Οσο πλησιάζουμε προς τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. , το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και οι παρατρεχάμενοί του με στολή παραλλαγής του δήθεν «ανεξάρτητου», από κοινού με τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, και Οικολόγους - Πράσινους, επιχειρούν να εκτονώσουν και να εκτρέψουν σε ανώδυνες κατευθύνσεις τη λαϊκή οργή, για τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που είναι σε εξέλιξη σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Να ανακόψουν τη ριζοσπαστικοποίηση, τη συμπόρευση των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς, των «αυτοαπασχολούμενων», της νεολαίας με τη στρατηγική του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και τις μετωπικές οργανώσεις, τη «Λαϊκή Συσπείρωση», το ταξικό εργατικό κίνημα το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ, στη μάχη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, για τη Λαϊκή εξουσία, τη Λαϊκή Οικονομία.

Η ενοχοποίηση των κατακτήσεων και των αγώνων των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα - ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες,... στις ΔΕΚΟ (ΟΣΕ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κ.α.), των φτωχών αγροτών και των «αυτοαπασχολούμενων», με κατάπτυστα επιχειρήματα του τύπου ... «τα φάγαμε όλοι», αποτελεί την αιχμή του δόρατος της χυδαίας εκστρατείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των βιομηχάνων, τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που είναι σε εξέλιξη με ιδιαίτερη ένταση την περίοδο που διανύουμε μέσα από τα ΜΜΕ, με τη συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών του κρατικού μηχανισμού, καθώς και του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Ετσι, σε εντεταλμένη κυβερνητική αποστολή - για τη βρώμικη δουλειά - για να δικαιολογήσει τη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ ενάντια στους απεργούς συμβασιούχους στην Ακρόπολη στις 14 Οκτώβρη, ο υφυπουργός Οικονομίας Φ. Σαχινίδης κατηγόρησε τους εργαζόμενους, γιατί διεκδίκησαν να τους καταβληθούν οι δεδουλευμένοι μισθοί τους είκοσι μηνών! Προκλητική συγκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των επιπτώσεών της και στον τουρισμό και κατασυκοφάντηση των εργαζομένων, για τη διεθνή προβολή της βάρβαρης επίθεσης των ΜΑΤ, από τα ΜΜΕ!

Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες, που σπέρνουν τα αστικά κόμματα και οι οπορτουνιστές για το μνημόνιο της τρόικας, διανθισμένες με φληναφήματα για «ελεύθερη Αττική», «καλύτερο Καλλικράτη», δηλαδή «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», - όπως διαλαλούν σοσιαλδημοκράτες και αυτοπροσδιοριζόμενοι νεοαριστεροί - στα πλαίσια της προεκλογικής τους καμπάνιας, για τις προσεχείς τοπικές και περιφερειακές εκλογές, καταρρέουν.

Τα δημαγωγικά επιχειρήματα των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου για τον δήθεν «αυτοδιοικητικό» χαρακτήρα των εκλογών, αποδεικνύονται ανυπόστατα από την ενίσχυση της σύμφυσης της κεντρικής εξουσίας με την τοπική και περιφερειακή διοίκηση που περιλαμβάνονται στη δεύτερη φάση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθήθηκαν με τον «Καλλικράτη», αντιδραστικά μέτρα για τη διασφάλιση της κερδοφορίας και της εξουσίας του κεφαλαίου.΄

Ετσι, η μάχη των τοπικών και περιφερειακών εκλογών στις 7 και στις 14 Νοέμβρη παίρνει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά λόγω των εξελίξεων και της καπιταλιστικής κρίσης, γενικό χαρακτήρα πολιτικής αναμέτρησης.

