Ξενοδοχείο Χανίων. Για την ακρίβεια πρόκειται για το νέο νοσοκομείο της πόλης. Που δύσκολα το ξεχωρίζεις από ένα καλό ξενοδοχείο. Εκεί, στην όψη, σταματάνε και οι συγκρίσεις.

Το νοσοκομείο εγκαινιάστηκε μαζί με διάφορα άλλα «νέα» πράγματα. Η φύλαξή του δόθηκε κατ' ευθείαν σε ιδιώτες, η καθαριότητα το ίδιο και τώρα προωθείται σε ιδιώτες και το φαγητό των ασθενών. Η τεχνική υπηρεσία έχει αφεθεί στην τύχη της κι εκεί που είχε να ελέγχει 9.500 τετραγωνικά μέτρα στο παλιό νοσοκομείο καλείται τώρα να τα βγάλει πέρα με 55.000 τετραγωνικά μέτρα. Τα μαγειρεία σύγχρονα, αλλά ξέχασαν να βάλουν εξαερισμό και κλιματισμό. Στις νοσηλευτικές μονάδες το ένα σχεδιαστικό πρόβλημα αποκαλύπτεται μετά το άλλο και το κόστος βέβαια δεν το πληρώνει ο κατασκευαστής. Τις μέρες της έρευνας γίναμε μάρτυρες της αχρήστευσης του συστήματος ελέγχου στη ΜΕΘ, όταν έπεσε ένα τμήμα του τοίχου! Τα πλυντήρια σκευών κι αυτά χωρίς εξαερισμό. Δύο πλύντες καλούνται να καλύψουν ανάγκες 460 κλινών, όταν στο παλιό νοσοκομείο οι ίδιοι κάλυπταν 360 κλίνες τρέχοντας. Προκηρύξεις του '98 για κάλυψη θέσεων υλοποιούνται τώρα. «Μιλάμε, θα μας πει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Φραγκιουδάκης, γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο, για υπερεντατικότητα. Οι ελλείψεις, συνεχίζει, "καλύπτονται" προσωρινά με εργαζόμενους που στέλνονται εδώ μέσα από διάφορα προγράμματα για την ανεργία. Ο Οργανισμός για το νέο νοσοκομείο "κόπηκε" στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και τώρα φτιάχνουν νέο στα μέτρα των χρημάτων που είναι διατεθειμένη να δώσει η κυβέρνηση».

Η Σοφία Βαβούλη, πρόεδρος των νοσηλευτών αναφέρεται στο φιλότιμο των εργαζομένων σαν την κινητήρια δύναμη του νοσοκομείου. Σημεώνει ότι από το '98 είναι ακάλυπτο το 40% των αναγκών και ότι από το '99 μέσα από προγράμματα τύπου STAGE (για απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας) γίνεται μια αισχρή εκμετάλλευση νέων παιδιών που κάνουν όλη τη δουλιά. «Εδώ, συνεχίζει, τα μηχανήματα όλα είναι σύγχρονα. Αυτό είναι το κέρδος. Νοσηλεύεται ο κόσμος σε ανθρώπινους χώρους. Αλλά... νέοι γιατροί, νέες μονάδες, ίδιο το προσωπικό. Η διοίκηση κόβει τον αριθμό του προσωπικού ανά μονάδα για να καλύψει νέες ανάγκες και τρέχουν όσοι μένουν. Είναι χαρακτηριστικό πως δουλεύουμε πάντα με προσωπικό ασφάλειας. Στην απεργία δουλεύουν αναγκαστικά όλοι εκτός των συνδικαλιστών».

Ελλείψεις υπάρχουν και στο διοικητικό τμήμα. Τέσσερις υπάλληλοι για όλες τις προμήθειες. «Εδώ βλέπεις την ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού καθώς το φτηνότερο δεν είναι και το καλύτερο. Στην πράξη καταλαβαίνεις ότι δεν είναι εμπόρευμα η Υγεία για να την αντιμετωπίζεις με όρους οικονομίας».

Σκυτάλη στη Χαρά Αντωνίου την πρόεδρο των γιατρών του ΕΣΥ στο νοσοκομείο. Μιλά με ρυθμό πολυβόλου για τις ελλείψες και κάνει σύγκριση με νοσοκομείο της Αθήνας. Καμιά σχέση. «Αν και συνεχώς σε εφημερία δε φτάνουμε. Για παράδειγμα ένας λαρυγγολόγος όσο κι αν τρέχει δε φτάνει. Είναι μόνος του».

