«Η οικονομική κρίσις την οποίαν διέρχεται ολόκληρος η περιφέρεια, έρχεται να υποδηλώση την σοβαράν ευθύνην του Κράτους, έναντι ενός τμήματος, εκείνο της Ελλάδος το οποίον εξηγόρασε το δικαίωμα καλυτέρας μεταχειρίσεως, με τας θυσίας, τον ιδρώτα και την εργατικότητα των κατοίκων της. Το πρόβλημα δεν είναι νέον».

Τη διευκολύνει η μετριοπάθεια, ο ρεαλισμός και, προ παντός, η κοινή διατύπωσις των αιτημάτων εκ μέρους όλων (των τοπικών παραγόντων) οι οποίοι συναρτούν το επιμέρους συμφέρον, από το συμφέρον του συνόλου.

Μισόν αιώνα από τότε (46 χρόνια) η Ηπειρος εξακολουθεί να περιμένει «με στωικότητα» την προσοχή της πολιτείας για την ενίσχυση και την υποβοήθηση των κατοίκων της, τη θέσπιση κινήτρων και βέβαια την ανάπτυξη ενός πλέγματος έργων υποδομής.

Αν σήμερα - και βέβαια μέσα στις σημερινές συνθήκες - σχολιάζαμε τη γενική οικονομική κατάσταση της Ηπείρου δε θα βρίσκαμε ότι θ' αλλάζαμε το σχόλιό μας, πριν 46 χρόνια.

Η Ηπειρος, εκτός από τη «στωικότητα», πρέπει να αναπτύξει και τον απαραίτητο δυναμισμό της διεκδίκησης.