Με δυο βασικά συνθήματα καλούσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στη χτεσινή απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσε, όπου τέλος πάντων τα κατάφερε. Το πρώτο ήταν «Οσο οι κυβερνώντες δεν καταλαβαίνουν, τόσο οι εργαζόμενοι στους δρόμους θα βγαίνουν» και το δεύτερο «Οσο συνεχίζεται η δογματική εμμονή της κυβέρνησης στη "φιλοσοφία" της τιμωρητικής λιτότητας, τόσο θα συνεχίζεται ο αγώνας μας». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Η συνδικαλιστική πλειοψηφία βλέπει απέναντί της μια κυβέρνηση που «δεν καταλαβαίνει» και όχι βέβαια μια κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, υπηρετώντας τη στρατηγική του κεφαλαίου. Επομένως, αν η κυβέρνηση δείξει λίγη κατανόηση, εκλείπει και κάθε ανάγκη για αγώνες, σαν να είναι τα αντιλαϊκά μέτρα ζήτημα κακής αντίληψης της πραγματικότητας από την κυβέρνηση! Η οποία, σύμφωνα με τη ΓΣΣΕ, έχει ένα ακόμα «κουσούρι»: Εμμένει «δογματικά» στην «τιμωρητική λιτότητα»! Αλήθεια, πόσο ισχύει αυτό για τους βιομήχανους, που ετοιμάζονται να κολυμπήσουν στο χρήμα των επιδοτήσεων από τα διάφορα επενδυτικά πακέτα; Πόσο ισχύει αυτό για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που χρόνο με το χρόνο εκμεταλλεύονται ολοένα και πιο φτηνή εργατική δύναμη; Η πολιτική της κυβέρνησης είναι ταξική υπέρ του κεφαλαίου και όχι «τιμωρητική» σε βάρος των εργαζομένων, όπως την παρουσιάζει η ΓΣΕΕ. Κάνουν ό,τι μπορούν για να κάμψουν αντιστάσεις και να αποπροσανατολίσουν τους αγώνες. Το αισιόδοξο είναι ότι και χτες, στις περισσότερες των περιπτώσεων, έμειναν να διαδηλώνουν τρεις κι ο κούκος, σε αντίθεση με τις μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.