα και τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες (...) Οι εμπειρίες των λαών της Ιταλίας, της Γερμανίας κ.ά. είναι διαφωτιστικές για το πώς αξιοποιήθηκαν τα υπαρκτά σκάνδαλα, για να δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις σε βάρος των λαών. Η πλουτοκρατία και το πολιτικό της σύστημα αγωνιά για το μέλλον του δικομματισμού και την ικανότητά του να προωθήσει τον αντιλαϊκό "ευρωμονόδρομο". (...) Είναι φανερό ότι τα πιο ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου παρεμβαίνουν άμεσα στο πολιτικό σκηνικό, ακόμα και στα κόμματα που υπηρετούν το αστικό σύστημα ή δεν το αμφισβητούν, αφενός για να κατακτήσουν μεγαλύτερα μερίδια στην οικονομική πίτα, αφετέρου για να προωθηθούν ελεγχόμενα πολιτικά σενάρια. Ευρύτερος στόχος, να διαμορφώσουν εναλλακτικά σενάρια στη δικομματική εναλλαγή, από ομάδες και πολιτικά σχήματα που είναι ακίνδυνα ή ανώδυνα για την πολιτική του κεφαλαίου, δημιουργώντας και νέα κόμματα αν χρειαστεί, πλήρως ελεγχόμενα από το κεφάλαιο».

Τη δημιουργία «νέου κόμματος» πρότεινε σαν πανάκεια ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, σημειώνοντας στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»: «Θεωρώ ότι είναι η στιγμή να εκδηλωθούν πρωτοβουλίες που θα αμφισβητούν τον φθαρμένο δικομματισμό και θα διεκδικούν την αναδιάταξη όλου του πολιτικού σκηνικού», διευκρινίζοντας ότι η πρότασή του αυτή αφορά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Την πρόταση επανέλαβε μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Σκάι» χτες, συμπληρώνοντας ότι έχει εξαντληθεί το μοντέλο της μονοκομματικής αυτοδύναμης κυβέρνησης και προτρέποντας σε προγραμματικές συγκλίσεις και κυβερνητικές συμπράξεις. Μάλιστα, απευθυνόμενος στον ΣΥΝ τόνισε ότι χρειάζεται απομάκρυνση από στρεβλώσεις «ότι όλα θα λυθούν εάν η Αριστερά γίνει αυτοδύναμη πλειοψηφία».

Ο υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «ΑΛΦΑ», συντήρησε τη συνεργασιολογία. «Εμείς δε θέλουμε να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Εμείς θέλουμε να επιλέξει. Να επιλέξει στρατηγική, να επιλέξει πολιτική», ανέφερε και συμπλήρωσε: «Αυτό που προέχει είναι να συζητήσουμε για την ανάγκη δημιουργίας συγκλίσεων, σε επίπεδο προγραμματικό, πρωτίστως σε ζητήματα που αφορούν την αντιπολιτευτική τακτική και ακολούθως - γιατί όχι; - να δούμε και την εναλλακτική διακυβέρνηση». Ζήτησε δε από το ΠΑΣΟΚ να απαντήσει «αν αισθάνεται μέρος αυτού του συστήματος που φαίνεται να καταρρέει» (...) «εάν όμως πάρει θέση απέναντί του, τότε, στο πεδίο των κοινωνικών διεργασιών που θα προκύψουν, προφανώς και θα υπάρξουν συγκλίσεις» και συμπλήρωσε με νόημα «η προοπτική μιας ανατροπής των σημερινών δεδομένων και συσχετισμών και μιας στροφής προς τα αριστερά του πολιτικού σκηνικού, περνάει μέσα από την ενίσχυση των δικών μας δυνάμεων. Είτε αυτό σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα αλλάξει και άρα θα μετατραπεί σε μία μεταμοντέρνα εκδοχή της Ενωσης Κέντρου και πιθανώς θα συρρικνωθεί, είτε σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ αποφασίζει να αλλάξει και άρα τότε ενδεχομένως να αρχίσει μια ουσιαστική συζήτηση με την Αριστερά».

Ο δήμαρχος Αθήνας Ν. Κακλαμάνης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Βραδυνή» προτείνει ακόμα και συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αν καταστεί αναγκαίο. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει «αντί για διασπάσεις καλύτερα θα ήταν να ξεκινήσει ένας διάλογος ουσίας και συνεργασίας, που ενδεχομένως κάποια στιγμή να φτάσει, αν χρειαστεί, ακόμη και σε συγκυβέρνηση, όχι λόγω αριθμητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, αλλά για να πάμε όλοι μαζί πιο μπροστά».

Από κοντά και οι προβληματισμοί του Τύπου. Στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» σε άρθρο του Τ. Παππά διαβάζουμε: «Η συγκυρία είναι διαφορετική και προδήλως ευνοϊκότερη για ένα νέο διάβημα». Παρακάτω, αφού διαπιστώνει «παχυλή αφασία του δικομματισμού», συμπληρώνει ότι «δημιουργούνται σταθερά ορισμένες κρίσιμες προϋποθέσεις για την υπέρβαση του δικομματισμού μέσω ενός τρίτου πόλου» και «τι λείπει προς το παρόν από το κάδρο; Ενα σαφές ελκυστικό και ρεαλιστικό σχέδιο για τη χώρα, το άφθαρτο πολιτικό προσωπικό που θα στελεχώσει την προσπάθεια και βεβαίως ένας ικανός, αποφασισμένος και χωρίς συναισθηματικές ενοχές ηγέτης που θα παίξει το ρόλο του εμβρυουλκού».

Πολλές ακόμη είναι οι εφημερίδες που φιλοξενούν άρθρα και παρεμβάσεις περί του «τέλους εποχής», «νέου κόμματος», «κρίσης στον δικομματισμό» κ.λπ., ανάμεσά τους το «Βήμα», η «Αυριανή», ο «Αδέσμευτος Τύπος», η «Εστία».

Είναι φανερό ότι «κάτι ψήνεται». Είναι εξίσου φανερό ότι ο προβληματισμός που αναπτύσσεται είναι στην κατεύθυνση «ανακύκλωσης» των δυνάμεων του αστικού πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για σενάρια αντιλαϊκά που απεργάζονται δυνάμεις εχθρικές προς το λαό. Ο ίδιος έχει έναν τρόπο να απαντήσει, με το να παρέμβει πιο αποφασιστικά με το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, πολιτικοποιώντας την πάλη του, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, συνδέοντας τους αγώνες για την αποτροπή των αντιδραστικών μέτρων, την απόσπαση όπου γίνεται κατακτήσεων, με το στόχο της ριζικής αλλαγής στην οικονομία και την εξουσία.