Ενα από τα πιο προσφιλή ψέματα των εκπροσώπων του κεφαλαίου και της αστικής διακυβέρνησης είναι η ικανότητά τους να διαχειριστούν ή να «απορροφήσουν αποτελεσματικότερα» τα κοινοτικά κονδύλια της λεγόμενης «περιφερειακής πολιτικής» της ΕΕ. Πρόκειται για ένα ακόμη τεράστιο ψέμα των εκπροσώπων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, είτε αυτοί υπηρετούν στην «κεντρική πολιτική σκηνή», είτε στην τοπική διοίκηση του αστικού κράτους.

Η καπιταλιστική κρίση είναι αμείλικτη, προσδίδει πολύτιμη πείρα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός έχει ολέθριες συνέπειες στη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.

Η Ελλάδα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και τις συνέπειές της στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η συνεχής όξυνση των περιφερειακών και κοινωνικών ανισοτήτων στο καπιταλιστικό σύστημα αποτελεί νομοτέλεια. Η ανισόμετρη ανάπτυξη ανάμεσα στις χώρες, στις περιφέρειες της ίδιας χώρας, σε κλάδους και τομείς της παραγωγής είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που λειτουργεί και κινείται με αποκλειστικό και μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία και τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου και γι' αυτό αναπτύσσεται άναρχα και χαοτικά. Η ίδια η λειτουργία της ΕΕ ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου οξύνει την ανισόμετρη ανάπτυξη, μέσα από τη λειτουργία της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς, που επιδεινώνει τους όρους ανάπτυξης των λιγότερο αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών σε όφελος των ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων.

Καμία «πολιτική συνοχής» της ΕΕ δεν μπορεί να περιορίσει και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Τα ίδια τα στοιχεία της ΕΕ είναι συντριπτικά. Σύμφωνα με τη Eurostat (Eurostatnews release 23/19-2-2007), το περιφερειακό κατά κεφαλήν ΑΕΠ κυμαίνεται (σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης) από το 303% για την περιφέρεια του Κεντρικού Λονδίνου (το περίφημο City των χρηματιστών) και το 251% του Λουξεμβούργου ή το 248% των Βρυξελλών στο 24% για την νοτιοανατολική περιφέρεια της Ρουμανίας, το 26% για την περιφέρεια Severozapaden της Βουλγαρίας κ.ο.κ.

Στο 25% των περιφερειών της ΕΕ, το ΑΕΠ ανά κάτοικο είναι χαμηλότερο του 75% του μέσου όρου της ΕΕ.

Το 1980 πριν την ένταξη της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν στο 71,79% του μέσου κοινοτικού, ενώ το 2002 (έπειτα από 22 χρόνια συμμετοχής της στην ΕΟΚ/ΕΕ) βρισκόταν στο 69,23%, ενώ τα κέρδη του κεφαλαίου την ίδια περίοδο σημείωσαν τεράστια έκρηξη. (Πηγή : Catching up in Europe: the experiences of Portugal, Spain and Greece in the Nineties - Karl Aiginger, Wifo Osterreichisches Institut fur wirtschaftsforschung, December 2003, p.4)

Σύμφωνα με τις Στρατηγικές Κατευθυντήριες Γραμμές της ΕΕ για τη Συνοχή (ΕΕ L 291 της 21.10.2006), την αναθεωρημένη Στρατηγική της Λισαβόνας, που συνεχίζει η ακόμη πιο αντιδραστική Στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα μέσω της περιφερειακής πολιτικής προσανατολίζουν τους πόρους τους στις εξής προτεραιότητες:

• Να γίνουν η Ευρώπη και οι περιφέρειές της πιο ελκυστικοί τόποι για επενδύσεις και απασχόληση (δηλαδή ευνοϊκό περιβάλλον αναπαραγωγής του κεφαλαίου).
• Να βελτιωθεί η γνώση και η καινοτομία (που σημαίνει πλήρης υποταγή της έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου).
• Να δημιουργηθούν περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας (με άλλα λόγια επιτάχυνση της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και εφαρμογή της ευελφάλειας).
• Να ληφθεί υπόψη η χωροταξική διάσταση της πολιτικής της συνοχής (δηλαδή προσανατολισμός του κεφαλαίου σε κερδοφόρες δράσεις σε διασυνοριακό «μακροπεριφερειακό» επίπεδο - π.χ. Περιφέρεια του Δούναβη - Μεσόγειος - Βαλτική - Μαύρη Θάλασσα).

