Για τους «απέξω» το Λασίθι είναι ο προνομιακός νομός: Στα χαρτιά διαθέτει τέσσερα νοσοκομεία και στην πράξη τέσσερα κτίρια! Το πραγματικό νοσοκομείο είναι ένα. Αυτό στον Αγ. Νικόλαο, στη Νεάπολη λειτουργεί σαν Κέντρο Υγείας, σε Σητεία και Ιεράπετρα λειτουργούν κάποιες κλινικές. Ο αριθμός 4 λειτουργεί σαν άλλοθι για να έχουν ελλείψεις όλα.

Στον Αη Νικόλα στο οκτάμηνο της τουριστικής περιόδου υποδέχονται 100.000 κόσμο σε σύγκριση με τις 15.000 του χειμώνα. Χρειάζεται προσωπικό. Περισσότερο χρειάζεται κτίριο. Το νέο όμως που κατασκευάζεται θα στεγάζει μόνο διοικητικές υπηρεσίες. «Σιγά - σιγά» τους λένε.

Μέχρι τότε κάνουν επισκευές στις βάσεις του παλιού ώστε να μην πέσει. Μέχρι τότε σε έναν όροφο στεγάζονται τέσσερις κλινικές και τα πεντάχρονα της Παιδιατρικής «τρακάρουν» πάνω στις σακούλες με τα ούρα που σέρνουν στο διάδρομο οι παππούδες από την Ουρολογική, που βρίσκεται απέναντί τους.

Θλιβερό θέαμα. Γι' αυτό μετά από λίγο κατέφθασε υπάλληλος της ασφάλειας του κτιρίου να μας ρωτήσει αν πήραμε άδεια να μπούμε στο νοσοκομείο. Ημασταν ήδη εκεί. Την ώρα που άφησαν ένα νεκρό γέροντα να κάνει παρέα με τις πατάτες στο διάδρομο των μαγειρείων. Οταν ρωτήσαμε γιατί, μας είπαν πως δεν έχει φτιαχτεί ακόμα ο νεκροθάλαμος, σε κάποιους μήνες ίσως.

Εδώ η ιδιωτικοποίηση έχει και ευτράπελα: Οι όροφοι 4, 3 και 2 καθαρίζονται από ιδιωτικό συνεργείο. Οι άλλοι από δημόσιο. Την Κυριακή όλα στο δημόσιο. Δεν υπάρχει τμήμα με πληρότητα. Δεν υπάρχει λαντζέρισσα, δεν υπάρχει καθαρίστρια στο μαγειρείο.

Στο 50% οι ελλείψεις στο νοσηλευτικό προσωπικό κι ακόμα περιμένουν τις περσινές άδειες. Οι τραυματιοφορείς κάνουν χρέη νοσοκόμου. Το απόγευμα ερημιά. Ενας στο χειρουργείο, ένας για το υπόλοιπο νοσοκομείο.

Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Κώστας Νικολαράκης χαρακτηρίζει το σύστημα «τέσσερα κουτσά νοσοκομεία». Και τονίζει πως το κύριο πρόβλημα είναι η αντιμετώπιση της υγείας με όρους οικονομίας. «Οταν ζητάς κέρδος, έχεις χάσει το τρένο» είναι η φράση του. Αναφερόμενος στις επερχόμενες αλλαγές, λέει πως αν και επιμέρους υπάρχουν σωστά σημεία, το κύριο είναι πως η κυβέρνηση «με τη σύσταση του ΟΔΙΠΥ επιχειρεί να βάλει βαθιά το χέρι στα ταμεία και να ρουφά χρήμα». Ο ίδιος βλέπει ότι στο τέλος της δεκαετίας το σύστημα θα λειτουργεί μόνο για τους εξαθλιωμένους οικονομικά, καθώς θα έχει αποδυναμωθεί σημαντικά και «θα παρέχει ισχνή και κακής ποιότητας υγεία. Θα φτάσει η στιγμή που θα ανακοινώσουν, όπως φέτος στην Ουάσιγκτον, "σήμερα έκλεισε το τελευταίο δημόσιο νοσοκομείο"».