Η οργάνωση της λαϊκής πάλης και της κλιμάκωσης της δράσης σε συνθήκες εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης αναδείχτηκε ως αναγκαία προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της παραπέρα επιθετικότητας του κεφαλαίου, στην προχτεσινή συζήτηση για την οικονομική κρίση, που πραγματοποίησαν οι ΚΟΒ Τύπου και Χάρτου της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Μέσα από τη συζήτηση για τις αιτίες της κρίσης, αλλά και τον τρόπο που θα τη χρησιμοποιήσει η αστική τάξη για να προκαλέσει νέα επιδρομή σε βάρος των εργαζομένων, βγήκε το συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι. «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία», πρέπει να είναι το αίτημα των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στη χτεσινή εκδήλωση. Στο διάλογο που ακολούθησε, το συμπέρασμα των εργαζομένων ήταν κοινό: «Το κόστος να σηκώσουμε το κεφάλι είναι μικρότερο από το να μείνουμε υποταγμένοι»...

Μιλώντας στους εργαζόμενους, ο Γ. Σκιαδιώτης υπογράμμισε ότι για το Κόμμα της εργατικής τάξης η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης θα αποτελέσει ένα «πεδίο ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής αντιπαράθεσης». Πριν από όλα, όπως σημείωσε, αντιπαράθεση για την εξήγηση και την ερμηνεία της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης. Παρακολουθούμε όλους αυτούς τους μήνες, υπογράμμισε, τις αστικές κυβερνήσεις, τα ρεφορμιστικά κόμματα, συνολικά όλες τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς, παρά τις επιμέρους διαφωνίες και προσεγγίσεις τους να ακολουθούν μια κοινή συνισταμένη για την ερμηνεία της κρίσης. Επιχειρώντας να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες που τη γεννούν, επικαλούνται τη «στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης» και αποδίδουν τις ευθύνες στα «γκόλντεν μπόις» και τον «καπιταλισμό - καζίνο».

Απέναντι σ' αυτές τις ...«ερμηνείες», επισήμανε ο Γ. Σκιαδιώτης, το ΚΚΕ οξύνει την ιδεολογική αντιπαράθεση, καλώντας συνολικά την εργατική τάξη να μην πέσει στις παγίδες που της στήνουν τα κόμματα της άρχουσας τάξης. Εμείς βγαίνουμε και λέμε ξεκάθαρα στους εργαζόμενους ότι η κρίση «είναι μια νομοτέλεια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Ο πυρήνας, η αιτία που τη γεννάει είναι η αναρχία στην παραγωγή. Το γεγονός δηλαδή ότι η παραγωγή σχεδιάζεται με βάση το καπιταλιστικό κέρδος και όχι με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε κάποια χρονική περίοδο να υπάρχουν "περισσεύματα" (αυτή είναι η ουσία της καπιταλιστικής κρίσης). Περίσσευμα σε κεφάλαια, που το μεγαλύτερο μέρος τους δεν επαναεπενδύεται, περίσσευμα εργατικών χεριών και άρα ανεργία, περίσσευμα προϊόντων. Αυτή η υπερσυσσώρευση γεννάει την κρίση».

Εχει σημασία να αποκαλύψουμε τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, υπογράμμισε ο Γ. Σκιαδιώτης, γιατί ακριβώς από την ερμηνεία της θα ψάξουμε να βρούμε και την απάντηση. Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ που ερμηνεύουν την κρίση ως παραβίαση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και όχι ως νομοτελειακό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που συνδέεται με την παραγωγή, σπέρνουν αυταπάτες ότι «μια καλύτερη καπιταλιστική διαχείριση θα βοηθήσει σ' αυτή τη φάση να περάσουμε με λιγότερες επιπτώσεις την κρίση και να μπούμε στην επόμενη φάση της ανάπτυξης». Ετσι τα μέτρα που προτείνουν έχουν την ίδια κατεύθυνση και στην πραγματικότητα κονταροχτυπιούνται «για το ποιος θα τα εφαρμόσει»...

Η αστική τάξη και τα κόμματά της παίρνουν και προτείνουν μέτρα για να αυξήσει η πλουτοκρατία την κερδοφορία της, σε συνδυασμό με μέτρα που περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η εργατική τάξη θα πάει μαζί τους; Θα δεχτεί να περιορίσει τα δικαιώματά της στο όνομα της «κοινωνικής συναίνεσης» ή θα ακολουθήσει το δρόμο που προασπίζει τα συμφέροντά της;

Το ΚΚΕ καλεί το λαϊκό κίνημα να οξύνει την πάλη του, να δημιουργήσει όρους καλύτερης άμυνας απέναντι στο κεφάλαιο, να μη δεχτεί μειωμένη απασχόληση και περικοπές στα μεροκάματα, αντίθετα να απαιτήσει αυξήσεις στους μισθούς και μόνιμη σταθερή δουλειά, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και αύξηση των συντάξιμων αποδοχών. Τα οικονομικά αιτήματα πρέπει όμως να συνοδεύονται από την αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλισμού.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν σήμερα δεν αμφισβητήσεις το μονοπώλιο, τον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητήσεις αυτή την ανάπτυξη που έχει στον πυρήνα της το καπιταλιστικό κέρδος, δεν μπορείς να υπερασπίσεις ούτε επιμέρους δικαιώματα. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, αυτό είναι το βασικό ζήτημα. Αυτό που αναδεικνύουν οι εξελίξεις είναι η ανάγκη για σοσιαλιστική εξουσία.