Κάθε κράτος - μέλος καταρτίζει ένα Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ), για τις βασικές προτεραιότητες και πόρους από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ που λαμβάνει.

Ο ταξικός χαρακτήρας του ΕΣΠΑ, όπως και των προηγούμενων κοινοτικών αναπτυξιακών προγραμμάτων είναι προφανής.

Οι χρηματοδοτούμενες δράσεις πρέπει να υπακούουν υποχρεωτικά σε γενικότερες αντιλαϊκές πολιτικές όπως η Στρατηγική «Ευρώπη 2020» καιτο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Το 63% των διαθέσιμων κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία χρηματοδοτούν δράσεις που συμβάλλουν άμεσα στη στρατηγική αυτή. Γι' αυτό και προωθείται απαρέγκλιτα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τόσο από τη σημερινή του ΠΑΣΟΚ που το παρέλαβε, όσο και από την προηγούμενη της ΝΔ που το σχεδίασε.

Τα κονδύλια αυτά, κάτω από το σχεδιασμό της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κατέληξαν και καταλήγουν πάντα στα χέρια της πλουτοκρατίας για την οποία και προορίζονται. Στην Ελλάδα, μάλιστα, μεγάλο τμήμα τους (πάνω από 40%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη.

Τα κόμματα του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Αριστερά και οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουν τη χειραγώγηση, τον εκμαυλισμό συνειδήσεων, την εξαπάτηση των εργαζομένων προπαγανδίζοντας ότι με «καλύτερη διαχείριση» των κοινοτικών κονδυλίων μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα της ανισόμετρης ανάπτυξης, να περιοριστούν οι κοινωνικές και περιφερειακές αντιθέσεις.

Στον πίνακα γίνεται εμφανής η ανισόμετρη ανάπτυξη τόσο ανάμεσα στις ελληνικές περιφέρειες, όσο και ανάμεσα σε αυτές και εκείνες της ΕΕ, τάση που με μεγαλύτερη ένταση στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης αυξάνει το χάσμα με οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία και Βόρειο Αιγαίο βρίσκονται σε σχεδόν διαρκή φθίνουσα πορεία την τελευταία δεκαετία, ενώ σε αξεπέραστη κρίση δείχνει να βρίσκονται η Δυτική και η Στερεά Ελλάδα.

Η εκτίναξη στα ύψη των τιμών των εισιτηρίων και των ναύλων σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση της συχνότητας των δρομολογίων και υποβάθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εφοπλιστών επιδείνωσε την κατάσταση των εργαζομένων και των κατοίκων των νησιωτικών περιοχών.

Η Αττική συγκεντρώνει όλο και περισσότερο τον πλούτο της χώρας, που δείχνει να αυξήθηκε αυτήν τη δεκαετία, (Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 ), ενώ ταυτόχρονα εντάθηκε τόσο η κοινωνική όσο και η περιφερειακή άνιση κατανομή του όπως και η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.

Η δήθεν διαμάχη που παραπλανητικά προβάλλουν οι υποψήφιοι των κομμάτων του κεφαλαίου και των βαστάζων του ευρωμονόδρομου, στα πλαίσια της διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης, στρέφεται γύρω από το μέγεθος των κονδυλίων, τους ρυθμούς και το ύψος απορρόφησης. Για ποιον όμως; Το ερώτημα είναι αμείλικτο και η απάντηση αποτελεί κριτήριο για τα κόμματα και τους συνδυασμούς που στηρίζουν στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές: Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Η πράσινη οικονομία, η υποταγή της έρευνας στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, η πλήρης προσαρμογή της εκπαίδευσης και των πανεπιστημίων στις ανάγκες των επιχειρήσεων, η διά βίου μάθηση, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η πλήρης αποσάθρωση των σχέσεων εργασίας, η κατεδάφιση των δημόσιων ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών συστημάτων αποτελούν κοινό παρονομαστή όλων αυτών των κομμάτων.

