Σεπτέμβρη μήνα, ένα χρόνο πριν, θρηνούσαμε πάνω σε φέρετρα που δεν ήταν πλωτά, ήταν όμως κι εκείνα καμωμένα από το ίδιο υλικό της απληστίας των αφεντάδων και της μακάριας παχυδερμίας των πολιτικών συνενόχων τους. Ο θαρραλέος πρωτοδεύτερος μηχανικός του ΣΑΜΙΝΑ, με συγκλονιστικά στοιχεία για την επικινδυνότητα και τη δυσχερή διακυβέρνηση του πλοίου, είχε προαναγγείλει το έγκλημα. Οπως ακριβώς είχε γίνει και στην περίπτωση της φαρμακοβιομηχανίας, ΦΑΡΑΝ.

Εδώ και ένα χρόνο η έκθεσή μου αυτή, με όλα τα στοιχεία παρμένα από το φάκελο της πολεοδομικής άδειας και τις επιτόπου αυτοψίες, βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα. Εφτά νεκροί στη ΦΑΡΑΝ και μέχρι σήμερα κανείς δε ζήτησε την κατάθεσή μου. Και έχουν την απαίτηση οι κύριοι της κυβέρνησης να πιστέψουμε τις στομφώδεις διαβεβαιώσεις τους ότι θα αποδώσουν ευθύνες ακόμη κι αν αυτές αφορούν την πλοιοκτήτρια εταιρία; Κουτόχορτο νομίζουν πως τρώμε και δεν καταλαβαίνουμε με ποιανού το μέρος είναι; Από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας, χωρίς τίποτα να εξετάσουν, έσπευσαν να προκαταλάβουν την κοινή γνώμη, διαλαλώντας ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος. Οτι η ευθύνη βαραίνει δηλαδή το πλήρωμα. Ετσι και οι επιζήσαντες εργαζόμενοι της ΦΑΡΑΝ είναι οι μόνοι που πλήρωσαν, με την απόλυσή τους, για το έγκλημα των εργοδοτών και τους κράτους τους.

Με όλη τη δύναμη της φωνής μου θέλω να φωνάξω σε όσους εργαζόμενους σαν κι εμένα αναζητούν τους θύτες μέσα στα θύματα. Μην κοιτάτε το δέντρο συνάδελφοι, γιατί χάνετε το δάσος. Η θέση σας είναι με τους ναυτεργάτες, που οι συνθήκες της δουλιάς τους όλο και πιο πολύ πλησιάζουν εκείνες των σκλάβων της γαλέρας. Η θέση σας είναι με τους εργάτες της κάθε ΡΙΚΟΜΕΞ, της κάθε ΦΑΡΑΝ, της κάθε ΦΟΥΡΛΗΣ που χτίζονται με το αίμα τους. Τιμωρήστε τους πραγματικούς ενόχους. Αλλιώς αδίστακτα θα πνίξουν στη θάλασσα της αδηφαγίας τους τα όνειρα και τη ζωή όλων μας.