Σ' αυτές τις χώρες που τα εδάφη και οι θάλασσές τους είναι γεμάτες θησαυρούς, ο κόσμος κυριολεκτικά δεν έχει ένα κομμάτι ψωμί να βάλει στο στόμα του! Από περιέργεια κανείς - και όχι μόνο - κατευθύνεται στη βιβλιοθήκη και βρίσκει ενδεικτικά την παραγωγή, πριν τριάντα χρόνια περίπου, πέντε απ' τις 48 Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες του κόσμου. Τρεις απ' αυτές είναι χώρες της αφρικανικής ηπείρου και ένα σύμπλεγμα νησιών, οι Μαλδίβες, στη νότια Ασία που παρότι αποτελεί ένα απ' τα πιο ξακουστά τουριστικά θέρετρα, οι κάτοικοί της λιμοκτονούν. Αυτό κι αν είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα εγκλήματα του καπιταλισμού και της παγκόσμιας κυριαρχίας των ισχυρών στους αδυνάτους αυτού του κόσμου...

Για παράδειγμα στην Αγγόλα, κράτος της ΒΔ Αφρικής που ταλανίζεται από εμφύλιες συρράξεις τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις εδαφών με κοιτάσματα διαμαντιών, με κοιτάσματα πετρελαίου, τύρφη, σιδηρομετάλλευμα, μαγγάνιο, χαλκό, ψευδάργυρο, μόλυβδο, βανάδιο, τιτάνιο, ουράνιο, χρυσό, μαρμαρυγία και άλλα ορυκτά. Είναι ενδεικτικό ότι η εξόρυξη του πετρελαίου το 1976 έφτασε τους 8,7 τόνους, η εξόρυξη διαμαντιών μόνο σε μια επαρχία της χώρας (στη Λούντα) το 1974 έφτασε τα 2,2 εκατομμύρια καράτια(!), ενώ υπάρχουν στα εδάφη της μάρμαρα, γρανίτης, αλλά και μαγειρικό αλάτι απ' τα θαλάσσια ύδατά της που το 1974 έφτασε τους 20 χιλιάδες τόνους.

Η Σιέρα Λεόνε, το κράτος αυτό της Αφρικής που σχεδόν μια 10ετία τώρα επίσης ταλαιπωρείται από εμφύλιες συρράξεις, θα μπορούσε ίσως υπό άλλες συνθήκες να ήταν ένα απ' τα πιο πλούσια κράτη του κόσμου. Τεράστιες ποσότητες διαμαντιών κρύβονται κάτω απ' τα εδάφη της, κι είναι ίσως ενδεικτικό ότι το 1978, μόνο στην περιοχή της πόλης Κενέμα έγινε εξόρυξη αδαμάντων ενός εκατομμυρίου καρατίων. Πλούσιο το υπέδαφος της χώρας και σε βωξίτη, που μόνο στο Μοκάντλι Χιλς (επίσης περιοχή της χώρας) βγαίνουν 725 χιλιάδες τόνοι ετησίως.

Πέραν των ορυκτών, πλούσια είναι τα ελέη και σε αγροτικά προϊόντα κι είναι πραγματικά να απορεί κανείς πώς πεθαίνουν σ' αυτή τη χώρα χιλιάδες άνθρωποι απ' την πείνα ή μάλλον πως κάποιοι το κατόρθωσαν αυτό. Συγκεκριμένα - τουλάχιστον πριν τον εμφύλιο - η χώρα καλλιεργούσε ρύζι σε επιφάνεια 400 χιλιάδων εκταρίων (το 1979 τα εδάφη της έβγαλαν 480 χιλιάδες τόνους ρύζι), τοπιόκας σε έκταση 25 χιλιάδων εκταρίων (90 χιλιάδες τόνοι παραγωγή το 1978), καλαμπόκι, πατάτες, κακαόδεντρα, εσπεροειδή, πιπερόζες, καφέα, ενώ ανεπτυγμένη ήταν κάποτε και η αλιεία στην περιοχή, αφού είναι ενδεικτικό ότι το 1977 είχαν αλιευτεί 68 χιλιάδες τόνοι ψάρια.

Ενδεικτική περίπτωση αντίφασης είναι και η περίπτωση της Γουινέας, που όλα αυτά τα χρόνια έχει κυριολεκτικά «αρμεχτεί» απ' τις ΗΠΑ, αλλά και από κάμποσες ευρωπαϊκές δυνάμεις στο παρελθόν. Οι εξαγωγές της χώρας το 1967 ήταν σε προϊόντα όπως η ζάχαρη (27,6%), ο βωξίτης (23,1%), η αλουμίνα (16%), το ρύζι (12,6%), τα διαμάντια (3,1%), οι γαρίδες (3%), το ρούμι (2,7%) και η ξυλεία (1,3%).

Ηδη απ' όσα φαίνονται απ' τα παραπάνω, και σ' αυτή τη χώρα πλούσια είναι τα ελέη. Εκτός απ' τα αγροτικά προϊόντα (ζαχαροκάλαμο, ρύζι, κοκκοφοίνικες, καφές με παραγωγή 2,9 χιλιάδων τόνων το 1968, κακάο, εσπεροειδή, ανανάς, μανιόκα, γλυκοπατάτα, καλαμπόκι κλπ.), πολύ μεγάλη είναι η εξόρυξη ορυκτών απ' τα εδάφη της. Ενδεικτικά το 1953 η Γουινέα έβγαλε απ' τα εδάφη της 3.359 χιλιάδες τόνους βωξίτη, 35.000 καράτια διαμαντιών και 541 κιλά χρυσό. Το 1968 η παραγωγή του βωξίτη έφτασε στις 3.723 χιλιάδες τόνους, των διαμαντιών σε 66 χιλιάδες καράτια και ο χρυσός έφτασε στα 127 κιλά. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα αυτός ο μικρός παράδεισος συγκαταλέγεται στις 48 Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες του κόσμου...

Ανάλογη περίπτωση είναι και τα νησιά Μαλδίβες, που βρίσκονται νότια της Ασίας. Με ετήσια παραγωγή αλιείας 30 χιλιάδων τόνων (και δε μιλάμε για ψάρι ό,τι κι ό,τι, αλλά για το λεγόμενο ψάρι των Μαλδίβων ή στεγνός τόνος) και με τουρισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων κάθε χρόνο, είναι πραγματικά ν' απορεί κανείς πώς πεινά αυτός ο τόπος. Ο τόπος με τις τεράστιες φυτείες με μάνγκο, εσπεροειδή, ρύζι, λαχανικά, μπανανιές αλλά και μαργαριτάρια, πολύτιμα όστρακα, κοράλλια κλπ...