Τέτοιες μέρες, παραμονές συνεδρίων του ΚΚΕ, συνηθίζονται οι αναλύσεις.

Ετσι, εντελώς ασυντόνιστα, μ' όλη την αθωότητα που ξανά και ξανά έχουν επιδείξει, διάφοροι βάζουν τις γνώσεις και την πένα τους στην υπηρεσία του επαναστατικού κινήματος.

Για παράδειγμα: Στη δεύτερη σελίδα, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ένας που προσπαθεί καιρό τώρα να αναδειχτεί σε νέο «ΓΑΒ» (σ.σ. υπέγραφε πράγματι ως «Γ.Α.Β.», ο κατά κόσμον Γεώργιος Α. Βλάχος, και ήταν μία καλή πένα της αστικής δημοσιογραφίας του παλιού καιρού, που διακρινόταν για την ικανότητά του να κάνει αισχρό αντικομμουνισμό), ο επίδοξος λοιπόν σύγχρονος ΓΑΒ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς διαβλέπει σήμερα «τυχοδιωκτικά φαινόμενα» σαν κι αυτά με τα οποία «το ΚΚΕ αιματοκύλισε και κατέστρεψε τη χώρα». Αυτή είναι η «επιστημονική» συμβολή σ' ένα έργο που τώρα οι αστοί μοιράζουν τους ρόλους αναγκαστικά για να κρύψουν τις τότε πομπές τους κατά του λαϊκού κινήματος σε αγαστή σύμπνοια με τους Αγγλοαμερικάνους φίλους τους.

Στην άλλη μπάντα, στις σελίδες του αστυνομικού ρεπορτάζ, στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ», δίπλα σε ένα ρεπορτάζ που αποδίδει εύσημα «στους λεβέντες της ΕΛ.ΑΣ.» ο Μαρκογιαννάκης, παρατίθενται και τα εύσημα της Αντιτρομοκρατικής στον Κουφοντίνα, που χρίζεται «ένας από τους λίγους αυθεντικούς επαναστάτες» και μέσω αυτού χρίζονται συνεπείς επαναστάτες αυτοί που λίγες μέρες πριν επιχείρησαν να κάψουν γραφεία του «Ρ» στο κέντρο της Αθήνας.

Ε, μετά απ' αυτό, δε μας ξένισε ότι την ίδια μέρα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» παρουσιάστηκε συνέντευξη του Τζωρτζάτου, που, για να στηρίξει την επαναστατικότητα της δικής του ομάδας, δίνει ευθέως ό,τι έτσι κι αλλιώς ο κόσμος έχει τούμπανο, δηλαδή ότι η Ασφάλεια στήνει ομάδες δήθεν επαναστατών που με τη δράση τους έχουν στόχο να βοηθήσουν την αστική τάξη να περάσει την πολιτική της με τη βοήθεια μιας σιδερένιας φτέρνας. Σύμπτωση η συνεύρεση μέσω του αστικού Τύπου μιας σύναξης ανθρώπων των χρήσιμων μηχανισμών στην κρατική τρομοκρατία;

Το κρίσιμο είναι ποια πολιτική θέλει να περάσει η αστική τάξη, ώστε να της χρειάζεται μια σιδερένια φτέρνα; Με τον τρόπο του το λέει ο Α. Παπαδόπουλος του ΠΑΣΟΚ. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι ισχυρό για να μπορέσει η κυβέρνηση να περάσει τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης. Τι μέτρα είναι αυτά;

Εδώ αρχίζει μια γενική κρίση ειλικρίνειας, καθώς διάφοροι αυτόν τον καιρό εμφανίζονται να θέλουν να μιλήσουν με ειλικρίνεια για την κρίση. Περιέργως πώς, όλοι αυτοί όταν μιλάνε για την αλήθεια γύρω από την κρίση αναφέρονται σε μία μόνο εκδοχή: Αυτήν του κεφαλαίου, που ζητάει να μεταφερθεί το κόστος της κρίσης στην εργατική τάξη. Από αυτούς που μιλάνε για «εθνικό ζήτημα» ως αυτούς που επικαλούνται απλά την επιβίωση, όλοι καταλήγουν στο γνωστό «τζάμπα δουλειά». Εφτασαν οι ξενοδόχοι να ζητάνε επιδότηση των μισθών για όλη την περίοδο εκτός του Αυγούστου, όταν ήδη πληρώνουν ένα τίποτα για μισθούς στα γκέτο τους.

Τι είναι αυτό, που οι αστοί θέλουν να αντιμετωπίσουν - απαλλαγούν; Ο περίφημος «μπολσεβίκικος βραχνάς», κι όχι βέβαια σαν πρόβλημα συνδικαλιστικό, αλλά σαν μήνυμα - διεκδίκηση ότι χωρίς εργάτες τίποτα δεν υπάρχει και άρα οι εργάτες δικαιούνται να διεκδικούν τα πάντα, με το λιγότερο από «τα πάντα» να είναι το δικαίωμά τους σε πλήρη και σταθερή εργασία.

Για να περάσει αυτό που θέλουν οι καπιταλιστές, ο δρόμος ήταν πάντα ένας: Η καταστολή. Είτε με δημοκρατικές φυλακές τύπου Σαρκοζί, είτε με ποινολόγια στην εκπαίδευση που προανήγγειλε ο Πάγκαλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ του Σαββάτου, το μήνυμα είναι ένα: Για να γίνει κανόνας ο ανταγωνισμός, ο βούρδουλας είναι το μόνο μέσο. Γι' αυτό ζητάει ισχυρή νομιμοποίηση ο Παπαδόπουλος του ΠΑΣΟΚ. Και για να περάσει η καταστολή που οδηγεί στη νομιμοποίηση, οι διάφορες ομάδες των «επαναστατών» που χτίζουν οι κρατικές υπηρεσίες είναι πολύτιμες.

Η νομιμοποίηση της πολιτικής τους, που ζητούν οι αστοί, έχει διαχρονικά έναν ισχυρό αντίπαλο: Το ΚΚΕ, που δεν έχει πάψει να καλεί - όχι μόνο σε ανυπακοή, αλλά - σε δράση τέτοια που να κάνει ακόμα πιο αδύνατες όλες τις δυνάμεις που συντελούν στο χτύπημα των εργατών και, αντίστοιχα, να δυναμώνει το μέτωπο που θα βάζει απέναντι τα μονοπώλια, όχι απλά για να καταγγείλει τη δράση τους, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργησή τους.