Το νοσοκομείο διαθέτει ένα εργαλείο μοναδικό. Τον Ψηφιακό αγγειογράφο. Δεν έχει όμως γιατρό να τον δουλέψει. Οι γιατροί δουλεύουν χωρίς καν γραμματειακή υποστήριξη, χωρίς μηχανογράφηση. Αναισθησιολόγοι λίγοι, αρά λιγότερα τακτικά χειρουργεία. Βάρδιες από βοηθούς θαλάμου. «Ολα δουλεύουν στον αυτόματο πιλότο». Τα έκτακτα που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται στο αστικό Κέντρο Υγείας φτάνουν στο νοσοκομείο. Νέα ένταση.

Ρωτάμε για τη διακήρυξη της κυβέρνησης ότι επιδιώκει περιστολή δαπανών. Το χαρακτηρίζει «ανέκδοτο». «Αφού κανείς δεν ελέγχει τίποτα. Για παράδειγμα γιατί χορηγούν εφτά μέρες αντιβίωση όταν χρειάζεται μια φορά στο χειρουργείο;» Η απάντηση μάλλον αυτονόητη...

«Λυπάμαι, συνεχίζει η ίδια, τους ειδικευόμενους. Δεν έχει γίνει μια ομιλία στο αμφιθέατρο, η βιβλιοθήκη έκλεισε. Οι βιβλιοθήκες κλείναν μόνο τον μεσαιώνα. Ούτε μια ώρα συζήτησης των περιστατικών. Το μόνο που μένει είναι το ρουσφέτι ανά χωριό από διάφορους παράγοντες. Και σιγά - σιγά απορροφώνται οι κραδασμοί όταν βαθμολογεί με 5 ο Διευθυντής και υποτάσσεται έτσι όποιος αντιδρά... Στο τέλος μένει ένα "δε βαριέσαι" με τραγικές συνέπειες ενδεχόμενα».

Η γιατρός μιλά ασταμάτητα. Καταγράφουμε αποσπάσματα: «Αστείο η κράτηση φακέλου. Κανένα ιστορικό. Ποιος θα το κάνει, όταν τρέχουν όλοι σε 2-3 δουλιές. Ετσι καταστρατηγούνται στοιχειώδη επιστημονικά προαπαιτούμενα». «Στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) θα έπρεπε να είναι η αφρόκρεμα των γιατρών, αλλά μένουν μόνοι τους οι ειδικευόμενοι να κάνουν τη δουλιά κι όμως εκεί ζωή και θάνατος παίζονται στο ένα λεπτό».

Λίγο αργότερα μιλώντας με τον Θανάση Γαλή, από τον σύλλογο των ειδικευόμενων γιατρών σα να ακούμε κασέτα ως προς τα βασικά συμπεράσματα. Το ρεπορτάζ αυξάνει ως προς τα παραδείγματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα η ίδια η εκπαίδευση: κάθε δυο μέρες εφημερία. Πότε να γίνει εκπαίδευση;

Και μια πρόβλεψη: Στο νοσοκομείο υπάρχει τμήμα φυσικής αποκατάστασης με πισίνα! Δεν προβλέπεται να λειτουργήσει. Τι θα γίνει; «θα το πάρει ιδιώτης, κάποιοι καθηγητές από το Ηράκλειο θα επεκτείνουν την πελατεία τους στα Χανιά»...

Εξω από το νοσοκομείο πια συναντάμε την Ελευθερία Μουλουδάκη, μέλος των «Γιατρών του Κόσμου» και γιατρός του ΙΚΑ. Κατηγορηματική στις προβλέψεις της: «θα γίνει αθλιότερη η Υγεία. Ηδη το ΙΚΑ ουσιαστικά λειτουργεί μόνο πρωί. Η βάρδια είναι ακάλυπτη». Αναφέρεται στα γενικότερα προβλήματα που δημιουργεί στο ΙΚΑ η σημερινή πολιτική του υπουργείου Υγείας και χαρακτηρίζει υποβάθμιση ό,τι η κυβέρνηση ονομάζει αναβάθμιση. Αναφέρεται σε «ιστορίες τρέλας» ανάμεσα στο ΙΚΑ και το Νοσοκομείο. «Είναι, λέει για ό,τι συμβαίνει, διάλυση του ΙΚΑ. Παρουσιάζεται σαν αντιπαράθεση γιατρών, την πληρώνει όμως ο άρρωστος. Φριχτές ιστορίες: Πονάει πόδι, πάει σε ορθοπεδικό και πεθαίνει ο άρρωστος από έμφραγμα. Στο τέλος ακούς "τον χάσαμε τον άνθρωπο"». Λίγες μέρες αργότερα ο θάνατος ενός παλικαριού μόλις βγήκε από το νοσοκομείο του Ρεθύμνου μάς πάγωσε.