Η ψήφιση από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και η στήριξη από τον ΛΑ.Ο.Σ., τη Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, της Συνθήκης του Μάαστριχτ αποτελεί τρανή απόδειξη.

Η συζήτηση για το μέλλον της λεγόμενης «περιφερειακής πολιτικής» της ΕΕ, ουσιαστικά επιδιώκει να αποκρύψει τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της: Το πρώτο ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης γεννάει κα πολλαπλασιάζει τις ανισομετρίες σε όλα τα επίπεδα.

Το δεύτερο ότι τα χρήματα τα οποία διαθέτει η ΕΕ στις περιφέρειες από τον κοινοτικό προϋπολογισμό δεν έχουν στόχο την υλοποίηση έργων που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Κατευθύνονται σε έργα και υποδομές αναγκαίες για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του και την ίδια στιγμή μέσα από τις περιβόητες συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα προσφέρουν ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Η πείρα της Ελλάδας, για παράδειγμα από την «πολιτική συνοχής» και τα ποικιλώνυμα ΜΟΠ, ΚΠΣ και το ισχύον ΕΣΠΑ είναι χαρακτηριστική για το ποιος βγήκε ωφελημένος.

Τα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του για τη μελλοντική πολιτική συνοχής, την οποία υπόσχονται να υπηρετήσουν οι «αυτοδιοικητικές υποψηφιότητες» του κεφαλαίου και των ευρωυποτακτικών του, δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, την ταχύτητα προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της άγριας επίθεσης στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου για το μοίρασμα της λείας από την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων. Ακόμη και αυτή η ψευδεπίγραφη και απατηλή «αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης» εγκαταλείπεται και αντικαθίσταται από την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.

«Επιλέξιμα» για την ΕΕ δεν ήταν ούτε και πρόκειται ποτέ να είναι έργα για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, τη λαϊκή κατοικία, την κατασκευή υποδομών για δωρεάν και αποκλειστικά δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, αλλά μόνο τα έργα εκείνα που εξυπηρετούν την ενιαία καπιταλιστική αγορά της ΕΕ, τις τέσσερις ελευθερίες κίνησης του κεφαλαίου, τις υποδομές που είναι αναγκαίες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Αυτήν την κατεύθυνση έρχεται να ενισχύσει στη χώρα μας η νέα διοικητική δομή του αστικού κράτους που προωθείται με τον «Καλλικράτη», ώστε η τοπική διοίκηση - που στην ευρωενωσιακή ορολογία παρουσιάζεται ως «πολυεπίπεδη διακυβέρνηση» - να δημιουργήσει ακόμη ευνοϊκότερες συνθήκες για την επέλαση του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε νέους κερδοφόρους τομείς και δράσεις («πράσινη οικονομία», παραπέρα εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, κ.λπ.) και ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Οι θέσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα και τη φύση της ΕΕ επιβεβαιώνονται πλήρως. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι αδύνατη κάτω από τη λειτουργία του σιδερένιου νόμου του κέρδους. Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής κάτω από λαϊκό - εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, είναι σε θέση να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, να βάλει στο επίκεντρο της ανάπτυξης τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, να οδηγήσει στον περιορισμό και στην πορεία στην εξάλειψη των κοινωνικών και περιφερειακών αντιθέσεων.

Η ψήφος στους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε όλη την Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει στέρεο βάθρο για την αντιμετώπιση των χειρότερων αντιλαϊκών μέτρων που ετοιμάζουν κεφάλαιο - ΕΕ - κυβέρνηση την επομένη κιόλας των εκλογών, να ανοίξει ελπιδοφόρο ορίζοντα για τους εργαζόμενους που στενάζουν κάτω από τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και των κομμάτων τους.