Ευλογημένο το μίσος που ορκίζεται...

Η προηγούμενη ήταν πως αφού η αστική τάξη είναι απελευθερώτρια τάξη σε σχέση με τους φεουδάρχες, είναι συμφέρον των από κάτω να συνταχτούν με το προοδευτικό πρόγραμμα των αστών. Τώρα που η αστική εξουσία έχει κραχτεί ως νέτη σκέτη δικτατορία της αστικής τάξης πάνω στην εργατική, η νέα αφήγηση επιχειρεί να περάσει το μύθο πως μπορεί να υπάρχει και καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο.

Απόδειξη; Μπορεί οι καπιταλιστές να ξεσκίζουν τους εργάτες στο χώρο δουλειάς, έξω όμως επιτρέπουν να υπάρχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που αναλαμβάνουν να διαχειριστούν τα κονδύλια του περίφημου «κοινωνικού κράτους» και να απαλύνουν έτσι κάθε πόνο. Αρκεί ο εργάτης να μη διεκδικεί όλο τον πλούτο που παράγει, αρκεί να μην αναπτύσσει το ταξικό του μίσος που γεννιέται μέσα στο χώρο δουλειάς, αρκεί να βολεύεται πού και πού με κάποιο επίδομα για το ...αυχενικό που του γέννησε η άθλια συνθήκη δουλειάς και το πιο σημαντικό να εκχωρεί την εκπροσώπησή του σε μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση που παλεύει για να αντιμετωπιστεί το έμφραγμα του φούρναρη ως ...κληρονομική καρδιοπάθεια.

Μια γρήγορη περιήγηση στον κατάλογο των ΜΚΟ μπορεί σχετικά εύκολα να αποδείξει πως τα ίδια πάνω κάτω φυσικά πρόσωπα -συγκροτούν ήδη ολόκληρη στρατιά - βγάζουν χοντρό «μεροκάματο» πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Προχτές, ένας τύπος - από τους υιοθετημένους του Αλαφούζου - κραγμένος για το γεγονός ότι ζει χρόνια και χρόνια με μόνο έσοδο τη μάσα-μπούκα μιας ΜΚΟ - παρουσίασε μια «μελέτη» που λέει πως η λύση της ανεργίας είναι η «πράσινη εργασία». Πράσινα άλογα, δηλαδή. Αυτό που δεν ανακοίνωσε είναι με πόσο χρήμα, από ποιο ταμείο πληρώθηκε η μελέτη και ποιος εισέπραξε τα μπικικίνια.

Ολο αυτό το πράγμα, οι ΜΚΟ, εμφανίζονται και ως «κίνημα». Αυτό ακριβώς είναι το «κίνημα» που προβάλλεται ως φόντο για να παρουσιαστεί ως περίπου «λαογέννητος» ηγέτης του ο Τσίπρας. Αν έχει αντίρρηση ο «ηγέτης», ας ακολουθήσει τα ίχνη του χρήματος που οδηγούν σε κάτι «δίκτυα» μεταναστών, «σχολείων» μεταναστών, «δικαιωμάτων», κλπ. απατεωνιές... Ως και το αίμα στην Παλαιστίνη το έκαναν ΜΚΟ οι αθεόφοβοι. Και μην πουν όχι, γιατί «ιντιφάντα» τέλος...

Πόσο πιο απλά να το πει ο δικός τους, ο Σωμερίτης. Το κρίσιμο είναι να μη μετακινηθούν μάζες προς το ΚΚΕ. Και το ακόμα πιο κρίσιμο είναι πώς θα πιεστεί το ΚΚΕ να αλλάξει στρατηγική. Αυτό εκφράζει ο καημός του «κοριτσιού» και κάτι άλλων νιόβγαλτων στο αντιΚΚΕ ρεπορτάζ, που να δεχτούμε: Δεν κατανοούν ότι το επαναστατικό κίνημα έχει τους δικούς του νόμους και κανόνες και σε καμιά περίπτωση δεν παρέχει πληροφορίες για τη διάταξη του στρατού του στην αστική τάξη... Αλλά μην παριστάνουν και τους αθώους του αίματος. Μια ματιά στα ντεκόρ που διάλεξε η διαφημιστική εταιρεία για να φωτογραφήσει ως «κινηματικό» τον «ηγέτη» είναι αρκετή για όποιον διαθέτει στοιχειώδες νιονιό... Οπου το συνδικαλιστικό κίνημα δεν αμφισβητεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά προβάλλει αιτήματα καλύτερης διαχείρισης, εκεί και ο «ηγέτης».

Για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν: Η ύπαρξη Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ιστορική αναγκαιότητα που παράγεται από την ανειρήνευτη ταξική σύγκρουση. Βγαίνει στο προσκήνιο την ώρα που ένα πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης μπαίνει μπροστά για να δηλώσει το αυτονόητο: Ολη η εξουσία στους παραγωγούς όλου του πλούτου. Αυτό το μήνυμα παράγει στρατηγική, αυτό το μήνυμα παράγει αντικαπιταλιστική συσπείρωση και ανάλογη πρόταση πολιτικής εξουσίας. Αυτή η πορεία είναι ανεπίστρεπτη!

Αυτή η αναγκαιότητα δεν υπακούει στις ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος και γι' αυτό δε δίνει εξετάσεις σ' αυτό. Οι αστοί ας διαχειριστούν τις ΜΚΟ και πολύ τους είναι.